Dzieje wypraw krzyżowych/Czwarta wyprawa krzyżowa/W Ziemi Świętej
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dzieje wypraw krzyżowych |
| Wydawca | M. Arct |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | M. Arct |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
W Ziemi Świętej. Tymczasem Jerozolima ciągle jeszcze była w rękach niewiernych, a ilość ziemi chrześcijańskiej mało co się powiększyła. W r. 1187, po śmierci ostatniego króla Trypoli, kraj ten połączył się z Antyochią w jedno państwo. Królem Antyochii był Bohemund III, człowiek waleczny, który też ciągle wojny toczył z niewiernymi i potrochu swe panowanie rozszerzał. Za to do wielkiej siły i znaczenia doszło księstwo ormiańskie Cylicya za księcia Leona II; ten przyłączył się do kościoła rzymsko-katolickiego wraz ze swoim narodem i ożenił się z córką Bohemunda; papież przyznał mu tytuł królewski.
Królestwo Cypryjskie nie rozkwitało tak, jak oczekiwano i słabo podtrzymywało sprawę krzyża na wschodzie, a przytem królowie tamtejsi wciąż roili o tronie jerozolimskim. Amaury ożenił się z wdową po ostatnim królu jerozolimskim, Izabelą; miał on pasierbicę Maryę Jolantę, która była królewną jerozolimską, gdy syn Amaurego Hugo otrzymał w dziedzictwie Cypr.
Chrześcijanie w Syryi prowadzili smutny żywot, nie było to życie osiadłe, ale jakby koczowniczo-obozowe.
Owóż sądzili oni zawsze, że przez pokrewieństwo z jakim wielkim rodem królewskim, znajdą podporę i opiekę. Przeto w roku 1215 wysłali ludzi zaufanych do króla francuskiego, prosząc go, aby znalazł męża dla królewny jerozolimskiej. Król francuski wybrał jednego ze swoich kuzynów, Jana Brienne i ożenił go z Maryą Jolantą. W ten sposób tron jerozolimski znów był zajęty.
Jan był królem wojowniczym i pobożnym. Sprawy jego opowiemy dalej.
