Dyskusja indeksu:Vātsyāyana - Kama Sutra (1933).djvu

 P R Z E D M O W A.
 Oddając do rąk Czytelników niniejsze dziełko zbyt mato dotychczas znane szerokim warst-wom pragniemy zwrócić uwagę na jego, obcy naszej kulturze, nawskroś egzotyczny charakter i temat.
 Kamasutra jest przekładem oryginalnej księgi religijnej hinduskiej, odtwarzającej autentycznie całokształt życia jednostki w łonie tej prastarej cywilizacji.
 Z niezmierną i przewidującą drobiuzgawośetą przepisy te regulują każdy krok Hindusa, od kolebki począwszy, poprzez dzieciństwo, wiek dojrzały, aż do chwili, gdy wierny wyznawca ostatmem tchnieniem złoży ducha na łonie wielkiego Buddhy.
 Uderzającem jest niezwykłe potraktowanie kwestji seksualnej, wielekroć kolidujące z europejskiem pojęciem moralnościp
 Hindus uważał miłość za czarujący podarek Buddhy, tak promienny jak słońce i jak kwiat lub owoc przeznaczony do konsumejt bez szczegól-nych ograniczeń.
 Zbyt krytycznego czytelnika może razić będzie zgodna z oryginałem naiwność stylu oraz brak wykwintnej formy literackiej, jednak pod uwagę wziąć musi że Kamasutra me jest dziełem sztuki, lecz zbiorem przepisów, którego geneza gubi się głęboko w perspektywie kilkunastu ubiegłych stuleci.
 Vf v d a w e a.
 
 I
 
 KAMASUTRA
 ORYGINALNY TEKST PRZEPISÓW
 RELIGIJNYCH HINDUSKICH NORMUJĄCYCH STOSUNKI EROTYCZNE W POŻYCIU MALŻEŃSKlEM I PROSTYTUCJI PUBLICZNEJ,
 KSIĘGOPOL
 WARSZAWA, ul. KARMELICKA Ne 15.
 
 77, S^8.6Z3
 i
 
 Biblioteka Narodowa
 Warszawa
 
 30001006239150
 Druk. „P o 1“, Przejazd U.
 
 DHARMA, ARTHA i KAMA.
 Geneza.
 Ha początku stworzyła Boskoić mężczyzną i kobietę.
 W stu tysiącach rozdziałów ustanowiła przykaunia i zawarła je w ramach Dharmy, Arthy i Kamy.
 DHARMĘ — opracował Manu Svayambhura.
 ARTHĘ — Prayapti.
 KAMĘ — w tysiącu rozdziałów ogłosił Handlu, uczeń Mahadevy.
 
 W panoramie czasu, Kama ulegała wielu prze-obrażeniom. Przytacza się bardziej zasadnicze:
 Auddalaki Svetaketu skrócił ją do pięciuset rozdziałów.
 Następnie Babhravya Pencala streścił ją w rozdziałach stu pięćdziesięciu.
 Wspomniane sto pięćdziesiąt rozdziałów prze-obrażonej Kamy, rozpada się na siedm głównych części, z których każda poświęcona jest osobnej grupie zjawisk, będących właściwą treścią dzieła.
I.  Sadharanam — kwestje ogólne.
II.  Samprayogikam — o połączeniu płcio-
 wem.
III.  Kanyasampayuktakam — praktyka
 erotyczna.
IV.  Bharyadhikarikam — stosunki ero-
 ’ tyczne w pożyciu małżeńskiem.
V.  Paradarikam — cudzołóstwo.
VI.  Vaisikam — prostytucja.
VII.  (Jpanishada lub upanishadikam — na
 uka tajemna zawierająca wska-zówki praktyczne, zazdrośnie strze-żone przez posiadających klucz do skarbca Kamashastry.
 
 Na życzenie heter z Pataliputra, części pierwsza — Sadharanam i szósta — Vaisikam, zostały opracowane jako osobne całości, przez Carayanę (ci. I) i Dattaka (cz. VI).
 W miarę upływu wieków, pozostałe części zostały również wyodrębnione w pojedyncze księgi przez następujących autorów:
 Suvarnanabha, cz. II (Samprayogikam). Ghotakamuka, cz. III (Kanyasam payuktakam) Ghonardija, cz. IV (Bharyadhikarikam). Gonikaputra, cz. V (Paradarikarn).
 Kocumara, cz. VII (Upanishad).
 Jednakże całkowite skompletowanie Kamy w opracowaniu wyżej wymienionych autorów, jest niezmiernie trudne do urzeczywistnienia, gdyż ich dzieła zaginęły.
 Znane są tylko fragmentarycznie, na podstawie wzmianek i cytat u innych pisarzy.
 Jedynie Vaisikam w urywkach opracowania Dattaka, oraz streszczenie Kamy Babhravya Pancala, nawiasem mówiąc, niełatwe do przestudjowania, są jeszcze dostępne dla badacza.
 Na podstawie tych właśnie źródeł, podjął Vatsyayana trud zrekonstruowania Kamy.
 9 —
 
 
 
 Co to jest Dharma, Artha
 i Kama.
 Człowiek żyje sto lat. Czas swój dobrze zuży-wa i pilnie zważa na trójliczbowość celu życia.
 Każdy cel osiąga w właściwym czasie. Po przedni wiąże z następnym w sposób niestwarzający miedzy niemi konfliktu.
 W dzieciństwie przyswaja wiedze wszelaką. W młodości i wieku dojrzałym flrthe i Karne. Ma starość natomiast Dharme. aby udziałem jego stała sie m o ks a — rozwiązanie i uwolnienie duszy od dalszej wędrówki.
 Ponieważ zaś nie wie jak długo żyć bedzie, przeto przyswaja sobie te wszystkie nauki przy każdej sposobności.
 Postanawia niekiedy zostać uczniem brahmina, az do chwili osiągnięcia wiedzy.
 DHB.RMH jest wykonywaniem Shastras, czyli Pisma Świętego, które nakazuje pewne określone czynności i ofiary, które nie będą składane publicznie, gdyż nie z tego świata pochodzą i nie są wi~
 
 dzialne, jak powściągliwość i wstrzymywanie się od rozkoszy cielesnej.
 Dharma uczy także Shruti, czyli świętego ceremoniału i wskazówek, jak należy go wykonywać.
 ARTHA jest pozyskiwaniem wiedzy ziemi, złota, bydła, bogactwa i przyjaciół, oraz zabezpieczenia i pomnożenia nabytku.
 Arthę studjują urzędnicy królewscy i doświadczeni kupcy.
 KAMA jest to użytkowanie wrażeń przyjmowanych przez pięć zmysłów: słuch, dotyk, smak, wzrok i powonienie. Dusza i Wrażliwość wspierają Kamę.
 Najważniejszem tu jest zaspokojenie wewnętrzne miedzy organem zmysłu a przedmiotem pożądania. Wynikające stąd świadome uczucie, nazywa się Kama
 Kamy uczy nas Kamasutra i stykanie się z światem żywych
 Jeżeli spotkają się wszystkie trzy: Dharma, Artha i Kama, wtedy nadchodząca, jest lepsza niż odchodząca, czyli Dharma jest lepsza niż Artha i Artha jest lepsza niż Kama.
 Jednakże król winien przedewszystkiem kierować sie Arthą, gdyż od tego zależy materjalne dobro narodu.
 Natomiast Kama, jest głównem zajęciem heter, które zawsze muszą ją nad obie poprzednie przekładać.
 Hetery bowiem są wyjątkami z ogólnej reguły.
 — 14 —
 
 
 
 
 1
 i
 
 
 Z a r t u t pierwszy.
 Ponieważ Dharma, nie odnosi się do rzeczy tego świata, przeto wielu uczonych, jest zdania, że jako taka, może być uprawiana w książce, zarówno doskonale jak Artha, ponieważ obie ograniczają się tylko do przestrzegania wzorowych przepisów, zna. jomość których można osiągnąć przez studjum książkowe.
 Natomiast Kama jest wrodzona zwierzętom i można uczyć się jej, obserwując z natury. Dlatego niepotrzebne są księgi o Kamie.
 Odpowiedź.
 Wniosek powyższy jest nieprawidłowy.
 Połączenie cielesne mężczyzny z kobietą, jest zawsze zawisłe i uwarunkowane od chwilowego na. stawienia jednego z nich. Wobec tego wymaga użycia pewnych środków pomocniczych o których uczy Kamashastram.
 Cl dzikiego stworzenia nie daje się zauważyć istnienie takich środków. Wypływa to z tego, że na zwierzę żądza działa tylko w okresie ruji. Akt niema duchowego znaczenia.
 15 —
 
 Lokayatika1) twierdzą: „Nie należy przestrzegać przepisów religijnych, gdyż zapłata za nie, ma nastąpić dopiero kiedyś, w nieokreślonej przyszłości. Istnieje ponadto poważna wątpliwość, czy to wykonywanie Dharmy rzeczywiście przyniesie nagrodą. A któż oddaje na niepewne, to co realnie i już pewnie trzyma w własnej dłoni? Lepszy dziś gołąb niż jutro paw Skromny miedziak, który się posiada jest cenniejszy od sztuki złota, którą mi się kiedyś dostać*.
 Odpowiedz.
 I to także jest niesłuszne:
 Pismo świąte, które ustanawia przepisy Dhar-my nie zezwala tu na żadne wątpliwości.
 Składanie ofiar, ma miejsce dla ubłagania zwycięstwa nad wrogiem, lub deszczu i obfitych plonów.
 Słońce, księżyc, gwiazdy, planety wraz z całym firmamentem zgodnie działają na dobro świata.
 Nadziei przyszłego plonu, rzuconej wraz z ziarnem zasiewu w łono ziemi, można zaufać,
 Dalej uczy Vatsyayana, że należy jednak wy-konywać obrządki religijne i odpiera zarzuty skierowane przeciw wskazaniom Dharmy, flrthy i Kamy.
 1) Lokayatika materialiści.
 
 O naukach i sztukach, które studjować należy.
 Ka masutrę i nauki pokrewne, winien studjować każdy mężczyzna, bez zaniedbywania jednakże święlei wiedzy Dharma i ftrtha.
 Również mogą to robić i młode dziewczęta; oraz za zgodą swych małżonków, uprawiać nadal po zamążpójściu.
 Przeciwstawiają się temu niektórzy uczeni, twierdząc, że niewiastom, którym wszelakie studjum lest zabronione, nie przystoi również i zajmowanie się podręcznikami miłości
 len zakaz nie opiera się na słuszności — uczy Watsyayana — gdyż kobiety znaja bardzo dobrze w praktyce, Kamasutrę, która na Kamashastram polepa nauce o samej Kamie.
 Fakt ten nie jest odosobniony, gdyż tak tu, jak i przy wielu innych naukach i sztukach, praktyczne wyćwiczenie rozpowszechnione jest szerzej podczas gdy znajomość reguł i zasad, które niemi sądzą, nielicznym osobom jest właściwe.
 — 17 —
 
 rak np. yadnikas. czyli ofiarnicy, przY swych obrzędowych czynnościach, posługują się pewnemi formułami modlitewnemi, specjalnemi dla każdego z bóstw, nierozumiejąc bynajmniej ich znaczenia i nawet nie będąc w stanie ich napisać.
 Podobnie wróżbita z gwiazd, uprawia swój proceder, bez uprzedniego opanowania znaczenia istoty samych gwiazd.
 Również poganiacze mułów i koni, świetnie potrafią obchodzić się ze swemi zwierzętami.
 Wiemy także z doświadczenia, że niektóre żo-ny i córki książąt oraz dostojników dworskich, doskonale pojęły ducha Kamashastry.
 Dlatego — mówi Vatsyayana — kobiety mogq studjować Kamashastrę, przynajmniej dorywczo i pod doświadczonem kierownictwem przyjaciółek.
 Wskazówki w tym kierunku, może im dawać jedna z następujących osób: zamężna mleczna siostra, godna zaufania przyjaciółka, ciotka ze strony matki, stara wierna służąca, stara mniszka, która długo w rodzinie przemieszkuje lub rodzona siostra, którejby można zaufać.
 Na podstawie Kamasutry, można opanować następujące kunszty:
1.  Śpiew;
2.  muzyka;
3.  taniec;
4.  rysunki i sztuka pisania;
5.  tatuowanie;
6.  ozdabianie bóstw zielenią i kwiatami;
7.  usłanie łoża z płatków kwiecia;
 — 18 —
 
8.  farbowanie włosów, zębów i paznogcn
9.  układanie barwnej posadzki:
10.  przygotowanie łoża, wyściełanie dywa
 nami, odpowiednie rozmieszczanie poduszek;
11.  wydobywanie tonów z napełnionych
 wodą, dźwięcznych naczyń szklanych;
12.  utrzymywanie świeżości wody w cy
 sternach;
13.  malarstwo i ozdoba mieszkań;
14.  robienie z róż bukietów, naszyjników
 i wieńców:
15.  djademy, zawoje i turbany z piór;
16.  znajomość sztuki aktorskiej i przed
 stawień teatralnych;
17.  robienie nauszników;
18.  kompilacje przyjemnych woni;
19.  gustowny dobór strojów i ozdób;
20.  magja i czarnoksięstwo;
21.  zręczność ręki;
22.  sztuka gotowania;
23.  sporządzanie soków owocowych, sor-
 betów, napoi wyskokowych, oraz ich zabarwianie;
24.  krój i szycie;
25.  haft i roboty z wełny i jedwabiu:
26.  łamigłówki wszelkiego rodzaju, zagad
 ki, logogryfy, szarady;
27.  rozrywki rymowane: wypowiadanie
 utworów poetyckich, w ten sposób, że zaledwie jedna osoba skończy,
 19 —
 
 następna musi improwizować w dalszym ciągu, zaczynając wiersz temi literami, któremi poprzednik swoje wiersze zakończył; przyczem kto nie dotrzyma pola, ten składa fant;
28.  mimika;
29.  czytanie i śpiew;
30.  wypowiadanie trudnych zdań; ulubio
 na rozrywka kobiet i dzieci — zdanie musi być wypowiedziane szybko i bez zająknięcia;
31.  fechtunek szpadą i kijem; ćwiczenie
 w umiejętnem trzymaniu luku i strzał;
32.  znajomość elementów logiki;
33.  stolarstwo i obróbka przedmiotów z
 drewna;
 e.
34.  znajomość budownictwa;
35.  znajomość monet złotych i srebrnych
 oraz biżuterii i szlachetnych minerałów;
36.  chemja i mineralogja;
37.  rozpoznawanie barw i gatunku klej
 notów:
38.  roboty górnicze i w kamieniołomach;
39.  zakładanie ogrodów, pielęgnacja drzew
 i kwiatów, leczenie ich chorób i określenie wieku
40.  urządzanie walk kogutów i przepiórek:
41.  nauka mówienia papug i szczebiotek;
 20 —
 
42.  sztuka perfumowania ciała, czesanie
 włosów, namaszczanie ich wonnościami i zaplatanie warkoczy;
43.  znajomość sekretnego pisma i mowy;
44.  znajomość wszelkiego rodzaju umó
 wionych języków;
45.  biegłość w dialektach prowincjonal-
 nych;
46.  przystrajanie wozow kwiatowych;
47.  znajomość diagramów mistycznych
 i sporządzanie napojów rniłośnych;
48.  gimnastyka duchów.;; wie:>ze i epi
 gramy; z różnych utworów jeden nowy zestawić; a. b. c. sprytu i pamięci i t. p.
49.  znajomość metryki i prozodji;
50.  biegłość w encyklopedii;.
51.  sztuka przebierania się (transformis);
52.  sztuka nadawania zwykłej wełnie wy
 glądu j-dwabtu;
53.  znajomość gier wszelkiego rodzaju;
54.  kunszt ’ nabywania cudzej własności
 przez czary i Mantras;
55.  zręczność w ćwiczeniach cielesnych;
56.  znajomość form towarzyskich i do-
 bry ton;
57.  taktyka i strategja;
58.  gimnastyka;
59.  fizjognomistyka;
60.  biegłość w improwizowaniu utworów
 okolicznościowych;
61.  znajomość literatury;
 — 21
 
62.  sztuezki arytmetyczne
63.  wyrabianie sztucznych kwiatów
64.  tworzeni’4 figur z gliny.
 Hetera, która wyróżnia się biegłością w tyd» sprawach, a nadto, posiada piękność i powab, otrzymuje tytuł G a n i k a. Osiąga najwyższą rangę.
 Miejsce honorowe przysługuje jej nawet mię-dzy mężczyznami. Król ją poważa, mędrcy ją cenią, każdy stara się o jej łaskę i otacza ją szacunkiem.
 O biegłość w tych sprawach starają się usilnie córki króla, lub wysokiego dostojnika, aby przywiązać do siebie małżonka.
 1 Ponadto kobieta, którą okoliczności rozdzielą z mężem i wtrącą w nędzę, przez te wiadomości łatwo zdobędzie sobie utrzymanie wśród obcych.
 ’ Dzięki nim przedewszystkiem będzie pożądaną, jeżeli je umiejętnie dostosuje do okoliczności.
 Mężczyzna zaś, biegły w tych sprawach, szy-bko i po krótkiej znajomości zdobędzis serce nie-wieście.
 22 —
 
 Żywot zalotnika.
 Jeżeli mężczyzna osiągnął już wiedzą w prze-pisanej mierze, ponadto zaś, jest w posiadaniu majątku, który jako łup wojenny, handel, wynagrodzenie otrzymał, lub po przodkach odziedziczył, tedy zostaje głową domu i prowadzi żywot zalotnika.
 Obiera sobie siedzibą w mieście lub dużej wsi, a zawsze w sąsiedztwie ludzi dostojnych.
 Każę wybudować sobie dom w pobliżu stru-mienia i otoczyć go ogrodem. Musi być także dziedziniec do robót.
 Dom bądzie posiadał dwa skrzydła, wewnątrzne i zewnątrzne.
 Apartament wewnątrzny zamieszkują kobiety.
 Zewnątrzny zaś winien zawierać puszyste, piąknie ozdobione łoże, wzniesione nieco na śrcdku, nakryte śnieżno-białem, lnianem płótnem, obstawio ne okiściami rozwiniątego kwiecia.
 Ponad łożem umieszczony bądzie baldachim, a u stóp i pod głową wzorzyste poduszki.
 Opodal sofa, u wezgłowia trójnóg z won-nościami potrzebnemi w nocy, a wiąc collyrium betel i miazgą z drzewa cytrynowego.
 
