Dzieje wypraw krzyżowych/Pierwsza wyprawa krzyżowa/Wyprawa z r. 1101—1103
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzieje wypraw krzyżowych |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | M. Arct |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Wyprawa z r. 1101 — 1103. W Europie wieść o wyzwoleniu Ziemi Świętej z rąk niewiernych obudziła zapał niesłychany. Włosi zwłaszcza i Niemcy, którzy dotąd niewielki udział przyjęli w krucyatach, wyruszyli teraz liczną gromadą; poszli też i ci, co jak hrabia Hugo cofnęli się w pół drogi; Konrad wojewoda cesarza niemieckiego Henryka III i Wolff, książę bawarski, dalej Ida, margrabina austryacka, wreszcie gromada rycerzy z Lombardyi (Włochy północne) i z Burgundyi (Francya południowa) — razem blizko 200,000 ludzi, popłynęli teraz do Palestyny.
Ale niestety! nie znali oni warunków, nie mieli przewodników, a plan ich był niebezpieczny: chcieli mianowicie podbić silne księstwo tureckie Chorassan (w Paflagonii) — i ponieśli straszną porażkę. Przedtem jeszcze podzielili się oni na trzy oddziały — i tembardziej siły swe osłabili. Resztki tej ogromnej armii — jakieś 10,000 ludzi — dowlokły się powoli do Antyochii. Ale i tu dowiedzieli się okropnych rzeczy.
