Encyklopedja Kościelna/Biennium canonicorum
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Biennium canonicorum. Tą nazwą oznaczano czas zwykle dwuletni, pozostawiany młodym kanonikom, aby odbywali nauki uniwersyteckie. Pobyt na uniwersytecie nie pozbawiał ich dochodów kanonickich, a gdy nabyli potrzebnych wiadomości w teologji i prawie kanoniczném, byli do kapituły przypuszczani i to się nazywało emancipatio canonicorum. Stolica Apostolska starała się o to, aby kanonicy posiadali wyższe wykształcenie i w konkordatach zwykła była zastrzegać, aby przynajmniej pewna ich część posiadała stopnie wyższe akademickie. Sobór bazylejski stanowił, aby tylko stopniami naukowemi ozdobionym, w katedralnych i kollegjackich kościołach kanonję dawano; a sobór trydencki w sesji XXII rozdz. 2 wyraziwszy ogólne rozporządzenie: że do kościołów katedralnych (kanonicy) brani, powinni być doktorami albo magistrami w teologji lub prawie kanoniczném, lub przynajmniej poświadczonymi przez jaką akademję, że są zdolni do uczenia drugich, — w sesji XXIV rozdz. 22 określa bliżej to prawo, zalecając, aby gdzie tylko można wszystkie godności i przynajmniej połowa kanonji w kościołach katedralnych i kollegjatach znakomitych (insignis collegiata), udzielane były tylko mającym stopnie naukowe w teologji i prawie kanoniczném. W obec przeto takich przepisów, biennium canonicorum wyszło z użycia, gdyż uzdolnieni już i stopniami naukowemi obdarzeni, na kanoników posuwani być winni; wszakże, gdyby szło o to, aby kanonik pozyskał stopień naukowy, może otrzymać dyspensę od rezydencji, na czas uczęszczania na uniwersyteckie studja. X. A. S.