 W pobliżu spluwaczka, ozdobna szkatułka, lu tnia wisząca na słoniowych kłach.
 Pod ścianą deska do malowania, naczynie z farbami, kilka książek i wieńców, oraz stolik do gry.
 Na zewnętrznych stronach ścian domu, klatki dla papug i śpiewających ptaków.
 Musi być także miejsce i przyrządy dla robór tkackich, snycerskich i t. p.
 W ogrodzie będzie huśtawka jedna zwykła i jedna obrotowa, oraz cienista altana z urządzeniem dla pnących roślin, jako kwieciste miejsce wypoczynku.
 Takiem będzie urządzenie mieszkania.
 Pan domu, natychmiast, jak tylko powstanie, załatwia naturalną potrzebę, czyści zęby, namaszcza ciało wonnościami collyrium, przy pomocy alaktaka maluje wargi i obserwuje się w zwierciadle.
 Następnie przeżuwa kulkę betelu, aby odde diowi udzielić przyjemnego zapachu, poczem odcho dzi do swych zwykłych zajęć-
 Każdego dnia bierze kąpiei, co drugi dzień namaszcza się olejem, co trzeci naciera ciało pianą mydlaną, co czwarty lub dziesiąty, cały korpus.
 Takie są niezbędne obowiązki pielęgnacji ciała.
 Wszystkie mają być wykonane punktualnie Przedewszystkiem trzeba się troszczyć o usuwanie potu.
 Przed i po południu, yjest czas poświęcany ne. jedzenie.
 Tek przepisał Carayana.
 24
 
 
 Po rannym posiłku winno się uczyć mowy ludzkiej papugi oraz inne ptaki, następnie przychodzą walki kogutów i przepiórek.
 Zkolei krótka chwilę poświęca się obcowaniu z Pithamardas, Vitas i Vid us a k as.
 O ile jest tę, pora letnia, można urządzić drze mkę przedobiednią.
 Później nieco, pan domu robi toaletę i spędza popołudnie na rozmowie z przyjaciółmi.
 Wieczorem rozkoszuje się muzyką.
 Na zakończenie, w towarzystwie przyjaciół, oczekuje w swym wonnym i miękkim pokoju, na ukochaną, po którą posłał umówioną pośredniczkę.
 Przy wejściu tej damy, pozdrawia ją wraz z przyjaciółmi, używając przytem pochlebnych i przyjemnych słów.
 Takie jest ostatnie zajęcie dnia.
 Od czasu do czasu, urozmaicają tryb życia następujące rozrywki:
 1. Procesje ku czci różnych bóstw;
 2 Zebrania towarzyskie;
3.  Picie napojów wyskokowych;
4.  Jazda konna;
5.  Rozrywki różne.
 Procesje ku czci lóżnych bóstw.
 Przy szczególnie łaskawej pogodzie zbierają się wszyscy mężowie w świątyni S a i a s v a t i ’) Tutaj, przybyli z dalekich miast sztukmistrze i żon* glerzy dają im próbę swej zręczności, za co otrzy-
 1) Bogini sztuki — indyjska Palias Athene.
 25
 
 
 mują uprzednio wyznaczone nagrody. Jeżeli popisy niektórych przypadną do gustu zebranemu towarzystwu, należy sztukmistrzów zatrzymać, jeżeli zaś nie, należy ich odprawić.
 Członkowie towarzystwa winni zawsze postę-pować solidarnie, zarówno w dobrobycie jak i w czasach mniej sprzyjających.
 Gościom obcym, wchodzącym w skład towa-rzystwa, należy zapewnić opieką i gościnność.
 Te reguły, oczywiście, odnoszą sie i do wszy-stkich innych uroczystości obchodzonych ku czci po-szczególnych bogów.
 Zebrania towarzyskie.
 Jeżeli mężczyźni o równym wieku, jednako-wych upodobaniach i stopniu wykształcenia, spotkają się z heterą bądź to u niej, bądź w domu któregokolwiek z nich, aby na wspólnej rozmowie czas dobrze przepędzić, tedy zgromadzenie takie nazywa sie zebraniem towarzyskie m.
 Rozmowa toczy sie na temat poezji i nauki.
 Piekne kobiety, które posiadają wykształcenie w stopniu równym, należy uszanować i cenić.
 Picie napojów wyskokowych.
 Powyższe winno mieć miejsce jedynie w lokalu zamkniętym. Mężczyźni mogą przepijać do heter, a te do nich; likiery, jak Madhu i Maireya, wina Sura i s a v a, które posiadają gorzki, ziołowy posmak, oraz inne napoje z najrozmaitszych liści i owoców.
 
 Jazda konna
 /
 Przed południem, mąż strojnie ubrany, w to-warzystwie hetery i świty służebników odbywa konną przejażdżkę po ogrodzie.
 Tu przepędza czas na ćwiczeniach i rozryw-kach, przypatrując się walkom kogutów, przepiórek i innym atrakcjom tego rodzaju. Po południu wraca do domu wioząc duży bukiet kwiatów.
 W podobny sposób latem, zażywa kąpieli w basenie, który został specjalnie na ten cel wymurowany i oczyszczony z jadowitych stworzeń.
 Rozrywki różne.
 Inne rozrywki mogą być takie: Spacer przy blasku księżyca; Uroczystość święta wiosny; Zrywanie kwiatów i owoców mango; pryskanie wodą (k s h v e d a); Ozdabianie się kwiatami bawełny; Walka kwiatami k a d a m b a.
 Ponadto istnieje niezliczona ilość zabaw wła-ściwych poszczególnym miejscowościom-
 Takie są rozrywki towarzyskie.
 Są one bardziej odpowiednie dia pojedynczego mężczyzny, który bawi się z jedną heterą, niż dla heter, znajdujących się w otoczeniu licznych adoratorów i służebnic.
 ♦
 Pithamarda — jest to człowiek bez majątku i stosunków, który nie posiada nic oprócz przenośnego stołka (m a 11 i k a), sepii i deski do malo
 — 27 —
 
 wania. Człek taki pochodzi najczęściej z odległych miejscowości, i biegły jest w przeróżnych kunsztach.
 Z tego powodu, bardzo chętnie widziany jest jako nauczyciel w towarzystwie zalotników i heter.
V  i t a — natomiast, nazywają osobnika, który roztrwonił na hulanki cały swój majątek, ale nie postradał stosunków, które łączyły go ze światem towarzyskim.
 Jest on zazwyczaj spokrewniony z właściciela mi wielkich fortun, którzy nadal darzą go przyjaźnią i zajmuje w ich domach stanowisko rezydenta, mając za zonę niewiastę z towarzystwa.
 U heter jest mile widziany; żyje poczęści dzięki ich materjalnej pomocy.
V  i d ush ak a lub Vaihasaka — jest to osobnik szerzący wesołość, błazen nadworny, jego wykształcenie i obyczaje towarzyskie posiada ją pewne braki, ale dla swego humoru, jest chętnie tolerowany
 Te trzy typowe postacie, służą zalotnikom i heterom do nawiązywania i łagodzenia wzajemnych intryg.
 Do tego celu używane są zresztą i inne osoby, jak łyse niewiasty, wiarołomczynie — rozwódki, oraz wytrawne, stare hetery.
 Zalotnik, bez względu na to czy mieszka na wsi lub w mieście, obowiązany jest ograniczyć swe stosunki do ludzi z tej samej kasty, których przyjaźń uważa za pożądaną. Winien okazywać im zadowolenie a oni nawzajem, zawsze radzi będą z;ego obecności.
 
 1 u następuje kilka wet setów w tym przed-, miocie:
 „Ten, kto me nazbyt sztucznie, lecz i nie nazbyt pospolicie prowadzi rozmowę w towarzystwie iest zawsze wysoko poważany”.
 „Mędrzec nie idzie w ciżbę będących w kolizji ze światem i przez świat pogardzanych, wyjętych z pod prawa i działających destruktywnie”.
 „Uświadomionemu, obracającemu się w towa-rzystwie, którego poczynania są ludziom przyjemne, i który sam stanowi miłą atrakcję — wszystko ziemskie będzie się pomyślnie układać”
 
 O kobietach, które się kocha, o kobietach, których wystrzegać się należy. — O przyjaciołach i o stosunkach między kochankami.
 Koma, praktykowana przez mężczyznę ożenionego prawnie i w te; z ustanowionych świętem pi-smem czterech kast 1), która jest dla niego właściwą, nie będzie przeciwna obyczajności i przepisom religijnym, lecz środkiem do otrzymania normalne go, zdrowego potomstwa.
 Natomiast miłość do kobiety z wyższej lub równej kasty, lecz już zamężnej, jest surowo wzbroniona.
 Miłość uprawiana według Kamy z kobieta niż-szej, kasty lub z właściwej kasty usuniętej, z heterą lub powtórną mężatką — jest również zakazana, ponieważ służy tylko rozpuście.
 Wobec tego, pozostają tylko trzy rodzaje n a y i k a s 2).
 1) 1. Brahman — (kapłani, ) 2. Kshatriya — (wojownicy), 3. Vaisya — (kupcy i rolnicy), 4. Sudra — (służba).
 2) Kobieta, stosunek i którą uważają Hindusi za bez-grzeszny.
 — 30 —
 
 
 
 1.
 2.
 3.
 gdyż po moja;
 nie naru-
 4.
1.  Dziewice;
2.  Wdowy;
3.  Hetery.
 Gonikaputra wyraża pogląd, że niekiedy i mężatki, ze szczególnych powodów mogą być uważane za nayikas.
 Powody mogą być następujące:
 Jeżeli mężczyzna może stwierdzći:
 Ona jest wolna;
 Wielu innych posiadało ją już przedemną;
 Mogę ją uważać za heterę, chodzi z wyższej kasty niż
 Przez zespolenie się z nią, szam przepisów Dharmy.
 Następują inne motywy i cechy kwalifikacyjne kobiety do kategorji nayikas, w ogólnej liczbie 12.
 Na tych podstawach można utrzymywać stosunki z kobietami stanowiącemi cudzą własność, bez obawy naruszenia przepisów Dharmy, z tym warunkiem oczywiście, że jedynym celem stosunku nie będzie użycie miłosne, lecz dążenie do innego, wzniosłego celu.
 Według Carayana, istnieje jeszcze piąty rodzaj nayikas; kobiety pozostające na utrzymaniu
 dostojnika królewskiego od czasu do czasu, lub utrzymaniu.
 Suvarnambha jako rodzaj szósty.
 Ghotakamukh
 i odwiedzane przez niego
 pewna
 kategorja wdów na
 zalicza
 do nayikas mniszki
 jako siódmy typ
 a zaś..
 traktuje nienaruszoną córką hetery lub dziewicza służebnicą.
 
 — 31
 
 <j o n a r d i y a dodaje ósmy rodzaj; dziewczynę, szlachetnego pochodzenia, która zaledwie przekroczyła granice dzieciństwa
 Ostatnie cztery kategorje nie różnią się zasadniczo od czterech pierwotnych. Ponieważ nie są określone osobnym przepisem, przeto należy je traktować jako odmiany czterech pierwszych. Podporządkowując się temu, Vatsyayana rozróżnia ostatecznie tylko cztery klasy nayikas:
1.  Dziewice:
2.  Exwdowy;
3.  Hetery;
4.  Kobiety, które uważa sie za środek nieunikniony do osiągnięcia innego ct u.
 Bezwzględnie należy wystrzegać sie stosunku z kobietami, które są:
 głupie;
 upośledzone;
 które żądają aby obejmowano je publicznie; kobiet, które są zbyt blade:
 zbyt czarne; niemile woniejące; blisko spokrewnione;
 które są przyjaciółkami;
 mniszkami,
 wkońcu kobiet które są własnością powi nowatych, krewnych, przyjaciół, brahminów i królów.
 Uczniowie Babhravya twierdzą.
 .Dozwolone jest zażywanie kobiet, które się iuż różnym mężczyznom oddawały“.
 
