Encyklopedja Kościelna/Bernard z Mentonu święty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bernard z Mentonu, święty (15 Czerwca, al. 16 Maja), założyciel przytułków dla podróżnych na górze św. Bernarda (Montis Jovis in Valesia) syn Ryszarda, pana na Menthonie pod Annecy, ur. 15 Czerwca 923. Matka jego Berliona była wnuczką Oliviersa, hrabiego genewskiego i towarzysza broni Karola W. Po ukończeniu uniwersytetu paryzkiego, gdzie otrzymał stopień doktora teologji, namawiany przez ojca do małżeństwa, opuścił świat, schronił się do Piotra, archidjakona Aosty, bogobojnego kapłana, i tu postanowił oddać się na służbę Bożą. R. 966 został archidjakonem biskupa Aosty. Przez 24 lat odznaczał się na tém stanowisku swoją gorliwością. Pomiędzy innemi, obalił on sławny posąg Jowisza na górze św. Bernarda i zbudował na tém miejscu klasztor noszący dziś jeszcze jego imię. Jemu też zawdzięczają swój początek dwa sławne domy dla podróżnych, którzy bez tej pomocy na nieuchronną śmierć częstokroć byliby wystawieni. Um. w Novara 28 Maja 1008 r. Ciało jego znajduje się w Novara, a głowa w klasztorze św. Bernarda na Monte-Jove. Kanonizowany za Innnoc. XI, Papieża, 9 Sierp. 1681 r. Cf. Leben und Wirken d. h. Bernhard v. Menthon sammt geschichtlichen, geographischen u. statist. Notizen über die zwei von demselben gestifteten Hospitien, 1856 Luzem, 2-e wyd. ib. 1870 in 8-o, z nazw. autora Laur. Burgener. Vie de S. Bern. de M. archidiacre d'Aoste par un chanoine du Grand St-Bernard, Paris 1862 in l2-o. N.
