Encyklopedja Kościelna/Ceolfrid

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1874
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[194] Ceolfrid, opat z Weremouth-Jarrow, ur. r. 643, pochodził z szlacheckiego rodu anglo-saksońskiego, krewny Benneta Biskopa (ob.), oddał wielkie usługi kościołowi angielskiemu. Przebywał jakiś czas w klasztorze Canterbury, potém odbył pielgrzymkę do Rzymu pod duchowném przewodnictwem Benneta, którego był wiernym współpracownikiem od pierwszych chwil założenia opactwa Weremouth. Bennet mianował go opatem opactwa Jarrow, które sam założył, a na krótki czas przed swoją śmiercią (690 r.) powierzył mu zarząd klasztoru Weremouth; tym sposobem C. został przełożonym nad obu klasztorami; w gorliwości i poświęceniu naśladował swego mistrza. Zakupił posiadłości dla swoich klasztorów, które w chwili jego śmierci liczyły 600 zakonników, pobudował kaplicę, posprawiał święte naczynia, pomnożył bibljoteki, podtrzymywał pomiędzy braćmi zamiłowanie do pracy ręcznej i smak do sztuk, czego dowodem, że Naitan, król Piktów, brał od niego robotników do budowania kościoła. Staraniem swoim skłonił wielu duchownych bretońskich do przyjęcia rachunku rzymskiego w oznaczeniu Wielkanocy (ob. Anglo-saksonowie), w czém wielką pomocą był mu pobożny i uczony opat Adamnan z klasztoru Hey (ob. II 94. not.). Pomiędzy r. 714 i 715 Naitan, król Piktów, chcąc przyjąć także obyczaj rzymski, wyprawił poselstwo do [195]Ceolfrida, prosząc go o objaśnienie co do uroczystości wielkanocnej i tonsury. List Ceolfrida, z tego powodu napisany, jedyne jego pozostałe pismo, zachował jego wychowaniec Beda w swej Historji kościelnej. List ten, dający dokładne objaśnienie w żądanych przedmiotach, świadczący o wielkiej erudycji biblijnej i świeckiej, oraz słodyczy i dojrzałości sądu autora, tak silnie podziałał na króla, że ten w pobożném uniesieniu ukląkł w obec dygnitarzy swego państwa i rozkazał obchodzić Wielkanoc w swojém królestwie podług zwyczaju rzymskiego. C. pragnął zakończyć dni swoje przy grobie śś. Apostołów w Rzymie. Wybrał się w podróż w 74 roku życia, lecz zachorował w Langres i tam um. 25 Września 716 roku. Cf. Żywoty pierwszych opatów klasztoru Weremouth przez Bedę, ap. Mabillon. Acta O. S. B. saec. II p. 1001; Beda, Hist. Angl. V 22, Bolland. ad 25 Sept.; Schrödl, Erstes Jahrhundert der engl. Kirche.  (Schrödl). X. W. M.