 Gonikaputra przeciwstawia się temu, twierdząc że żony krewnych, brahmanów i królów, należy * w tym wypadku wyłączyć.
 istnieją różne kategorje przyjaciół:
 1Przyjacielem jest ten, który bawił się z tobą w piasku;
 2. kto jest względem ciebie zobowiązany;
 3kto posiada podobny charakter i skłonności’
4.  kto siedział z tobą na ławie szkolnej;
5.  kto twoje tajemnice zna i wady wytyka:
6.  twój brat mleczny, wychowany z tobą,
7.  każdy przyjaciel twego ojca.
 Twój przyjaciel winien posiadać następujące zalety:
 Winien mówić ci prawdę;
 winien być stały; popierać twoje zamiary; posiadać silny charakter: winien być wolny od egoizmu; nie być sprzedajnym; winien dochować sekretu.
 Przy aciółmi, bywają ponadto według Carayana;
 Pracze bielizny i szat zwierzchnich, fryzjerzy;
 pasterze;
 sprzedawcy kwiatów;
 handlarze wonnościami;
 sprzedawcy betelu;
 oberżyści;
 żebracy;
 33
 
 Pithamarda;
 V i t a;
 Vidushaka.
 Do przyjaciół należą również żony wszystkich wyżej wymionionych.
 Posłaniec winien mieć następujące zalety: zręczność;
 odwagę;
 znajomość ludzi;
 umiejętność oceny ważności słowa i akcji innego człowieka;
 dobre prowadzenie sie;
 znajomość danej okoliczności;
 uczciwość;
 stanowczość;
 inteligencje;
 możliwość dysponowania własnemi środkami.
 Podaje sie na zakończenie werset:
 .Świadomy człowiek, mający znajomość ludzi, potrafi przy pomocy przyjaciół każdy cel osiągnąć“
 — 34 —
 
 SAMPBAYOGIKAM
 
 
 
 o POŁĄCZENIU PŁCIOWEM.
 O różnych sposobach miłosnego użycia, sto sownie do proporcji fizycznej kochanków.
 O stopniach miłości.
 Ze względu na proporcję fizyczną, mężczyźni dzielą się na trzy klasy: 1) zając, 2) buhaj, 3) ogier.
 Kobiety zaś, z tego samego względu na gazę le. klacze i wielbłądzice.
 Stąd wynika, że przy połączeniu płciowem, trzech odmiennych osobników z każdej płci, powsta ją analogiczne do skojarzeń stopnie odczuwania rozkoszy, wykazane na poniższej tabelce. Równe Kl
 nierówne Zając buhaj ogier gazela klacz wielbłądzica zając zając buhaj buhaj ogier ogier “ klacz wielbłądzica gazela wielbłądzica klacz
 gazela
 37
 
 Jeżeli, przy zbliżeniu płciowem, mężczyzna łą* czy sie z kobietą odpowiadającą mu według powyższej tabeiki, tedy akt taki zowie sie.rozkoszą wysoką“.
 Jeżeli mężczyzna łączy sie z kobietą o naj-mniejszej proporcji fizycznej, tedy akt jest.rozkoszą wyższą“
 Jeżeli zaś dzieje sie odwrotnie, akt płciowy podpada pod kategorje „rozkoszy niższej“
 Innemi słowami: połączenie ogiera z klaczą, buhaja z gazelą, daje.rozkosz wysoką“, połączenie ogiera z gazelą daje.rozkosz wyższą*
 Ze strony żeńskiej połączenie wielbłądzicy z bykiem, klaczy z zającem daje „rozkosz niższą*.
 Połączenia równe są najlepsze. Określone komparatywami najgorsze; pozostałe są średnio dobre.
 Pomiędzy temi ostatniemi „wyższe” są znów lepsze od „niższych“.
 Analogicznie rozróżnia się dziewięć odmian aktu według siły i ognia temperamentu. Mężczyzna Kobieta Mężczyzna Kobieta chłodny średni ognisty chłodny średni ognisty chłodny chłodny średni średniognisty ognisty średni ognisty chłodny ognisty średni chłodny Chłodnym nazywa się temperament osobnika, którego żądze zmysłowe są jakgdyby wygasłe, wy
 — 38
 
 trysk nasieniowy skąpy i który nie zatrzymuje sic dłużej w gorących objęciach kobiety.
 W przeciwieństwie do niego stoją temperamenty średni i ognisty, zarówno u mężczyzn i kobiet.
 Nakoniec rozróżnia się jeszcze rodzaje aktu płciowego, zarówno u mężczyzn jak i u kobiet a to ze względu na długość trwania orgazmu.
 Jest ich trzy: szybki, średni i powolny; z tego tytułu powstaje znów tabelka wykazująca dziewięć nowych odmian zespolenia płciowego.
 istnieją sprzeczne poglądy co do stopnia od-czuwanej przez kobiety rozkoszy
 fl u dd a I a k i mówi.Kobieta inaczej odczuwa niż mężczyzna gdyż nie zachodzi u niej wytrysk nasienia. Mężczyzna poprostu zaspakaja swói popęd kobieta zaś otrzymuje w głębi swej podświadomości całkiem szczególne odczucie, które nie daje się bliżej opisać. W rzeczywistości, mężczyźni dokładnie zdają sobie sprawę z istoty swego odczucia. G kobiet natomiast, fakt ten nie zachodzi”.
 t Poglądowi temu można przedstawić poważny zarzut!
 Im więcej mężczyzna przedłuża akt cielesny, tem więcej kobieta go miłuje, jeżeli zaś kończy zbyt szybko, jest z niego niezadowolona.
 Ta okoliczność, jak mniemają niektórzy wykazuje jasno, że kobieta odczuwa zupełną rozkosz sza-łu. Jeżeli zaś potrzeba dłuższego czasu do zaspokojenia żądz kobiety i jeżeli kobieta odczuwa przytem rozkosz, tedy zupełnie naturalne jest, że pragnie tę rozkosz przedłużyć.
 
 Do tego odnosi sie poniższy werset: „Obcowa nie płciowe z mężczyzną, uspakaja jurność kobiety i dreszcz stąd powstający jest jej rozkoszą*
 Babhravja i jego uczniowie uczą, że jajniki kobie ceod początku do końca aktu ustawicznie wytryskują.
 Gdyby kobieta nie posiadała nasienia, tedy nie mogłaby odczuwać skutków spółkowania. x)
 Przeciw temu mniemaniu, przytacza się, że na początku zabiegów miłosnych, zapał kobiety jest na der nikły, tak, że zaledwie z trudnością znosi natarczywe ataki kochanka; w dalszym przebiegu akcji jednak, namiętność jej urasta, aź do pogardy własnego ciała.
 I ten zarzut jest bezpodstawny; Każdy silniej-szy obrot korby kołowrotka, potęguje powoli jego pęd, aż osiągnie, ruch za ruchem zenit szyb kości.
 Podobnie zwolna urasta namiętność kobiety i przygasa zwolna w miarą upływu nasienia.
 Werset:
 „Mężczyzna traci nasienie przy końcu aktu, podczas gdy kobieta przez cały czas odczuwa nieprzer-wanie rozkosz’
 Kobieta więc odczywa rozkosz zarówno jak i mężczyzna.,
 Tak uczy Vatsyayana.
 1) Hindusi niemali dokładnie przebiegu tej funkcji fizjologicznej u kobiety; ztąd błędna wzmianka o nasieniu kobiecem.
 40 —
 
 O 11 o p n i a c h miłości
 Znawcy tej rzeczy, są tego zdania, że miłość wypływa z czterech pobudek:
1.  z nałogu
2.  z imaginacji;
3.  z ufności;
4.  z zwykłej zmysłowości;
1.  Miłość która pochodzi z ustawicznego peł-nienie określonych czynności; np. do łowów, do alkoholu, do hazardu it. p.
2.  Miłość do rzeczy których przedtem zupełnie ale nieznało. źródło których leży w mozgowości i imaginacji: np. upodobanie niektórych mężczyzn kobiet i eunuchów do auparishtakam, dalej ogólna skłonność do uścisków, pocałunków i. t. p. pieszczot
3.  Jest to miłość płynąca z obustronnęgo za ufania, szczerość której nie ulega żadnej wątpliwo. ści, miłość w której kochankowie uważają się za jedno ciało i duszę.
4.  Jest to miłość realna, pozostałe są tylko modyfikacjami tego rodzaju miłości.
 Dla człowieka obeznanego, zupełnie wystarczy to, co w niniejszym rozdziale o miłości powiedziano.
 Dla nieuświadomionych przedmiot ten zostanie w dalszym ciągu wyczerpujący omowiono. —
 
 Początek i zakończenie wywczasu miłosnego.
 — O rodzajach miłości płciowej — Sprzeczka miłosna.
 Otoczony służbą i przyjaciółmi w wspaniałych i pachnących kwieciem komnatach, przyjmuje pan domu swoją przyjaciółką.
 W uprzejmych i przyjaznych słowach proponuje orzeźwienie się smakowitym trunkiem. Następnie zez wala jej na zajęcie miejsca obok siebie, po lewej sti cnie
 Głaszcze jej włosy, piersi, przepaskę na bio-drach i lewą ręką otacza jej kibić.
 Następnie wszczyna rozmowę na różne tematy.
 Omawiając sprawy o których w licznem towarzystwie mówić nie wypada, używa domyślników i aluzji.
 W dalszym ciągu mogą śpiewać pląsając w rytm meiodji, lub siedząc bez ruchu; mogą też słuchając muzyki zabawiać się dyskusją na temat sztuk pięknych i częstować się obustronnie napojem.
 Jeżeli niewiasta wie o miłości nie więcej niż ledno, tedy pan domu odprawia towarzystwo, obdarzając każdego kwiatami, wonnościami i betelem.
 Tak się zaczyna wywczas miłosny.
 
 Gdy namiętność doszedłszy do zenitu, zaspo-kojoną zostanie, wydają się kochankowie jednocześnie zawstydzeni i nie śmiejąc się patrzeć na siebie, rozłączają się przed pokojem toaletowym
 Po pewnej przerwie, zajmują znów swe po-przednie miejsca i biorą do ust betel. On namaszcza ją wonnościami, obejmuje lewem ramieniem podając puhar, żąda aby napiła się wody.
 Potem spożywają słodycze, zaieźnie od usposobienia i apetytu: świeży sok owocowy, rosoły, krupniki, sosy mięsne, sorbety, sok mango, lub cytryny z cukrem.
 Lub gdy kochankowie na dachu przebywają, schodzą nadół, aby podziwiać blask księżyca i prowadzić subtelną rozmowę.
 Kobieta patrzy się w tarczę miesiąca opierając głowę o ramię kochanką, a on wskazuje i wymienia jej różne konstelacje gwiazd; Jutrzenkę gwiazdę, północy lub siedem Rishis, czyli Wielką Niedźwiedzicę.
 Takie jest zakończenie wywczasu miłosnego. Rodzaje miłości są takie.
1.  Miłość z namiętności,
2.  miłość rozbudzona,
3.  miłość udana,
4.  miłość przeniesiona,
5.  miłość eunuchów,
6.  miłość dla odmiany,
7.  miłość bezgraniczna.
1.  Miłość z namiętności, jest wówczas, jeżeli oboje kochankowie poznali się oddawna a łączą się dopiero po wielu przebytych przeszkodach, lub gdy godzą się kochankowie po kłótni połączonej z dłu
 
 gotrwałą rozłąką, albo też, gdy jedno z nich wraca x dalekie; podróży.
2.  Miłość rozbudzona — ma miejsce przy zes poleniu się dwojga ludzi, wzajemne skłonności kté rych, znajdowały się dotychczas w stadjum począł’ kowem, lecz pod wpływem zbliżenia, wybuchają gwałtownym płomieniem.
3.  Miłość udana — jest to taka w której jedno z kochanków zmuszone jest podniecać własny tempera ment sztuką.sześćdziesięciu czterech“, lub gdy o boje w postronnych osobach są zakochani.
 
 4. Miłość przeniesiona, — jeżeli mężczyzna pod
 .A czas aktu, myśli o innej osobie którą kocha i która PrB9nie w tej chwili posiadać.
5.  Miłość eunuchów, zachodzi wówczas, gdy dla
 jednorazowego zaspokojenia zmysłów, pokrywa się
 praczkę lub służebną, przy jednoczesnem wstrzymaniu się od wszelkich uzewnętrznień miłości t. j. pie szczot, pocałunków i t, p.
6.  Miłość dla odmiany, jest to spółkowanie he tery z wieśniakiem lub dostojnika z dziewką wiejską
7.  Miłość bezgraniczna, rodzi się między osobnikami, które pod każdym względem sobie odpowiadają.
 Tyle o rodzajach miłości.
 Teraz uwagi nad utarczką miłosną:
 Jeżeli kobieta kocha namiętnie, tedy nie scierpi aby w jej obecności mówiono o rywalce, ani choć’ by wykrzyknęło jej imię nawet dla żartu.
 Gdy stanie się coś podobnego, postaje gwałtowna sprzeczka. Kobieta płacze, jest gniewna, wy
 44
 
 rywa włosy, bije kochanka, zrywa ozdoby, rzuca się na podłogę i toczy się po niej jak kula.
 Kochanek usiłuje przemówić do niej dobrotliwie Uspakaja, podnosi z ziemi i sadza na łóżku.
 Ona w odpowiedzi na to wpada w nieokiełznany gniew, szarpie mu włosy, uderza go jeden, dwa lub trzy razy nogą w głowę, piersi lub w plecy.
 Dalej biegnie ku drzwiom. Tam bowiem — mć wi Dattaka — pragnie upaść i dać upust łzom. Jednakże nie wychodzi
 Po pewnym czasie, gdy dojdzie do przekcnania, że kochanek uczynił już wszystko co w jego mocy aby się uniewinnić, pozwala się całować, poś. ród gradu gorzkich wyrzutów, okazując w końcu nie pohamowaną żądzę.
 Jeżeli utarczka ma miejsce w jej domu, tedy okazuje swój gniew ostrzej i opuszcza kochanka.
 Skoro ten, po powrocie do siebie pośle jej Vita, Vidushaka lub Pithamarda tedy doń wraca i przepędza z nim noc.
 Tak się kończy utarczka miłosna.
 Krótko:
 Człowiek, który posiadł wyłożony przez Babhravya kunszt „sześdziesięciu czterech* i umiejętnie go stosuje, zawsze osiągnie swój cel i może^posiadać kobiety, nawet z najwyższej kasty.
 Mężczyzna biegły w tym kunszcie będzie przez iony własne, żony cudze, uwiebiany i szanowany/
 
 
 
 
 
 
 JBK SIĘ ZDOBYWA DZIEWCZĘTA
 O małżeństwie.
 Małżeństwo z dziewczyną pochodzącą z tej same; kasty i podobnei sfery towarzyskiej które m« zostać zawarte według przepisów ksiąg świętych, mu’ »i uwzględniać następujące postulaty:
 Spełnienie warunków Dharmy i Kamy Potomstwo;
 Pokrewieństwo:
 Pomnożenie liczby przyjaciół; Normalne współżycie płciowe.
 Dlatego młody zalotnik winien upatrzyć sobie dziewczynę z dobrego domu, która posiada ojca, matkę, oraz młodszą jest od niego conajmniej o trzy lata.
 Ród wybranki winien być wybitny, dostojny znakomity, bogaty, szeroko spowinowacony i otoczony ogólną przyjaźnią osób postronnych.
 Sama zaś wybranka niechaj będzie dobrze ułoiona, dobrze zbudowana, zręczna Ciało jej niech Następujące przymioty zdobią: paznogcie, zęby, oczy uszy i piersi winna mieć regularne o naturalnych rozmiarach, nie za wielkie i nie za małe.
 Ciało jej musi być bezwzględnie zdrowe.
 — 49 —
 
 Naturalnie i zalotnik musi odznaczać się temi wszystkiemi zaletami ciała.
 Pod żadnym pozorem nie wolno żenić się z dziewczyną która jako niezamężna należała już do nnego.
 Taki związek małżeński będzie nieczysty i zas. ługuje na potępienie.
 Tak uczy Ghotakamukha.
 ftżeby odpowiednio i korzystnie skierowane joty osiągnęły szczęśliwy wynik, niezbędnem będzie, oprócz jaknajdalej idących wysiłków rodziny i krewnych, także i wybitna interwencja przyjaciół obu zainteresowanych rodów, której ci ostatni ze wzglę. du na cel, szczędzić nie powinni.
 Ci bowiem obowiązani są wszelkie dostrzegal-ne, tak nabyte, jak i odziedziczone, wady pretendenta do ręki, rodzicom dziewczyny przed oczyma stawić oraz zalety swego pupila, odnośnie znakomitości i dostojności pochodzenia pod niebiosa wysławiać, aby pozyskać przychylność i zgodę krewnych wybranki szczególnie tych, którzy pozostają w poufałej zaży łości z jej matką.
 Jeden z przyjaciół konkurenta przebierze się w strój wróżbity i z gwiazd będzie czytał losy przyszłych małżonków, ogłaszając je za wyjątkowo pomyślne, ponieważ temu sprzyjają łaskawe okolicz. ności i prognostyki, jakto: lot ptaka, konstelacje planet, wejście słońca w szczęśliwy znak zoodjaku> lub znamię szczęścia na ciele.
 Inni poplecznicy zaś będą zazdrość w matce wybranki wzniecali, szepcząc że ich pupil ma inną znakomitą partię na widoku.
 
