Encyklopedja Kościelna/Bonifacy VII antypapież
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bonifacy VII (antypapież), Bonifacy Franco, syn rzymianina Ferrucci, kardynał. Przy pomocy Krescencjusza, po śmierci Ottona I, r. 974 uwięził Papieża Benedykta VI w zamku św. Anioła i kazał go udusić, czy też głodem umorzyć, a sam pod nazwą Bonifacego VII ogłosił się Papieżem. Ale już w miesiąc potém z obawy przed hrabią Tusculum, uciekł do Konstpla, zabierając z sobą skarby bazyliki watykańskiej, aby je tam spieniężyć. Tymczasem stronnictwo tuskalańskie wybrało na tron papiezki najprzód Donusa II, potém Benedykta VII, a ten ostatni na synodzie rzymskim r. 975 ekskommunikował Bonifacego Franco. Śmierć Benedykta nastąpiła, jak przypuszczają historycy, na krótko przed śmiercią Ottona II († w Grudniu 983 r.), który wystarał się jeszcze o podniesienie na Stolicę papiezką kanclerza swego Piotra, biskupa Pawji, pod nazwiskiem Jana XIV. Ten zaledwie przez trzy miesiące panował w Rzymie, gdy Franco znowu do tego miasta wkroczył, przy pomocy swoich stronników osadził Papieża w zamku św. Anioła i zadał mu śmierć głodem, czy trucizną, 20 Sierp. 984 r. Ciało zamordowanego Papieża wystawiono na widok przed bramą zamku św. Anioła, na wyszydzenie cesarskiego stronnictwa, a morderca dwóch Papieży znowu objął ster rządu. Ale już w cztery miesiące potém zmarł nagle na apopleksję. Lud, a nawet sami poprzedni stronnicy Bonifacego, ciało jego pokłuli uderzeniami lancy, wlekli za nogi po ulicach Rzymu, a wreszcie nagie szczątki porzucili przed statuą Marka Aureljusza. Litościwi duchowni pochowali je dnia następnego. Jeszcze w tém samém miesiącu (Grud. 984 r.) wybrany został Jan XV; wprzód bowiem wybrany Jan, syn Roberta, zmarł przed konsekracją (Fr. Pagi, Brev. hist. chron, crit. t. II Venet. 1730 p. 201).
