Encyklopedia staropolska/Marchołt
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedia staropolska (tom III) |
Indeks stron |
Marchołt, marchułt. Knapski za Zygmunta III pisze o znaczeniu tego wyrazu: „Marchołt, teraz mówią upiór, poczwara grobowa, straszydło nocne“. Wogóle nazywano marchołtem człowieka szkaradnie szpetnego, straszydło, koczkodana, gbura, prostaka.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Ilustracja_do_Encyklopedii_staropolskiej_T.3_191a.jpg/220px-Ilustracja_do_Encyklopedii_staropolskiej_T.3_191a.jpg)
„Król Salomon i Marchołt nie spał w nocy“.
Jedna z najpierwszych książek drukowanych w języku polskim (wyszła w Krakowie u H. Wietora r. 1521) nosi tytuł: „Rozmowy, które miał król Salomon mądry z Marchołtem grubym a sprosnym“.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/50/Ilustracja_do_Encyklopedii_staropolskiej_T.3_191b.jpg/220px-Ilustracja_do_Encyklopedii_staropolskiej_T.3_191b.jpg)
„Przed króla siostra marchołtowa była wezwana“.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/62/PD-icon.svg/20px-PD-icon.svg.png)