 Jeżeli majątek, prognostyki i głosy przeczucia rodziców na przychylną decyzje się złożą, tedy moż’ na bez zastrzeżeń oddać córkę zamąż gdyż — uczy Ghotakamukha — nie wolno się tylko wyłącznie sprawami natury materjalnej w tym wypadku kie rować, lecz również i duchowe korzyści związkowi temu zapewnić.
 Nie należy ubiegać się o dziewczę, które pła-cze lub opuszcza komnatę gdy ją zalotnik na chodzi lub które już w kimś innym jest rozmiłowa“ ne.
 Nie wolno brać za żonę dziewczyny o następujących przymiotach.
1.  niemile brzmiące imię,
2.  spłaszczony nos,
3.  grube nozdrza,
4.  kształty chłopca,
5.  kalectwo,
6.  wygięte nogi,
7.  łysina.
8.  brak zamiłowania czystości
9.  brak dziewictwa,
10.  zeszpecenie przez guima,
11.  dziewczyny która jest przyjaciółką,
12.  dziewczyny która jest młodszą siostrą,
13.  V a r s a k a r i (dziewczyny której pocą się ręce lub nogi) —
14.  dziewczyny która nosi imię jednej z dwudziestu siedmiu gwiazd,
 16. dziewczyny której imię kończy się literą.r“ lub.1“.
 51
 
 Niektórzy pisarze uczą, że szczęście może zapew nie tylko ta kobieta którą się naprawdę miłuje, dlatego zalecaja brać za żoną tylko te dziewczęta którvch w doku wzrok i serce pożąda.
 Dziewczynę która osiągnęła już uprawniający do zamążpójścia, rodzice obowiązani są pięknemi sza. tami odziać i zapewnić jej możność ukazywania się w widocznych miejscach.
 Dziewczę to, przybrano bogato i gustownie, niechaj codzień po południu oddaje się publicznym zabawom, niech bięrze udział w składaniu ofiar i uroczystościach weselnych
 Winno być zawsze ukazywana w świetle najkorzystniejszem, gdyż stanowi rodzaj towaru do zbycia.
 Uroczyście niechaj będą podejmowane przez rodziców te osoby, które ze względów matrymonjal. nych odnośnie córki, przez przyjaciół lub krewnych przedstawione im zostaną.
 Pod każdym nadającym się pozorem należy ukazywać im to dziewczę schludnie wymyte i odświe-żone.
 Następnie wyczekują pomyślnego zarządzenia losu. Zdecydowanego konkurenta, skoro wejdzie pod dach, należy przyjąć nader gościnnie, zaprosić do kąpieli i uczty a na jego natarczywość odpowiadać — „każda rzecz nastąpi w właściwym czasie“
 Po ustanowieniu terminu, zaślubiny należy od prawić stosownie do tego z religijnych ceremon. jałów, 1) który przyjął się w okolicy, lub który jest zgodny z życzeniem konkurenta.
 1) Hindusi znali cztery rodzaje małżeństw: Brahama. Prayapti, Rishi i „na modlę bogow”.
 52 —
 
 Takie są przepisy o małżeństwie.
 Poniżej kilka wersetów Ghotakamakha w dosłownem brzmieniu.
 „Małżeństwa i wszelkie związki, tylko między równemi zawierane będę.
 „Kto zawrze związek „wyższy* ten po zaślubi-nach jako służebnik własnej żony w domu teściów przebywać będzie.
 Dlatego związek ten przez mędrców jest potę piony.
 Kto zawrze związek „niższy“ ten wkrótce własną żonę, pod wpływem rodziców tyranizować będzię, ze względu na niskie pochodzenie.
 Jeżeli zaś obustronni rodzice przy jednakich po zycjach nawzajem się cenią, tedy niema przeszkód do wzajemnej miłości między młodem małżeństwem.
 Szczęśiiwem zawsze będzie małżeństwo, w myśl przepisów Ksiąg świętych skojarzone.
 Stąd wniosek o wartości związku „wyższego*, który męża w służebnika teściów zamienia i o związku „niższym“, który zwvkle przeklinanym bywa“
 
 Jak zaskarbić sobie ufność dziewczęcą
 W ciągu trzech pierwszych nocy po zaślubinach mąż i dziewczyna sypiają na podłodze, oddają się różnym uciechom i spożywają niesolone potrawy.
 Siódmego dnia kąpią się przy dźwiękach słodkiej muzyki, odziewają się i po spożyciu wspólnego posiłku składają wizyty ceremonialne weselnym gościom i rodzicom.
 To jest obowiązkiem przedstawicieli wszystkich kast.
 Dziesiątego dnia, wieczorem, zbliża się mąż do oblubienicy, usiłując, sam na sam, z ogromną delikatnością naprowadzić rozmowę na temat poufny.
 Niektórzy autorowie z doświadczenia twierdzą, że winien nie mniej niż trzy dni, na zupełne owładnięcie dziewicą poświęcić.
 inaczej sądzą o tem uczniowie Babhravya. Według ich zdania oblubienica może nabrać błędnego przekonąnia o intencjach męża, który przez tyle dni zachowuje się wobec jej kobiecości jak bezduszny słup lub drewno i złożyć to na karb przynależności męża do płci trzeciej, stąd może powziąć pogardę dla niego.
 
 Vatsyayana radzi, aby akcja spoufalająca wykazała ze strony mężczyzny otwartą dążność do zasadni czego i naturalnego celu małżeństwa.
 Kobietę niekiedy można sobie ująć tylko usil-nym zabiegiem o czysto fizyczne przywileje. Robić to trzeba jednak z całą ostrożnością i niezmiernie delikatnie.
 Jeżeli bowiem mąż, a więc osobnik dotychczas prawie obcy, zniewoli oblubienicę ordynarnie, postępkiem tym może wszczepić jej raz nazawsze pogardę dla siebie i dla całego rodzaju męskiego.
 Dlatego mąż niech zbliża się do młodej małżonki w sposób delikatny, pełen czułości i z wyrozumiało icią.
 Do ostatecznego celu niech zmierz ustawicznie lecz powoli, ruch za ruchem, aż zdobędzie zupełną zgodę na poufałość małżeńską.
 Niechaj następujące środki do tego mu służą:
 Najpierw niech ją otoczy ramieniem i uściśnie w sposób najlepszy na jaki pozwala mu chwilowa pozycja, zważając, aby uścisk nie trwał zbyt długo.
 Akcję rozpocznie od górnej części korpusu^ gdyż jest to najprostsze, najłatwiejsze.
 Jeżeli oblubienica osiągnęła już całkowitą dojrzałość fizyczną, lub jest już z mężem w pewnym stopniu spoufalona, tedy może to odbywać się przy świetle lampy.
 Jeżeli natomiast żona jest młodziutkiem dziewczęciem tedy musi to odbywać się w zupełnej ciem-ności.
 
 Jeżeli ścierpiała tą wstępną pieszczotę i opatia się o jego ramię tedy podaje jej betel, tambula lub słodycze.
 Gdy wzbrania się takowe przyjąć, niechaj on ją namawia, perswaduje i błaga, przemawia po przyjacielsku i usiłuje nakłonić prośbą i zaklęciami Wkońcu niech padnie jej do nóg.
 Nawet najwstydliwsza i najbojaźliwsza niewia-sta nie oprze się mężczyźnie, który przed nią klęczy.
 To jest najważniejsza i powszechna reguła.
 Nakoniec gdy przyjmie od niego betel niech ucałuje jej usta, lekko i tkliwie, bez żadnego szmeru.
 Jak dojdzie już tak daleko, niech wciągnie ja w rozmowę, w tym celu niech ją pyta o rzeczy, których dotychczas niezna lub nie zdążyła poznać, otrzyma na to krótkie, niejasne odpowiedzi.
 Jeżeli pozostanie milcząca, winien ponowić pytanie utrzymując w tonie bardzo przyjaznym aż wymusi odpowiedź, gdyż uczy Gothakmukha, „dziewczęta rozważają słowa mężczyzn nawet gdy same słów skąpią. Otrzyma więc odpowiedź skinieniem g’o wy, gdyby jednak pokłócił się z nią o to,, nieuzyskałby nawet tego skinienia.
 Gdy pyta się małżonek czy się jej podoba czy ona go miłuje, oblubienica długo milczeć będzie, gdv pytanie usilniej ponowi, uzyska potakujący ruch głowy.
 Dziewczyna, skoro jest już zaślubiona niema prawa odmawiać mężowi przyjęcia betelu i tambula
 
 który jest rzecznikiem dokonania małżeńskie] poufa lości ’)
 W ten sposób zdobywa się dziewczęta.
 Oto kilka wersetów na ten temat:
 „Mężczyzna który całkowicie przystosowuje się do wymienionych skłonności kobiety, zdobywa jej zaufanie i miłość.
 Jeżeli stosuje się do nich częściowo — wybiera drogę pośrednią, i otrzyma wyniki wartości średniej.
 Kto nieliczy się ze wstydem dziewiczym, otrzymuje pogardę w zapłacie.
 Uważany jest za bydlę, niegodne obcowania z kobietą.
 Dziewczyna wzięta gwałtem przez człowieka który się nierozumie na niewieściem sercu, będzie trwożliwa, przygnębiona i drżąca. Wytworzy się w niei bierny opór w stosunku do mężczyzny nierozumie jącego uduchowionej miłości.
 Pod wpływem tego, albo przejdzie do obozu wrogiego płci męskiej lub jeżeli czuje urazę specjalnie do męża, odda się innemu mężczyźnie.*“
 
 1) W dalszym ciągu następują opisy stopniowego ulegania oblubienicy i ceremonjału defloracji, ni* zamia* Uczone ze względów cenzuralnych.
 
 O zalotach i oznakach miłości.
 Jeżeli młodzieniec ubiega się o dziewczynę młodocianego wieku a nie jest z nią od dzieciństwa zażyły, albo co do jej uczuć ostatecznie przekonany, tedy powinien wpierwej jej ufność pozyskać, zanim rodzicom propozycje małżeństwa przedstawi.
 W tym celu winien wyświadczać jej wielkie usługi, przebywać jak najdłużej w jej towarzystwie, zabawiać ją wszelkiemi rozrywkami, jakie odpowiednie będą dla jej wieku.
 Rozrywki są takie:
 rwanie kwiatów, wicie wieńców zabawa w gospodarstwo albo obrazki, zabawa w parę i nieparę, chwytanie serdecznego palca,
 Ponadto rozrywki towarzyskie
 *
 gra w chowanego, odszukiwanie przedmiotów schowanych w zbożu,
 ślepa babka, karawana soli.
 58 —
 
 Ponadto winien urządzać ćwiczenia gimnastyczne, w której będzie brała udział ona wraz z przyjaciółkami i niewolnikami.
 Jeżeli udało mu się dzięki tym zabiegom zdobyć pewną wdzięczność, wówczas powinien dążyć do związania się z nią węzłem przyjaźni.
 Zabiera się do tego zawiązując nowe przydatne ku temu znajomości.
 Przedewszystkiem winien zawrzeć znajomość z mleczną siostrą swej wybranki i zjednać ją sobie podarkami, świadczeniem przysług i okazywaniem przyjaźni.
 To nietylko usunie mu wiele przeszkód, lecz zapewni bardzo skuteczną pośredniczkę, która ma bezpośredni przystęp i wpływ na ustosunkowanie się jego wybranej.
 Ponadto i rodzicom dziewczyny będzie jego charakter przy każdej sposobności w dodatniem świetle przedstawiać, nawet bez specjalnej prośby o to.
 Musi wszystko czynić, aby sympatja wybranej dzieweczki ku niemu stale wzrastała.
 Będzie spełniał jej wszystkie zachcianki, będzie uprzedzał jej życzenia.
 Obdaruje ją różnokolorowemi piłkami, zabawkami, jakich nie posiada żadna z jej przyjaciółek, pokazywać jej przedmioty szczególnie ciekawe, do-
 starczać jej lalek z tkaniny, drzewa, szerści, kości słoniowej, z gliny oraz maleńkich naczyń kuchennych, drewnianych posążków wyobrażających postaci kóz, jagniąt, chłopców i dziewcząt, przepiórek, małych kapliczek przeróżnych bóstw: klatek na papugi, słowiki kuropatwy:naczyn na wino o wypukłej formie, sikawek.
 
 krzesełek z laku; obdaruje ją karminem, collyrium drzewem sandałowem, szafranem, orzechami i liśćmi betelu. Przedmioty te ofiarowywać będzie pod kaź dym pozorem,, gdy nadarzy mu się tak szczęśliwa okazja że się z nią jawnie lub w ukryciu spotka.
 Krótko mówiąc, winien wszystkiemi możliwenn sposobami przekonać ją, że zdolny jest każde ży czenie z oczu odczytać.
 Następnie doprowadza do skutki schadzkę w ustronnem miejscu. Tu wyznaje powód, dla którego wszelkie podarki wręcza jej w tajemnicy, a więc z obawy przed jej rodzicami, aby to niebyło źle widziane. Oświadcza, że gotów ofiarować jeszcze wszy stko o czem tylko ona zamarzyć może.
 Spostrzegłszy rosnącą jej przychylność, roz niecą ją, opowiadaniem historji, których treść w danej okoliczności najlepiej odpowiada.
 Lub gdy ma pewną wprawę w wykonaniu sztuk magicznych, dokonywa przed nią wyczynów, które ją w podziw wprawiają. Jeżeli interesuje się malarstwem i rzeźbą, wykazuje swą biegłość w tych kun sztach; Lubi śpiew — zabawia ją muzyką.
 W szczególnych okazjach, a więc w dniach flsh va vuy i Rshtamicandraka i K a um u d i, podczas procesji i uroczystości przy blasku księżyca, gdy jest w powszechnym zwyczaju odwiedzać się wzajemnie, lub gdy ona z podróży powraca, przysyła jej kwiaty, ozdoby na włosy, zausznik pierścienie i t. p. podobne upominki, zaskarbiające miłą sympatją.
 Zalotnik, niech zawsze będzie gustownie odzia-
 
 ~<y, gdyż kobiety wiele wagi przywiązują do ze-wnętrznego wyglądu mężczyzn, którzy ją otaczają.
 Dziewczyna nawet zakochana, nigdy nie będzie otwarcie i jawnie, walczyć o zdobycie ukochanego
 Tylko z zachowania się i zewnętrznych oznak wywnioskować można o narodzinach miłości w jej sercu.
 Mianowicie dziewczyna, którą płomień miłości ogarnął, nie patrzy ukochanemu wprost w oczy i rumieni się kiedy ten obrzuci ją spojrzeniem. Kiedy tą opuszcza, spogląda za nim żałośnie.
 Na jego pytania odpowiada tylko skinieniem głowy lub jąka się i mówi niepewnym głosem. Bardzo chętnie i długo przebywa w jego towarzystwie
 Będzie w jego pobliżu rozmawiała ze swojemi służebnemi nader głośno, aby jego uwagę na siebie zwrócić, niechętnie opuszcza miejsce na którem on przebywa. Stara się zatrzymywać go, pokazując różne przedmioty; opowiada mu historje i bajki, możliwie rozwlekle, aby czas rozmowy, jaknajwięcej prze-dłużyć
 Często całuje w jego obecności niemowlę no-szone na ręku. Przyjaciele jego, mile są przez nią widziani i traktowani z gościnną uprzejmością.
 Nawet ze służbą jego postępuje po przyjaciel-sku, darzy ją specjalnemi względami i nakłania tio gorliwego wykonywania obowiązków, tak, jakby była ich panią. Uważnie nasłuchuje, gdy toczy się o nim rozmowa.
 Na zaproszenie mlecznej siostry ukochanego, chętnie odwiedza jego dom
 61
 
 Nie ukazuje sie nigdy bez ozdób. Za pośred’ nictwem przyjaciółek posyła mu zauszniki, pierścienie i wszelkie ozdoby. Stale nosi jakiś przedmiot pochodzący od niego.
 Jeżeli zaś rodzice rozmawiają przy niej o innym konkurencie do jej ręki, tedy jest śmiertelnie zasmucona, nieznosi nawet wzmianki na ten temat.
 Następują wersety:
 .Mężczyzna przekonany co do uczuć kobiety względem niego, który właściwie pojął jej zachowanie się i oznaki, powinien postawić sobie za cel, aby się z nią połączyć.”
 „Dziecko zdobywa się dziecinnemi zabawkami, dziewicę, przez biegłość we wszystkich kunsztach, dojrzałą kobietę, przez pomoc oddanych jej to-warzyszek“
 
 Jak mężczyzna zabezpiecza zdobycz. Co ma czynić dziewczyna aby zdobyć męża.
 Dziewczynę, która, przez opisane w poprzednim rozdziale zachowanie, okazuje że kocha danego mężczyznę, ten zabezpiecza sobie dalszemi fortelami.
 Przy grze lub rozrywkach w których oboje bio. rą udział, chwyta jq za rękę i ściska silnie i znacząco obejmuje ją znienacka, niby przypadkowo ramionami na wszelaki uprzednio opisany sposób. Przy igraszkach wodnych, zanurza się daleko, płynie do niej i niespodziewanie wynurza się obok. Przy grze w młode listki, oświadcza swą miłość. Opisuje swe cierpienia z tego powodu i opowiada sen, który akoby miał, iż z pewną dziewczyną był na czułej, miłosnej schadzce.
 W teatrze, lub w towarzystwie służby siada obok niej, gładzi jej włosy i ręce.
 Ilekroć wręcza jej upominek, niechaj jego spojrzenia tłomaczami miłości będą. J
 Ilekroć z nią siedzenie, lub łoże dzieli; mawia: »1 oto znów się czemś z tobą podzieliłem“
 Jeśli mu ona zezwala, okazuje miłość więcej gestami niż słowem.
 
