Encyklopedja Kościelna/Camus Jan Piotr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Camus. 1. Jan Piotr, ur. 3 Listop. 1582, biskup w Belley, głośny ze swoich pism przeciwko zakonom żebrzącym. Żarliwy, ale bez roztropności i należytej miłości, zraziwszy się złemi obyczajami i ignorancją niektórych zakonników, wystąpił przeciwko zakonom, do jakich oni należeli, z zawziętością wcale nieodpowiednią jego stanowisku w Kościele: bił na nie szyderstwem i konceptami wcale nie wykwintnego smaku, tak w broszurach swoich (O ubóstwie zakonném; O pracy zakonników; Dyrektor bezinteresowny i t. p.), jak z kazalnicy i w prywatnych zebraniach. Zakonnicy odpowiadali ostro. Ztąd powstała gorsząca polemika, której koniec położył kardynał Richelieu, nakazując Camusowi milczenie. C. pisał z niezmierną łatwością i, pomimo licznych obowiązków biskupich, które ściśle wypełniał, znajdował jeszcze czas do napisania przeszło 200 dzieł w rozmaitych przedmiotach. W stylu jego czuć pośpiech, ale że zawsze był ożywiony, potoczysty, pełen metafor, dla tego miał dosyć czytelników. Znając zamiłowanie tłumu w opisach awantur miłosnych, w myśli zaradzenia złym skutkom tego rodzaju lektury, pisał powieści, które miały wielkie swego czasu powodzenie. Do takich należą: Dorothée, Alcime, Daphnide, Hyacinthe, Carpié, Spiridion, Alexis etc. Ta ostatnia powieść jest w 6 grubych tomach in-8. Po 20 latach biskupstwa, opuścił biskupstwo i schronił się do opactwa Aunay w Normandji; ale arcbp z Rouen, de Harlay, znający gorliwość Camus’a, skłonił go do przyjęcia zarządu swojej djecezji, z tytułem wikarjusza jeneralnego. Nominowany bpem w Arras, miał udać się do nowej swej djecezji, gdy um. 26 Kw. 1652. Po większej części dzieła Camus’a nie zasługują na wydobycie ich z zapomnienia; lista ich znajduje się w Mémoires de Nicéron, t. XXXVI 105—138. Do lepszych zaliczają: Les événements singuliers, 6 ed. Paris 1660; Avoisinement des protestants de l’Eglise romaine (O zbliżeniu protest. do Kościoła), Paris 1640, przedrukowane 1703 przez Richarda Simona p. t. Moyens de réunir les protestants avec l’Eglise; w tém wyd. dzieło lepsze niż było pierwotnie; L’esprit de S. François de Sales, Paris 1641, 6 t.; lepsza ed. skrócona przez ks. Callot, w 1 t. 1727 r., wielokrotnie przedrukowywana. N.
