Encyklopedia staropolska/Czamara

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Zygmunt Gloger
Tytuł Encyklopedia staropolska (tom I)
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii


Czamara, czamarka, z perskiego dżame, czame, suknia perska zwierzchnia z guzikami do zapinania aż pod szyję, w przypadkowaniu języka perskiego dżamera, czamera. Linde określa, że „czamara (w Polsce) jest to gatunek sukni długiej z rękawami do ziemi, zwyczajnie prałackiej i kanoniczej“. Józef Ossoliński w „Strachach“ (w. XVIII) pisze: „Na głowie kłobak; czamara czarna zamiatała ziemię“. Mohiła w XVII w. wyraża się: „Zającami czamarę aksamitną miasto rysiów podszył“. W „Monitorze Warszawskim“ z r. 1771 czytamy: „Miasto kirysu włóczy się w czamarze“, w Gazecie Narodowej zaś (z r. 1791): „Miał na sobie żupan gredytorowy, czamarkę sukienną“. Łuk. Gołębiowski mówi, że „czamarka“ sukienna, której rękawy nie były długie, wiele miała potrzeb czyli obszycia sznurkami na piersiach i w stanie, modnym była ubiorem za Stanisława Augusta, zwłaszcza przez ciąg sejmu czteroletniego, bo do narodowego poniekąd zbliżała się stroju. Pod czamarką noszono żupaniki.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Zygmunt Gloger.