 Gdy umocnił ją w uczuciu, udaje chorego i polecą ją do siebie w odwiedziny zaprosić.
 Gdy przyjdzie, kładzie jej dłoń na czoło i oczy swoje.
 Prosi ją o przygotowanie leku dla siebie mó-wiąc,.Tobie, tylko tobie to zadanie się uda.*
 Ta choroba udana, winna sie trzy dni i trzy noce przeciągnąć. x
 Pomyślane może być, iż skoro dziewczyna przywyknie, tedy on będzie mógł tak uczynić aby ją posiadł.
 flle kto sądzi, że skoro niewiasta wieczorem iub nocą mniej wstydliwą niż zazwyczaj bywa, więcej w onczas zespolenia pragnie i mężczyźnie takowego nie wzbranie ®raz że przy tej sposobności posiąść ą należy, tedy ten sąd kłamliwym będzie.
 Dziewczyna zaś, niskiego pochodzenia, niezamożna. lecz zasobna w urodę i zalety ducha, która dla swej dumy przez równych pożądana nie jest, winna na własną rękę o zamąźpójście się starać, skoro tylko wiek właściwy ku temu osiągnie.
 Niechaj upatrzy silnego i miłego męża, albo takiego którego słabość charakteru, zezwoli nim owladnąć i wtr.w woli rodziców związek małżeńsk zawrzeć, i
 Do tego celu użyje wszystkich środkow aby jego uczucie ku sobie pociągnąć, każdą sposobność spólnego widzenia wyzyskując.
 Również jej matka nie powinna niczego zanie dbywać co mogłoby oboje młodych połączyć.
 Dziewczyna może z ukochanym sam na sam *ię spotykać.
 64 —
 
 Rez poraź orzechy i liście betelu, kwiaty i won-ności winna mu ofiarować.
 Winna chwalić się przed nim z biegłości swej w masażu i wszelkich kunsztach. Niechaj traktuje go tak jak jemu najwięcej do gustu przypada i omawia z nim środki jakich się do zdobycia miłości dziewcząt używa.
 I choćby miłość dziewczęcia do tego mężczyzny ogromnie mocną była, nigdy nie wolno jej będzie na szyję ukochanego się rzucić lub mu jakiekolwiek ustępstwa miłosne czynić.
 Niewolno jej wzruszenia po sobie okazać, kie-dy ją umiłowany obejmie, wszelkie pieszczoty tak musi traktować, jakoby nie rozumiała znaczenia tych ruchów.
 Na pocałunek niechaj nie zezwoli.
 Gdy błaga miłowany aby mu się oddała, nie chaj zaledwie lędźwie jej pogładzić może i to po długim i mocnym oporze.
 Dopiero gdy dziewczę całkowicie upewnione jest, że on ją silnie i prawdziwie kocha, że ma szczere zamiary i stanowczy charakter, tedy zezwolina ustępstwo pod warunkiem jednakże, że ślub wkrótce nastąpi.
 Natychmiast skoro dziewiczość postrada, winna to swoim pośrednikom oznajmić.
 Oto jest kilka odnośnych wersetów:
 „Zabiegliwa dziewczyna takiego człowieka na męża wybiera, który ją miłuje, będzie podporą i zdolny szczęśliwą ją uczynić w życiu.
 Jeżeli zaś wydadzą ją sami rodzice, bez względu ne zalety, piękność i charakter za bogatego starca
 — 65 —
 
 iub takiego który wiele żon posiada, wówczas małżeństwo szczęśliwem nie będzie.
 Lepszy jest uczciwy, przez córkę wybrany mąż. choćby przybiedny cokolwiek, od człeka który jest meżem wielu kobiet.
 Ze wszystkich zalotników dziewczę wybrać powinno tego tylko, który zalety przez nią najbardziej cenione posiada.
 I taki mąż, bedzie swoje żonę nad wszystko przekładał, gdyż bedzie meżem jej prawdziwej mi-łości.*
 
 O obowiązkach swatki i o formach małżeństwa
 Jeżeli która z młodych dziewcząt nie jest w możności dość często osobiście z ukochanym widywać się i rozmawiać, posyła do niego córkę swej niańki, taką której zaufać można, że się wywiąże z zadania.
 W rozmowie z tym młodym człowiekiem, musi córka niańki, znakomite pochodzenie swej pani wysławiać jej dobry charakter, jej piękność, talenty, ułożenie. dojrzałość umysłu i przychylność jaką żywi do niego.
 Oczywiście w ten sposób, aby nie dało się za-uważyć, że specjalnie w tym celu przez swą dziewczynę przysłaną została.
 Dziewczynie zaś potem będzie o zaletach ukochanego opowiadać, szczególnie zaś o tych, które temu dziewczęciu najmilsze są.
 O innych konkurentach natomiast będzie w sposób lekceważący mówić, skąpstwo, złe nawyki ro-dziców i krewnych wytykać.
 
 Będzie jej przykłady ze starych dziejów przyte czać. Opowie o Szkuntali i o innych, które się z mężami z własnej kasty według wolnego wyboru połączyły i towarzystwie swych małżonków żywot szczęśliwie przepędziły.
 Będzie jej opowiadać o innych dziewczętach, która do niezmiernie bogatych domów poszły, lecz rychło przez nowe rywalki są pokonane, smutne i nieszczęśliwe lub bezlitośnie na pastwę losu rzucone.
 Nakoniec opowie o ładnym majątku ukochanego, o szczęściu które sprzyja wszelkim jego przedsięwzięciom, o czystości jego obyczajów i dziecięcem przywiązaniu do rodziców i o jego ogromnej miłości do tej dziewczyny, która go kocha, a jest nią słu-chająca tej opowieści.
 A kiedy już ją całkowicie w młodym człowieku rozmiłuje, tedy wyzbywa ją z wszelkich obaw j zwątpień które w niej powstać mogą w związku z tem, czy małżeństwo te naprawdę dobrem będzie.
 Krótko mówiąc, córka niańki odgrywa całkowitą rolę swatki.
 Będzie donosić dziewczęciu o ukochanym, ułatwiać spotkania i opowiadać jakie on trudności pokonał, aby ujrzeć swoją dziewczynę.
 Często powtarzać będzie: „Wszystko by poszło jaknajlepiej, gdyby ten młody człowiek, uprowadził cię gwałtem pewnego pięknego poranka.“
 Formy małżeństwa
 Kiedy to młode dziewczę jest już całkowicie pozyskane, a z ukochanym jest na takiej stopie po
 68 —
 
 ufałości, jakby jego żoną była, wówczas ten poleca przynieść ogień z domu brahmana ’) Jeżeli potem ziół kusha na podłogę rozsypie i wrzuci w święty płomień ofiarę, wówczas obrządku zaślubin według religijnych przepisów dokonał i młode dziewczę staje się prawną jego małżonką.
 Następnie dopiero może zawiadomić rodziców bez obawy sprzeciwu.
 Gdyż według najstarszych wierzeń małżeństwo w obliczu świętego ognia zawarte, jest już nierozerwalne na wieki.
 Przebaczenie rodziców okupuje się upominkami i okazywaniem jaknajgłębszego szacunku i skruchy-
 W ten sposób poślubia mężczyzna dziewczynę według formy małżeńskiej, która się Gandharv e n r i t u s nazywa.
 Jeżeli kochająca dziewczyna nie może zdobyć się na to postanowienie, lub niechce wyrazić swej gotowości, wówczas kochanek ucieka się do jednego z następujących środków:
1.  Przy pierwszej łaskawej okołiczności, poleca zaufanej swatce lub przyjaciółce sprowadzić ukochaną do siebie, przynosi ogień z domu brahmana i postępuje, jak wyżej opisano.
2.  Jeżeli dziewczynie zagraża małżeństwo z innym narzeczonym lub konkurentem, wówczas kochanek stara się skomunikować z jej matką. Uzyskawszy od
 1) Ogień u wszystkich aryjczyków posiada znaczenie świętości.
 
 niej przyzwolenie odprowadza ukochaną do domu sąsiada, dokąd przynosi ogień brahmana i ceremonja odbywa się jak opisano.
3.  Kochanek stara się o głęboką przyjaźń brata swej wybranki. Ten brat, który jest w wieku zalotnika, napewno posiada stosunki z kurtyzaną, lub awanturki miłosne z cudzemi żonami. Konkurent siostry będzie mu okazywał pomoc przy wszelkich okazjach i dawał upominki. Będzie mu opowiadał, jak bardzo w jego siostrze jest zakochany. Ogólnie wiadomem jest, że młodzi ludzie gotowi są nawet życie oddać za tych towarzyszy, którzy ich przygody i awanturki dzielą.
 Młody zalotnik z pomocą tego brata na bez-pieczne miejsce narzeczoną doprowadzi i po przyniesieniu ognia z domu brahmana, zaślubia ją w sposób wyżej opisany.
4.  W dniu świątecznym, młody człowiek przy pomocy córki niańki swej ukochanej, odurza ją napojem i każę zanieść w bezpieczne miejsce, gdzie zanim ta przytomność odzyska, przynosi ogień z domu brahmana, i wszystko bądzie w porządku.
 Istnieją odnośnie tego przedmiotu, stare wersety, Których treść przytacza się poniżej.
 „Z powyżej opisanych form zawarcia małżeń-stwa, każda poprzednia lepszą jest niż każda następna, ponieważ bardziej zgadza się z przepisami religijnemi. Następne tylko wtedy są dozwolone, jeżeli przy użyciu poprzednich osiągnięcie celu jest niemożliwe.
 
 Popularność formy Gandharva na tem sie zasadza, że prowadzi ona prosto do celu i mniej zachodu sprawia, oraz to, że jest zawsze wynikiem głębokiej miłości.“
 
 
 
 Bharyadhikarikam
 
 
 
 O WSPÓŁŻYCIU MAŁŻEŃSKlEM
 Żywoty żon cnotliwych i zachowanie się w czasie nieobecności męża.
 Niewiasta która męża swego miłuje, będzie ca ły tryb życia według jego życzeń układać, a to w ten sposób, jakoby mąż boską istotą był.
 Za jego przyzwoleniem, cały ciężar domowych zarządzeń na swoje barki przejmie.
 Będzie dom cały w czystości utrzymywać, będzie poszczególne komnaty kwieciem różnorakiej woni i barwy ozdabiała i o połysk i gładkość podłogi troszczyć się będzie.
 A gdy dom ten w otoczeniu kwitnących ogrodów stoi, gdzie wszystko cokolwiek trzeba, zawsze hodowane będzie, pilnie zważa by rano, w południe, w odwieczerz, wszystko do ofiar bóstwom przygotowane zo-stało.
 Ponadto własną kapliczkę domowych bóstw urządzić musi.
 Tak albowiem rzecze Gonardiya: „Nic serca pana domu z małżonką nie zwiąże tak silnie, Jak ścisłe przestrzeganie wymienionych zasad”
 Rodzice, krewni, przyjaciela siostry i służba męża, stosownie do zasług szanowani będą.
 
 W ogródku mech zasadzi zielone jarzyny, trzci ną cukrową, figi flnethum Sowa i Kantochymus pictorius. Ponadto różne odmiany kwiatów n. p. Trapa bispinosa, jaśmin, Gasminum grandiflorum, Tabernae montana coronaria, Nandyavarta, róże chińskie i inne. Ha pachnących grzędach, Hnthropon secoenan tus i korzenie rośliny flntropon muricatus.
 Ogród musi także w drzewa i ławki być zaopatrzony, w środku studnia lub fontanna z basenem
 Pani domu bedzie sie zawsze towarzystwa że: braczek wystrzegać, choćby to były nawet i buddy stki, również bedzie sie trzymać zdała od nieobyczaj; nych kobiet, wędrownych artystek i czarownic.
 Co do pokarmów, musi zdawać sobie sprawą z tego co mąż lubi i czego nie lubi, oraz co w jego iozumieniu dobre lub niedobre.
 Skoro usłyszy jego kroki, winna powstać, gotowa uczynić natychmiast wszystko co rozkaże. Prze* dewszystkiem winna służebnice przywołać aby mu nogi obmyła, jeżeli sama tego nie robi.
 Wychodząc z nim, kładzie na siebie wszystkie ozdoby.
 Bez jego zezwolenia nigdy me przyjmuje gość ani zaproszeń w gościnęJeżeli ma chęć wziąć udział w jakiejś zabawie, musi wpierw zgodą mąża uzyskać. Do snu bedzie sie po nim kładła, wstawać zaś wcześniej od niego i nigdy go ze snu nie ośmieri sie obudzić.
 Kuchnia winna być w cichym i odległym kącie, tak aby tam obcy ludzie przystępu nie mieli.
 Jeżeli mąż źle sie zachowuje, nie powinna mu
 76 —
 
 robić ostrych wymówek, gdyż to do nieporozumienia prowadzi.
 Nigdy nie powinna używać obraźliwych wyrazów w stosunku do męża, tylko przy pomocy łagodnych słów wpłynąć na niego, lub użyć do tego perswazji przyjaciół.
 Przedewszystkiem musi strzec sie kłótliwości. Gonardiya rzecze:.Niema nic bardziej nienawistnego mężczyźnie niż ta wada kobiety.*
 Winna sie strzedz niejasnych słów, opuszczania wzroku, mówienia półgłosem na stronie wystawania w bramie domu i przyglądania sie przechodniom.
 Nie powinna uganiać sie po publicznej prome-nadzie, zatrzymywać sie długo w ustronnych miej’ scach.
 Na koniec, powinna swoje ciało, swoje zęby włosy i wszystko co do niej należy, pieczołowicie pielęgnować i utrzymywać w schludnym porządku.
 Kiedy ma pragnienie godziną miłości z mążemprzepądzić, niech się bogato ozdobi, naznosi wielepiąknych kwiatów i barwne suknie przywdzieje. Nie chaj kosztowną woń szałwji i innych kadzideł po izbie rozniesie.
 Lecz szaty jej powszednie, winny być niewy gzukane bez wielu kwiatów i °zdób.
 W określonych porach roku, kiedy poszczególne towary tanie i łatwe do zakupna są, niechaj się zatroszczy aby bambus, opał, skóry, żelażo, jak również olej i sól były zakupione.
 Wonności, ofiary, lekarstwa, oraz inne zawsze przydatne drobiazgi również w stosownej porze niech nabędzie i w tajnym schowku ukryje.
 
