Encyklopedja Kościelna/Bezbożność
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bezbożność. Jak teoretyczne przeczenie Boga nazywa się ateizmem, tak praktyczne, życiowe, nazywa się bezbożnością. W najszerszém tedy znaczeniu, każdy grzech będzie bezbożnością, bo każdy jest faktyczną negacją porządku moralnego, na woli Bożej opartego. Pismo św. często używa wyrazu bezbożność, bezbożny, w tém znaczeniu. Cf. Gen. 18, 23; Ex. 9, 27; Ps. 64, 4; Prov. 13, 6; 24, 15; Zach. 5, 8. Zwyczaj jednak wyrazowi temu nadał znaczenie wyższego stopnia złości, i rozumie przezeń lekceważenie i pogardę okazywaną dla religji. W tém znaczeniu częściej i Pismo św. używa tego wyrazu. Cf. Eccle. 3, 16; Eccli. 49, 3; Jerem. 14, 20; Osee. 10, 13; Mal. 4, 1. Bezbożnik więc nietylko jest grzesznikiem, nietylko przełamuje prawo, ale gardzi niém, a przechodząc naturalnie ze sfery moralnej w sferę religijną, gardzi porządkiem religijnym, na jakim opiera się porządek moralny. Cf. art. Niedowiarstwo. N.