 Powyższe odnosi się także do nasion rzodkwi patatów, buraków, absyntu, drzewa sandałowego ogórków, czosnku i wszystkiego co się płodem ogrodu być mieni.
 Niewiasta zamężna nie powinna opowiadać obcym w jakim stanie znajduje się majątek mężowski ant zwierzać się im z tajemnic, które mąż jej powierzył.
 Zachowaniem się, znajomością sztuki przyrządzania potraw, gospodarnością i całym sposobem służenia swemu mężowi, winna kobiety wszystkich kast i sfer prześcigać.
 Roczne wydatki, mają być według rocznych dochodów regulowane. Oliwa i cukier zaś przygoto wane w domu.
 Żona niech służbie zasługi wypłaca, nadzór nad uprawą pól, trzodami sprawuje, hodowla małp, papug i pawi niech będzie jej obowiązkiemWydatki i dochody dnia, niech przez jej ręce przechodzą; niech ona rozdaje służbie stare szaty, za dobre starania, lub robi z nich inny użytek.
 Nie spuszcza z oczu naczyń, w których przy-gotowuje się wino, jak również tych, w których prze-chowuje ten napój. Czuwa nad zakupem i sprzedażą.
 Przyjmuje, zawsze uprzejmie przyjaciół męża oraz jego krewnych i znajomych z wyszukaną go-ścinnością.
 Dla służby jest uprzejma i podczas dni świą tecznych wręcza jej upominki, jako też i przy dorocznych uroczystościach-
 — 78
 
 O obowiązkach najstarszej małżonki w stosunku do pozostałych żon jej męża, o obowiązkach najmłodszej względem najstarszej, o kobietach w haremie królewskim.
 Powody, dzięki którym mężczyzna zawiera nowe małżeństwo jeszcze za życia pierwszej żony, mogę być następujące:
1.  Przykry charakter żony obecnej.
2.  Wstręt jaki mąż do niej odczuwa.
3.  Brak potomstwa’
4.  Rodzenie się większości córek.
5.  Niestałość męska.
 Zona już od początku małżeńskiego pożycia winna dbać o to, aby pozyskać sobie serca męża.
 W tym celu winna zawsze okazywać dobry humor, zadowolenie z losu i wszelką wyrozumiałość.
 Jeżeli niebo poskąpi im potomstwa sama win-na zaproponować mężowi, aby pojął inną żonę.
 Skoro mąż wwiedzie pod dach swoją nową małżonkę, dawna winna uznać z własnej woli jej stanowisko i prawa za wyższe od posiadanych przez siebie, oraz traktować ją jak rodzoną siostrę.
 
 Dawna małżonka, winna co rano zmusić nowo, zaślubioną. aby ta ukazywała się mężowi pięknie przyodzianą i nie okazywać oznak zazdrości lub nie-zadowolenia, skoro mąż będzie obdarzał wyiątkowemi względami swą małżonkę nową.
 Gdy nowa żona będzie robiła cośkolwiek co nlepodoba się wspólnemu mężowi, tedy starsza, nie przejdzie nad tem do porządku dziennego, lecz bę dzie jej zawsze dobremi radami służyła, co ma czynić, a czego nie czynić, aby to się podobało małżonkowi.
 Dzieci z nowej małżonki zrodzone, należy jej jak swoje własne traktować.
 Do służebnic które z nową żoną przybyły, bę-dzie się przyjaźniej niż do własnych odnosić.
 Ponadto serdecznością będzie otaczać wszyst kich krewnych, znajomych, przyjaciół jako też i rodziców nowej małżonki.
 W wypadku gdy pewien mąż posiada w swym domu wiele małżonek, wówczas najstarsza z nich winna porozumieć się ze wszystkiemi. które wiekiem i rangą stoją niżej niż ona sama oraz pozostawać z niemi w ścisłej łączności.
 Te zaś z małżonek, które najczęściej otrzymują dowody łaskawości męża, winna przy pomocy fawo rytki dnia ze sobą poróżnić. To da jej powód do tego, aby przy pomocy pozostałych, mniej zaszczyconych wyborem, żon, najniebezpieczniejszą faworytkę oskarżyć przed mężem i przedstawić jako zawistną, kłótliwą i nawskroś złą żoną
 Jednak powinna intrygę tą tak przeprowadzić, aby sama nie została dzięki temu, poszkodowaną-
 
 Gdy między faworytkę i małżonkiem wywiąże się sprzeczka i chwilowy zły nastrój, najstarsza małżonka staje po stronie faworytki, udziela jej fałszywych rad i wskazówek, aby sytuację jeszcze więcej zaostrzyć. Jeżeli zaś sprzeczka nie była poważną, te. dy będzie robiła wszystko co w jej mocy, aby to drobne nieporozumienie rozdmuchać do największych rozmiarów.
 Gdy spostrzeże, że mąż pomimo tego w dalszym ciągu obdarza faworytkę względami i pragnie pojednania się z nią, najstarsza małżonka odwraca swoją rolę i będzie się starała odzyskać dobre stosunki i uchronić się przed niechęcią męża.
 Tyle o postępowaniu najstarszej małżonki,
 Najmłodsza małżonka traktuje najstarszą, jak matkę. Nie ośmieli się nikomu nawet własnym ro dzicom ofiarować czegośkolwiek z domu męża w u pomsnku, bez uprzedniego jej zezwolenia.
 Będzie okazywała jej należny posłuch i uległość zawiadamiać o wszystkiem co się przydarzyło i niebędzie s:ę zbliżała do małżonka bez jej zgody,
 Nikomu na świecie nie zdradzi sekretu, który tej najstarsza żona powierzyła Dzieci jej będzie z większą troskliwością pielęgnować niż swe własne. Bawiąc sam na sam z małżonkiem, na wszelki sposób stara się przypodobać, ale nigdy nie oskarży rywalek, że jej przykrości i krzywd przyczyniają.
 Dąży do tego, oczywiście w tajemnicy, aby sobie zdobyć szczególniejsze łaski małżonka:
 W tym celu zapewnia go o swej miłości i go-towości oddania życia na jego skinienie.
 — R1
 
 O kobietach w haremie królewskim.
 biiewiasty w haremie zamknięte dzielą sie na trzy klasy:
1.  Kanchukiyas;
2.  Mahallarikas;
3.  Mahallikas.
 Służebne żon królewskich, dostarczają królowi, upominki wręczone im przez ich panie, a więc: kwiaty, szałwję i chusty.
 Skoro król upominki przyjmie, obdarza służe-bnice podobnemi. zarówno jak i szatami, które po przedniego dnia nosił.
 W godzinach popołudniowych, król ozdobiony klejnotami, odwiedza swój harem, gdzie oczekują go małżonki z przepychem i odświętnie przystrojone.
 Wskazuje każdej z nich miejsce które ma za-jąć, obdarza je miłym uśmiechem i komplementem, oraz wszczyna przyjazną i wesołą pogawędkę.
 Po ukończonej wizycie, udaje się do małżonek niższej kategorji, do swych nałożnic i do tancerek.
 Odwiedziny u niewiast każdej z trzech wymie-nionych kategorji, odbywa się w podobny sposób:
 Zaledwie król podniesie się z poobiednego wypoczynku, zjawia się przed nim ochmistrzyni dworu aby ustalić, która z małżonek ma noc dzisiejszą z nim przepędzić..
 Ochmistrzyni przybywa zazwyczaj w otoczeniu służebnych poszczególnych żon królewskich.
 Oznajmia królowi, na którą właśnie kolej przy pada, która wypadkowo lub z zrozumiałych powodów nie jest chwilowo do dyspozycji.
 — 82 —
 
 Służebnice stawiają przed królem szałwjc: wonności oznaczone pierścieniami małżonek wymieniają imiona swych pań oraz Oznajmiają, dlaczego właśnie dziś te upominki są przesłane...
 Król wybiera jeden z upominków dając tem do poznania którą z żon zamierza dziś do siebie wezwać.
 Następnego dnia, znów odbywa się ta sama ceremonja.
 
 
 PA R ADAR IK A M
 
 
 
 Charakterystyka mężczyzn i kobiet. — Co wpływa na opór kobiety. — O mężczyznach, mających powodzenie u kobiet i kobietach mających powodzenie u mężczyzn.
 <
 Wzrost namiętności przechodzi przez dziesięć stopni rozwoju i te są następujące:
1.  Miłość z pierwszego wejrzenia;
2.  Rozprzężenie ducha;
3.  Ustawiczna myśl o przedmiocie miłości;
4.  Bezsenność;
5.  Wychudzenie ciała;
6.  Pociąg do samotności;
7.  Wzmożona wstydliwość;
8.  Ucieczka od rozrywek i roztargnienie;
9.  Omdlałość;
 10 Rozpacz ze zwątpienia.
 Starzy autorowie twierdzą, że mężczyzna ubiegający się o cudzą niewiastę, winien przedewszystkiem zastanowić się nad przymiotami jej charakte ru. biorąc pod szczególną uwagę jej czystość, zdolność, oraz moc lub słabość odczuwanych przez nią wrażeń.
 87 —
 
 W tym celu winien poddać obserwacji jej ciało, poczynając od zewnętrznych oznak i rysów, z których wiele wywnioskować można.
 Lecz Vatsyayana jest przeciwny temu pogią dowi, twierdząc że ciało i fizyczne oznaki udzielają najczęściej fałszywych wskazówek co do charakteru
 Miarodajnem tu bedzie tylko: sposób zachowania sie, wyrażania swych myśli słowami, ’ oraz harmonja ruchu członków.
 Gonikaputra twierdzi, że naogół każda kobieta kocha sie choć potrosze, w każdym napotkanym pięknym mężczyźnie. Lecz najczęściej, z rozmaitych powodów nie posuwa się dalej.
 Skutki miłości, bowiem, są u kobiet osobliwe-go rodzaju.
 Kobieta kocha, nie wnikając w to czy ma pra wo kochać. Nie atakuje jednakże upodobanego sobie mężczyzny żadnemi propozycjami. Jeżeli mężczyzna zbliży sie do niej poraź pierwszy, tedy be dzie przed nim uciekać, nawet i wówczas gdy w gruncie rzeczy przygotowaną była oddać mu sie lub z nim sie połączyć.
 flle gdy mężczyzna robi ustawiczne lecz nie-dostrzegalne wysiłki w celu zdobycia jej, uzyska nakoniec pożądany wynik.
 Mężczyzna zaś odwrotnie, ustawiczne wysiłki kobiece o zdobycie jego miłości, chybiają celu. Można powiedzieć, mężczyzna nie znosi łatwej zdobyczy, która sama mu się narzuca.
 To daje mu satysfakcje, co jest trudne do osiągnięcia.
 88 —
 
 Powody, Które wstrzymują zamężne niewiasty od uległości obcym mężczyznom, bywają takie:
1.  Miłość dla własnego męża;
2.  Chęć posiadania prawego potomstwa;
3.  Brak dogodnych sposobności;
4.  Gniew z tego powodu, iż mężczyzna zbliża się do niej ze zbyt zuchwałą po ufałością;
5.  Różnice w położeniu towarzyskiem;
6.  Obawa czy mężczyzna nie porzuci ją zbyt szybko;
7.  Podejrzenie, że ma już stosunki z inną osobą;
8.  Obawa przed niedyskrecją;
 9 Obawa że jest zbyt oddany swym przyjaciołom;
10.  Obawa że jest nienormalny;
11.  Pewien rodzaj skrępowania. lezeb chodzi o znakomitą osobistość;
12.  Obawa, że namiętność jego może okazać się za wielką, za potężną, dla jej drobnej postaci;
13  Pewien rodzaj wstydu, gdyż on ma pozory mistrza w kunszcie miłosnym;
14.  Wspomnienie o dawnych czasach, kiedy byli zaprzyjaźnieni ze sobą;
15.  Obraza, powstała wskutek jego niedelikatności;
16.  Obawa, że może posiadać niski, nie-okrzesany charakter:
17.  Uraza, że nie spostrzegł jej przy-chylności;
 
18.  Obawa przed zbyt wątłemi jego wa runkami fizycznemi w stosunku do niej;
19.  Obawa, aby przez jej namiętność gwałtowną, nie stało sie coś niepo żądanego:
20.  Obawa przed własną niedoskonałością, niegodną jego osoby;
 21Strach przed odkryciem;
22.  Nagłe spostrzeżenie siwizny w jego włosach lub odstraszającego rysu w twarzy;
23.  Obawa, że on jest podstawiony przez męża, dla wypróbowania jej wierności:
24.  Wrażenie, że on ma skłonność do moralizowania.
 Skoro mężczyzna upewni sie o tem, że jedna z przyczyn powyższych stoi na przeszkodzie jego zamiarom, przystępuję do usunięcia takowych
 Obawy uśmierza okazywaniem: bardzo silnej i namiętnej miłości.
 Niewieście skarżącej sie na brak sposobności, po temu aby do niego iść mogła, ułatwia to wszelkiemi sposobami.
 Onieśmielonej znakomitością jego osoby, bą dzie się w ten sposób zalecał, aby zbyła sie wszelkiego leku i czuła sie z nim, jak z równym.
 Mającą zastrzeżenia co do delikatności jego charakteru, przekona próbą, o swej wartości i ogła-dzeniu.
 — 20 —
 
 Do mężczyzn, którzy zazwyczaj maja powo dzenie u niewiast zaliczamy;
1.  Biegłych w kunszcie miłosnym;
2.  Posiadających dar opowiadania;
3.  Znanych niewieście od czasów jej dzieciństwa;
4.  Posiadających pełne zaufanie danej niewiasty:
5.  Chętnie dających prezenty;
6.  Potrafiących uwodzić słowami;
7.  Umiejących zawsze przystosować się do wszelakich upodobań niewieścich;
8.  Mężczyzn, którzy nie kochali jeszcze żadnej kobiety;
9.  Którzy podejmują się roli posłańców:
10.  Którzy doskonale znają wszelkie słabe strony niewiast;
11.  Którzy pożądani są przez wiele wy-bitnych niewiast;
 12 Którzy pozostają w dobrych stosunkach z przyjaciółmi danej niewiasty;
13.  Mężczyźni odznaczający się niepospo-litą pięknością;
14  Młodzieńcy wychowani wspólnie z dziewczętami;
15  Mężczyźni mieszkający w sąsiedztwie-
16.  Mężczyźni, którzy oddają się chętnie uciechom miłosnym, choćby to nawet byli służebnicy danej niewiasty:
17.  Kochankowie córek niańki;
18.  Przedewszystkiem mężczyźni żonaci;
 91
  19. Mężczyźni lubiejący dobra kompanję i płynące stąd uciechy;
20.  Mężczyźni o czystern sumieniu i beztroskiem usposobieniu;
21.  Mężczyźni, którzy są znani ze swej siły w posługach miłosnych;
22.  Odważni i przedsiębiorczy;
23.  Mężczyźni przewyższający męża nie-wiasty wyglądem zewnętrznym, stopą życia i kwalifikacjami miłosnemi;
24.  Mężczyźni ubierający się elegancko i żyjący na wielką stopę; Do grupy kobiet łatwych do zdobycia czarny: 1. Kobiety które chętnie wystawają przed bramą domu;
2.  Które często przebywają na ulicy;
3.  Kobiety, które wiele czasu na plotkach i obmowach w domach sąsiadek trawią;
4.  Kobieta, której wzrok biegnie za każ-dym mężczyzną;
5.  Posłanka;
6.  Kobieta, która rzuca na mężczyznę ukradkowe spojrzenia;
7.  Kobieta, mąż której wprowadził do domu nową żonę, bez uzasadnionej przyczyny;
8.  Kobieta, której własny mąż obrzydł, lub ona obrzydła mężowi;
9.  Kobieta, nie mająca nikogo, któryby jej strzegł i o wierność zabiegał; — 92 —
 
10.  Kobieta, która nigdy nie miała dzieci’
11.  Kobieta pochodząca z niższej kasty lub nieposiadająca znakomitej familji;
12.  Kobieta, której pomarły dzieci;
13.  Kobieta, której wiele na uciechach życia towarzyskiego zależy;
 14 Kobieta, Która publicznie okazuje czułość w stosunku do własnego męża;
15.  Wdowa po aktorze;
16.  Wdowy wogóle;
17.  Kobieta niezamężna,
18.  Kobieta łaknąca drobnych przyjemnostek;
19.  Żona mężczyzny, który posiada wielu młodszych braci;
20.  Żona nierówna urodzeniem mężowi;
21.  Kobieta wykształcona;
22.  Kobieta, która jako dziecko została
 poślubiona bogatemu mężczyźnie i obe cnie, po dojściu do wieku dojrzałego, pragnęłaby mieć męża bardziej odpo wiedniego zaletami charakteru, zdolno
 ści i wiedzy;
23.  Kobieta, którą powodu;
24.  Kobieta, która
 mąż prześladuje bez chce zemście się na
 25.
 mężu;
 Kobieta, która nie góruje nad pozostałemi żonami swego męża ani pięk-
 nością, ani rangą;
26.  Kobieta, której mąż wiele podróżuje;
27.  Żona handlarza klejnotami;
 93
 
28.  Żona zawistna:
29.  Skąpa i chciwa:
30.  Kobieta bez zasad moralnych:
31.  Kobieta bezpłodna;
32.  Leniwa;
33.  Garbata:
34.  Ordynarna:
35.  Kobieta wydzielająca przykrą woń;
36.  Chorowita;
37.  Kobieta starzejąca się.
 Następuję kilka wersetów w tym przedmiocie.
 .^Pragnienie miłości, wrodzone przez naturą każdej istocie ludzkiej, umacnia przez kunszt i do-świadczenie na właściwą drogą skierowane, będzie trwałe silne i pewne.
 .Człowiek pełen męskości, w całem słowa te-go znaczeniu, ufny w swą zręczność, znający dokładnie pragnienie i myśli swej małżonki oraz usiłujący schlebiać im wedle możności, który ponadto zapoznał się z wyżej wyłuszczonemi najczęstszemi zdrady małżeńskiej przyczynami, będzie doskonale wiedział jak wiarołomności zapobiec i zapewnić so bie i małżonce wspólne szczęście pod własnym dachem, bez szukania go u osób postronnych.“
 94 —
 
 Jak nawiązuje się stosunki z niewiastami
 i dziewczętami.
 Starzy autorowie wyrażają mniemanie, że młode dziewczęta łatwiej ulegają bezpośrednim ubiega-niem się o ich względy niż namowom, powołanych do tego celu pośredniczek, w przeciwieństwie do kobiet zamężnych, które znacznie szybciej dochodzą do porozumienia z posłankami najróżnorodniejszego typu, niż z zainteresowanym mężczyzną.
 Vatsyayana zaleca, aby każdy starał się zawsze osobiście te sprawy załatwiać, dopiero w wypadku absolutnej niemożliwości, uciekać się do pomocy pośredniczek.
 Warto zaznaczyć także, że utarte powiedzenie, iż niewiasty śmiałe i przedsiębiorcze łatwiej zdobyć akcją bezpośrednią ze strony mężczyzny, podczas gdy słabe i bojażliwe przy pomocy namów pośredniczki — jest zwykłem paplaniem, pozbawionem istotnego sensu.
 H więc mężczyzna działający na własną rękę, rozpoczyna od nawiązania osobistej znajomości z upatrzoną kobietą.
 
 Załatwia się to zwykle, jednym z następujących sposobów:
1.  Mężczyzna urządza się lak, aby przez nie-wiastę mógł być widziany wśród specjalnie pomyślnych dla niego okoliczności. Okazja może się nadarzyć, gdy oboje spotkają się w domu wspólnego znajomego.
2.  Gdziekolwiek i jakkolwiek by się spotkali mężczyzna stara się usilnie nadać sobie taki wygląd zewnętrzny, aby ona już na pierwsze wejrzenie mo gła dostrzec stan jego duszy wywołany silnem uczu ciem Będzie manipulował chusteczką, trzaskał paznogciami, będzie powodował dźwięk ozdób swego odzienia, wargi na jej widok przygryzał i wyczyniał inne znaki tego rodzaju
 Gdy niewiasta to dostrzeże tedy on zwróci się do swych przyjaciół z rozmową, z którejby ona wy-wnioskować mogła jak wielkim jest zwolennikiem uciech i wesołego żywota
 Jeżeli mężczyzna ten siedzi między dobrymi znajomymi, będzie ziewał, przeciągał się, marszczył brwi, mówił bardzo rozwlekle, odpowiedzi zaś będzie słuchał nieuważnie i w roztargnieniu.
 Może rozpocząć z dzieckiem lub inną odpo wiednią do tego celu osobą, rozmowę, z której można wnioskować, iż rozchodzi się tu o jakąś osobę trzecią, mianowicie c kobietę, którą usilnie kocha.
 W ten sposób daje poznać stan swego serca upatrzone; niewieście, nawet w tym wypadku, kiedy napozór, więcej z kim innym niż nią będzie zajęty.
 — 96 —
 
 Kijem lub paznogciem rysuje na ziemi znaki, które dla ukochanej będą mog’y mieć pewne znaczenie.
 .Może w jej obecności uściskać i ucałować dziecko, może temu dziecięciu, własnym jeżykiem mieszaninę orzechów i liści betelu włożyć do buzi, może pieścić je i łechtać w podbródek.
 To wszystko bedzie czynił w właściwym czasie i na właściwem miejscu.
3.  Mężczyzna pieści dziecko, siedzące na kola nach ukochanej i zabawia je dawaniem i odbieraniem zabawek.
 To napewno wywoła rozmowę z nią.
 Rozmowa początkowo toczyć sie bądzie na te mat dzieci, następnie zaś, powoli, krok za krokiem, wkroczy na poufalsze tory.
 Skoro znajomość została zawarta, tedy jest już powód do cząstego odwiedzania domu ukochanej.
 Jeżeli niewiasta znajduje się nie w komnacie, lecz w pewnem oddaleniu, w lakiem jednakże że głos ją dochodzi, wówczas on rozpoczyna rozmową o przedmiotach i kwestjach miłości. Skoro znajomość stała się już bliższą nieco, powierza jej na chwilowe przechowanie bądź to sakiewką z pieniędzmi, bądź to inne cenne przedmioty. Ofiaruje wonności i betel z takąż prośbą. Osiągnąwszy już to, stara się zaprzyjaźnić ją ze swoją żoną umożliwić im pozostawanie z sobą w ciągu wielu godzin.
 Pod tym bowiem pozorem, obie nawzajem będą miały sposobność odwiedzać się wzajemnie i długo przebywać w gościnie, jakoby zająte omawianiem domowych i gospodarskich interesów.
 
 Na tym gruncie wyrasta poufałość między ubiegającym się mężczyzną, a przedmiotem jego miłości.
 Taki jest sposób zawarcia znaiomości «z ukochaną osobą.
 W stosunku do młodej dziewczyny, poznane: (
 w sposób powyższy, i która wszelkiemi znakami, o miłości do niej uprzedzona została, mężczyzna przedsięweźmie wszelkie możliwe środki dla całkowitego zdobycia.
 Ponieważ zaś młode dziewczęta nie znają tajemnic zespolenia, traktowane będą z najdelikatniejszą pieczołowitością. Mężczyzna nie zaniedba żadnego z wymogów ostrożności.
 Oczywiście, jest to zbędne u niewiast, które już znają naturę obcowania.
 Skoro względy dziewczęcia nie przedstawiają * żadnej wątpliwości, wówczas mężczyzna robi mądry użytek z pieniędzy.
 Będzie obdarzał ją sukniami, kwiatami, przeróżnemi upominkami, zawsze uważając na to, aby dary te były wyjątkowo piękne i kosztowne.
 Tak nawiązuje się stosunki z dziewczętami.
 Wersety:
 „Mężczyzna, który chce zdobyć sobie pewną niewiastę, stawiającą mu zbyt silny opór, nic innego nie robi, tylko w tym samym czasie stara się zdobyć inną, łatwiejszą.
 W ten sposób zdobywa obie jednocześnie.’*
 — 98
 
 Jak się przekonać o uczuciu kobiety.
 Kto chce przekonać się jak odnosi sie; kobieta do jego zabiegów o miłość, może posłużyć sie jednym z niżej podanych sposobów i spostrzeżeń.
 Kobieta, która przybyła na drugą z koiei schadzką, staranniej ubrana niż na pierwszą, odczuwa wzajemność.
 Kobieta, która pozwala na robienie wielu zabiegów nie okazując żadnego zainteresowania sie niemi, nie zasługuje na dalsze zachody, flle i taką można rozkochać, jeżeli sie posiada dużo czasu i cierpliwości.
 Kobietą, która wprawdzie zdradza.niejaką przychylność, lecz stanowczo odmawia przybycia na schadzkę, można do tego nakłonić przy pomocy wykwalifikowanej pośredniczki.
 Kobietą, która podczas schadzki zezwala na dotkniecie swej stopy, lecz ze względu na niepewność i bojaźliwość usposobienia, robi miną taką, jakby tego ruchu nie zauważyła, można także uważać za możliwą do zdobycia drogą cierpliwości i powolnych wysiłków.
 
 Zewnętrzne oznaki niewyjawionej wzajemności bywają takie:
1.  Kobieta wdaje się w rozmowę z czeladzią kochanka;
2.  Ukazuje się w ustronnych miejscach;
3.  Drży i jąka się w rozmowie z kochankiem;
4.  Palce okrywają się wilgocią i całe oblicze promienieje zadowoleniem;
5.  Samorzutnie proponuje mu masaż głowy i reszty ciała i t. p.
 Niektóre kobiety, przy pierwszem sam na sam zdradzają już wszystkie zewnętrzne oznaki miłości i skoro się z niemi poufną rozmowę rozpocznie, w ten sam sposób odpowiadają.
 
 Miłostki osób posiadających wysokie stanowiska
 Król, ani wyżsi jego urzędnicy nie powinni po szukiwać miłostek w domach spokojnych obywateli.
 i Tryb życia ich albowiem, jest obserwowany naśladowany przez cały naród.
 Wielcy tego świata winni się wystrzegać jaw-ności czynów, nielicujących z zajmowanem stanowiskiem lub wywołujących zainteresowanie i krytyką szerszego społeczeństwa.
 Naczelnicy wiosek, osadzeni tam przez króla oficerowie, jak również urzędnicy, których obowiązkiem, jest nadzorować żniwa, powinni postępować z całą oględnością przy nawiązywaniu znajomości z mieszkankami tejże wioski.
 Możliwość ściślejszych stosunków z wymienio. nemi kobietami, zachodzi zwłaszcza, przy robotach ogrodowych, przy żniwach, przy uprzątaniu domu, krótko mówiąc, przy tysięcznych okazjach wspólnego przebywania i wspólnej pracy osobników obojga płci.
 101 —
 
 Takie ułatwienia wykorzystują pasterze bydła w stosunku do dziewcząt zajmujących się dojeniem krów.
 Oficerowie zaś i nadzorcy, którzy przemieszku. ją u wdów, kobiet bez zajęcia, lub opuszczonych przez własnych mężów, poufne stosunki będą z niemi utrzymywali.
 Bywają tacy, którzy poszukują miłosnych awantur w mrokach nocy, gdy cała wioska pogrążona jest we śnie, lub na targach u wieśniaczek, które z dalekich stron przywiozły produkty na sprzedaż.
 Podczas.świąt ósmego księżyca” który nazy wa się miesiącem Hshvina, jak również przy świę. cie Karttika, oraz przy wiosennych uroczystościach Caitra, kobiety z miasta i pobliskich wiosek tłumnie odwiedzają harem w królewskim pałacu.
 Niektóre z tych niewiast, znane już służbie haremowej z widzenia lub uprzednich wizyt, zostają zatrzymywane na zabawie trwającej aż do rana. Przy tej sposobności przełożona haremu, ma sposobność dokładnego przyjrzenia się ich urodzie i oceny czy wspomniane niewiasty podobają się królowi, Upatrzonej wybrance, proponuje obejrzenie wszystkich osobliwości pałacu, ofiaruje się na przewodniczkę W samej rzeczy, oprowadza ją wszędzie pokazując ma. murowe baseny, rzeźbione wodotryski, ptaszarnie, mozaiki, rzeźby, obrazy oraz klatki z tygrysami i Iwam’.
 Gdy znajdą się w ustronnym zakątku, gdzie nikt podsłuchać nie może prowadzonej rozmowy, przełożona haremu opowiada, że król ujrzawszy w tłumie gości tę wybrankę zakochał się w niej
 
 i pragnie ją pojąć za małżonką. Maluje w jej wyobraźni rozkosze żywota jaki będzie prowadziła w haremie, oraz wręcza cenne upominki, jakoby od króla pochodzące. Skoro wybranka owe dary przyjmie, tedy sprawa jest już zdecydowana i harem powiększa się o jedną osobę
 Jeżeli kobieta którą król pożąda, jest zoną którego z jego poddanych i nie chce rozłączyć się z swoim mężem, tedy kroi przy pomocy swych zaufanych tak intrygę pokieruje, iż poddany ów stanie się z innego powodu oczywiście, jakoby przestępcą.
 W związku z tem oboje małżonkowie zostają wtrąceni do więzienia, majątek ich zostaje skonfiskowany. Po pewnym czasie, pożądana przez króla niewiasta, wypuszczoną zostaje i zaliczoną do grona osobistych służebnic króla, który w ten sposób zdobywa sobie ostatecznie jej uległość.
 Przytoczone powyżej środki zdobywania cudzych niewiast mogą być stosowane tylko w królewskich pałacach.
 flle król osobiście nie powinien nigdy wkra <zać do domu innego człowieka
 fi b h i r a, król Kolta został zabity w domu pewnego rzemieślnika.
 To samo przytrafiło się królowi Jayasena i władcy K o s h i, który został w podobnych okolicznościach stracony przez własnego poddanego.
 W niektórych krajach, rozwiązłe obyczaje umo-żliwiają królom utrzymywanie stosunków z kobietami z poza haremu.
 W Andhras, panuję zwyczaj, że młoda małżonka, dziesiątego dnia po ślubie składa osobiście
 
 ot i ary królowi. Król bierze dary i niewiastę, nastę pnie wypuszcza ją swobodnie.
 W V a t sa g u I m a, żony najwyższych dostoj-ników spotykają się każdego wieczoru z królem i są do jego dyspozycji.
 W V i d a r b a, wysoko urodzone niewiasty, spę dzają cały miesiąc w haremie królewskim, w celu okazania mu tym sposobem swej wiernopoddańczości.
 W flparatakes, mieszczanie wysyłają królowi i ministrom do domu swe piękne żony, jako prezent do czasowego użycia.
 W Surashtra, nakoniec, kobiety zarówno wiejskie jak miejskie udają się grupami, lub pojedynczo do haremu jedynie poto, aby król swym wyborem którą z nich zaszczycił
 Także o tym przedmiocie zachowały się stare wersety, które brzmią jak następuje:
 „Takie są środki, któremi zdobywa sobie król cudze niewiasty.
 Ale monarcha dbający o dobro swego ludu, nie użyje tych środków nigdy.
 Król, który zatryumfuje nad sześcioma wrogami1) ludzkości, będzie panem całego świata.”
 1) Ci wrogowie to: miłość, gniew, pycha, skąpstwo, okrucieństwo i pożądliwość.
 104 —
 
 Kobiety w haremie.
 Kobiety wchodzące w skład królewskiego ha-remu tak pilnie i surowo są strzeżone, iż rzadko kiedy oglądają twarz innego mężczyzny niż ich władca.
 ft ponieważ jest ich tak wiele, że jeden męż-czyzna nigdy nie jest w stanie zaspokoić ich potrzeby, przeto uciekają sie do przeróżnych sposobów, aby urozmaicić sobie nudny tryb życia w haremie.
 Najbardziej ulubioną rozrywką jest przebieranie jednej z nich w męskie odzienie i uzupełnianie ich oznakami męskości, jak wąsami. brodą i t. p.
 Równie wielką satysfakcję sprawia im oglądanie rzeźb wyobrażających męskie postacie i ozdabianie ich na wszelaki sposób.
 Niektórzy królowie, odznaczający się miękkoś-cią serca i współczucia dla nich, zażywają medykamenty, wzmacniające męską wytrzymałość i starają się zaspokoić wszystkie.
 Niektórzy zaś, utrzymują stosunki tylko z nie. Ilcznemi faworytkami, które zdołały pozyskać specjalne względy.
 — 105 —
 
 Pozostali wreszcie, wzywają do siebie kolejno każdą z niewiast.
 Pomimo tego i pomimo bardzo srogiego dozoru, zdarzają się od czasu do czasu i w haremie, odwiedziny obcych mężczyzn, ułatwione przez pokojówki i służbą pałacową. Oczywiście, mężczyzna przedostaje się przez straże pod przebraniem kobiecem.
 Mężczyzna, zanim się na tak ryzykowny krok odważy, upewnia się co do wielu okoliczności, któreby sprzyjały zachowaniu tajemnicy jego pobytu.
 Ze strony niewiast haremowych nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo, gdyż w jakichkolwiekby stosunkach z sobą nie pozostawały, pojedna je natychmiast nadzieja niebywałej i emocjonującej zabawy.
 Inaczej jest ze strażami i eunuchami, co do których należy przedsięwziąć wszelkie informacje i ostrożności. Ważnem tu będzie przedewszystkiem zapewnianie sobie odwrotu na wypadek odkryciaWszelkiemi wiadomościami w tej mierze, będą ta. kiemu śmiałkowi służyć przedewszystkiem służeb ne-pośredniczki, od których zaproszenie otrzymał >które będą kierowały przemyceniem go przez kordon pałacowej straży.
 Dzięki nim dzięki swej zręczności i odwadze przepędzi w haremie czas tak długi, na jaki zezwo Ii mu fizyczna wytrzymałość, oraz głowę pełną rozkosznych wspomnień cało wyniesie poza obręb pałacowych murów.
 Sposobów przedostania się do wnętrza haremu, mimo najsurowszych straży, jest dość wiele.
 
 Niektórzy przebywają tą drogą, jako też powrotną, ukryci wewnątrz przenośnego łoża. Najbezpieczniejszym jednakże sposobem przedostania sięf jest uczynienie się niewidzialnym, do czego służy następująca recepta:
 Należy zwęglić serce ichneumona tak aby przytem dym się nie wydzielał, oraz owoc trigonella i oczy węża. Popiół, tak otrzymany miesza się z ilością wody, która waży dokładnie tyle co powyższa masa.
 Skoro się tem natrze oczy można chodzić gdzie się tylko podoba, bez obawy dostrzeżenia przez kogokolwiek.
 Ponadto istnieją jeszcze inne sposoby zrobienia się niewidzialnym, przepisane receptami brahmanów z Duyana i Jogashiras.
 Męzczyzna może przedostać się do haremu również, korzystając z uroczystości R sh v i n a, K a r 11 i k a, lub C a i t r a, gdyż przy silnym natłoku odwiedzających niewiast, straż jest ustawicznie czemś innem zajęta.
 Takie są sposoby przedostania się do ha. remu.
 Natomiast w krainie Aparatakas, haremy do dzisiejszego dnia strzeżone są kiepsko i młodzi ludzie bardzo często przedostają się do wnętrza, w porozumieniu z kobietami mającemi prawo stałe jo wstępu.
 Małżonki króla z Abhirru utrzymują stosunki ootajernne z szyldwachami, nazywanemi tam Kshatriyas.
 — 107 —
 
 Małżonki królów Vatsagulmasu wzywaj® do siebie, przy pomocy posłanek mężczyzn, którzy im s!ę podobają.
 W krainie V i d ha r ba s, synowie królewscy jawnie odwiedzają harem swego ojca.
 W Strirajyas, mieszkanki haremu zapra. szaią do siebie krewniaków i przyjaciół.
 W Gaudas, damy haremowe są do usług brahmanów, ich krewnych, służby i niewolników.
 W Samdhara, służba, bracia mleczni oraz inne osoby tej samej klasy utrzymują jawne stosunj ki z haremem.
 W krainie H i m a v a t i, młodzi awanturnicy często przerywają kordon straży i wpadają do haremu.
 W krainie V a n g a s i Kalingas, brah mani za zezwoleniem króla nawiedzają harem, jakoby w celu ofiarowania poświęconych kwiatów małżonkom królewskim.
 Nakoniec w haremie króla krainy Pr acy a j, panuje obyczaj, że na każdą grupę niewiast, składającą się z dziewięciu lub dziesięciu niewiast, przydziela się jednego mężczyznę, który ma za zadanie czynić wszelkie posługi.
 Tak się dzieje u niewiast obcych.
 Dlatego, każdy mąż winien strzec swej żony, jak oka w głowie.
 Stare przepisy stanowią, że król winien straż nad haremem oddać tylko takim mężczyznom, którzy są całkowicie wolni od pokus cielesnych.
 file ludzie ci, jakkolwiek osobiście nie uiegaący żądzom, nie stanowią jeszcze dobrej gwarancji,
 
 gdyż dzięki strachowi lub chciwości innych męż czyzn mogą przemycać do haremu.
 Dlatego też Gonikaputra do starych przepisów dodaje, iż dobra straż haremowa winna być nie tylko od pożądań cielesnych, ale i od strachu oraz chciwości wolna.
 Vatsyayana przydaje jeszcze jedno wymaganie1 często ludzie pod wpływem Dharmy starają się wkraść do haremu, a więc pod wpływem religji.
 Datego straż haremowa winna nie podlegać również wpływom religji.
 Skłonność kobiet do wiarołomstwa wypływa z następujących przyczyn:
1.  Częste przebywanie w towarzystwie,
2.  Brak wstrzemięźliwości,
3.  Nieodpowiedni tryb życia męża,
4.  Niedostateczne obycie się z mężczyznami,
5.  Częsta i długa nieobecność męża,
6.  Pobyt na obczyźnie.
7.  Unicestwienie miłości, dobrego i tkli-wego uczucia przez własnego męża,
8.  Towarzystwo zepsutych niewiast,
9.  Dokuczliwość ze strony męża.
 Także i w tym przedmiocie istnieją przepisy zawarte w poniższych wersetach:
 .Człowiek doświadczony, który na podstawie dawnych pism opanował środki któremi łatwo uwodzić cudze żony, nigdy nie zostanie przez własną oszukany.
 Nikomu niewolno używać tych wiadomości do uwodzenia cudzych żon, gdyż to’ często do nie
 
 szczęść prowadzi i sprzeciwia się zasadom zwykłej Dharmy i Hrthy.
 Ta księga dla dobra wiernych napisaną została i tylko w tym celu aby dobrze swych żon strzec potrafili, a nie do uwodzenia.
 

 O kurtyzanach. — O sztuce zdobywania kochanka i o mężczyznach, których warto zdobywać.
 Dwa są powody dla których kurtyzany nawią tują stosunek z mężczyzny: żądza miłosnego użycia ’ zdobycie środków egzystencji.
 Oddawanie się wskutek pociągu miłosnego jest akcją naturalną; oddawanie sie spowodowane wyłą-cznie chęcią zysku, jest akcją przeciwną naturze miłości, wyrosłą jedynie na podłożu niedostatku lub dhciwości.
 Jednakże i w tym drugim przypadku kurtyzana powinna okazywać pozory uczucia gdyż mężczyźni cenią przedewszystkiem te kobiety, co do których mają przekonanie, iż są przez, nie kochani.
 Kurtyzana w każdym wypadku powinna dbać o to, aby jej zachowanie się miało jaknajwięcej po zorów zupełnej bezinteresowności.
 W interesie własne] przyszłości niewolnc jej wyciągać pieniędzy z kieszeni kochanka przy pierwszej lepszej błahej okazji.
 
 Gdy nadejdą odpowiednie godziny, kurtyzan* pięknie przyodziana i ozdobiona, winna stać lub siedzieć tuż przy bramie swego domu i obserwować tłum przechodniów.
 Nie będzie narzucała się zbyt natrętnie pow szechnej uwadze, lecz musi się dyskretnie starać o to, ażeby przez wszystkich mogła być mniejwięcej dokładnie widzianą, gdyż stanowi pewnego ro dzaju towar, wystawiony na sprzedaż.
 Posiadanie licznych i szerokich znajomości wśród ludzi, jest kardynalnym warunkiem jej zawodu. One ułatwiają bowiem wykorzystywanie nie snasek małżeńskich, rozrywanie stosunków bogatych mężczyzn z innemi kobietami i powiększanie dzięk kmu grona własnych adoratorów.
 Kurtyzana w pierwszym rzędzie dąży do zdo bycia sobie takich znajomości, które zapewnią je. nietylko poprawę warunków materjalnych lecz do bie i niepogardliwe traktowanie, oraz opiekę przeu ludźmi, z którymi dotychczas łączyły ją stosunki zawodowe, a którzy mogliby ją przez zazdrość lub zawiść skrzywdzić
 Do takich pożądanych znajomości nałożą: Nadzorcy miasta urzędnicy policji: Oficerowie i urzędnicy trybunału;
 Kapłani:
 Ubodzy ludzie, którzy obciążeni są tak wieloma obowiązkami, iż nie są w sta nie oddawać się uciechom miłości;
 Uczeni; ’
 ’Lnwzy kunsztu.sześćdziesięciu czterech“; Wywiadowcy policyjni;
 114 —
 
 Osoby mające wstąp do zamożnych domów;
 Handlarze kwiatami;
 Handlarze wonnościami;
 Właściciele winiarni;
 Krawcy:
 Fryzjerzy;
 Żebracy.
 Nie powinna pogardzać także i innemi osoba mi. które mogłyby okazać się pomocne przy jej przedsięwzięciach
 Do ludzi, z któremi kurtyzana ma kontakt tylko ze względów zarobkowych, należą.
 Osoby, które posiadają stalą rentę;
 Młodzi mężczyźni;
 Ludzie niezwiązani z nikim;
 Urzędnicy królewscy:
 Ludzie zarabiający wiele i z łatwością;
 Ludzie posiadający pewne źródło dochodu; Mężczyźni, którzy sami siebie uważają za urodziwych;
 Ludzie którzy się chwalą i lubią po-chlebstwa:
 Eunuchowie, którzy chcą uchodzić za normalnych osobników męskiego lodzaju;
 Człowiek, który ma wpływ na króla, mi-nistra lub wysokiego dostojnika;
 Człowiek, któremu stale sprzyja szczęście; Człowiek dumny z posiadanego majątku; Człowiek, który nie jest posłuszny tradycji swych przodków;
 
 Człowiek nie ulegający nakazom własnych rodziców;
 Człowiek posiadający wybitną pozycję wśród członków własnej kasty.
 Jedyny syn bogatego ojca.
 Asceta trawiony wewnętrzną żądzą; Bohater;
 Lekarz królewski;
 Stary znajomy.
 Ponadto bądź z miłości bądź to dla dobrej opinji, kurtyzana starać się będzie trzymać blisko ludzi, którzy dzięki niepospolitym zaletom rozumu charakteru posiadają szeroki rozgłos i popularność.
 Do takich należą:
 Szlachetnie urodzeni panowie, znający świat i wytworne życie towarzyskie;
 Poeci;
 Opowiadacze i bajarze z powołania: Znakomici mówcy;
 Ludzie energiczni, biegli w różnych kun-sztach, troszczący się o przyszłość i wy-różniający się zaletami.
 Tacy mężczyźni winni być wolni od zbytniej popędliwości w gniewie, hojni i zamiłowani w spokojnem rodzinnem współżyciu.
 Muszą posiadać talenty towarzyskie, muszą zajmować się sportem, nie cierpieć na żadną chorobę lecz przeciwnie, muszą być doskonale zdrowi zarówno na ciele jak i na duszy i nie używać alkoholu.
 Nie mogą być obarczeni kalectwem, muszą być silni fizycznie i niestrudzeni w miłosnych za-
 — 116 —
 
 pasach oraz mieć pogodne usposobienie, dostatecz-ne środki materialne i brak uczucia zazdrości.
 Takie są przymioty, które czynią z mężczyzny ogólnie pożądanego przez kobiety kochanka.
 Kobiety zaś muszą sie odznaczać nastąpującemi cechami charakteru:
 Piękność:
 Uprzejmość;
 Wdzięk
 Muszą u wszystkich ludzi, a u mężczyzn przedewszystkiem, cenić dobre przymioty, zwracając je-dnakże uwagę potrosze i na majątek.
 Miłosne wyzwanie podejmują tylko w tych wy-padkach, gdy ono istotnie z prawdziwej miłości wypływa, są prostolinijne, szczere, otwarte i uczucia swe lokują tylko u przedstawicieli tej klasy mężczyzn u której są one w cenie.
 Muszą ustawicznie starać sie o zdobycie do-świadczenia i władzy, sztuki nie okazywania chciwości i obracania sie w każdem towarzystwie.
 Główne przymioty kobiet, mają być takie: Roztropność;
 Miła swoboda i dobre maniery. Przezorność ujawniająca sie przy każdem przedsięwzięciu:
 Pilność i zamiłowanie w pracy:
 Dobra postawa;
 Dobitna i czysta wymowa;
 Kobieta, która sie ceni, nie powinna śmiać si< zbyt głośno i nieokrzesanie, nie może bvć złośliwa, popedliwa, nie powinna opowiadać grubjaństw ani idjotyzmów.
 
 Musi wiedzieć co w danej okoliczności wypada albo nie wypada robić.
 Przedewszystkiem powinna posiadać znajomość tajemnic Kamasutry i biegłość w tych wszystkich kunsztach o których ta księga uczy.
 Brak któregokolwiek z tych przedmiotów po-czytuje sie jej za błąd trudny do wybaczenia.
 Kurtyzany muszą wystrzegać $ie następujących mężczyzn:
 Trędowatego lub chorego na gruźlicę;
 Chronicznie chorego:
 Pochlebcy:
 Mężczyzny, którego oddech ma nieprzyjemną woń;
 Mężczyzny, który kocha własną żonę:
 Mężczyzny, którego mowa brzmi twardo
 i rozkazująco;
 Mężczyzny, zazdrosnego;
 Mężczyzny, którego serce jest twarde i nielitościwe;
 Złodzieja;
 nudziarza;
 Czarownika:
 Każdego, któremu obojętne czy jest mile widziany 1 uszanowany:
 Człowieka, którego można przekupić pieniędzmi:
 Bezwstydnego.cynika,
 Dawni autorowie podają że kobiety z nastę-pujących pizyczyn trzymają sie lednego mężczyzny: z miłości;
 z bojaźni;
 118 —
 
 dla zemsty ned innym;
 z ciekawości;
 dla rozrywki:
 z przyzwyczajenia:
 z chęci, aby je ubóstwiano;
 z litości lub innych względów religijnych; aby zyskać w nim przyjaciela;
 ponieważ dany mężczyzna jest podobny do jej pierwszego kochanka;
 w nadzieji szczęścia;
 z żądzy;
 z ubóstwa;
 ponieważ odpowiadają sobie pod wzglę dem seksualnym oraz z wielu innych, podobnych przyczyn.
 Vat$yayana natomiast mniema, że zasadniczym powodem jest tu żądza wzbogacenia się i pożąda nie uciech miłosnych.
 kurtyzana nie powinna nigdy wydawać pienię-dzy na kochanków, gdyż zysk pieniężny jest dla niej najważniejszym celem, z którego niewolno jej spuszczać oka.
 Tylko w wypadku gdy zachodzą obawy zakłó-cenia spokoju w wykonywaniu procederu, może zaopatrzyć się w możliwie silnego kochanka i dalszych opiekunów.
 Gdy kurtyzana otrzyma zaproszenie, nie po-winna przyjąć je zbyt skwapliwie, lub spieszyć xj wizytą n. r, miast na wymieniony termin, mężczyźni bowiem pogardzają niewiastą łatwą do zdobycia.
 119 —
 
 Natomiast winna postać tam naprzód swego masażystę, śpiewaka, sztukmistrza albo inną osobę z grona tych, które ma do swego rozporządzeniaJeżeli niema takich, winna wysłać tam przynajmniej szpiega, któryby jej doniósł o charakterze i usposobieniu człeka, który ja zaprosił. Szpieg również winien ją poinformować, czy zalotnik jest czysty, czy nieczysty, hojny czy skąpy oraz czy należy do kategorji mężczyzn których warto zdobywać.
 Jeżeli zalotnik odpowiada stawianym wymo gom, wówczas kurtyzana może nawiązać z nim stosunki.
 Poczyna sobie w ten sposób, że wysyła do zalotnika tego samego szpiega lub Pithamarda, z propozycją aby zalotnik przybył do jej domu, gdzie właśnie odbędą się walki przepiórek lub podobne rozrywki.
 Gdy zalotnik przekroczy próg jej domostwa, wręcza mu jako prezent jakiś przedmiot, któryby pobudził jego ciekawość tub podniecenie. Może mu dać także innego rodzaju upominek, w charakterze dowodu specjalnych względów, nadmieniając że go specjalnie dla niego zrobiła własnoręcznie.
 Następnie zabawia gc opowiadając długą historję, lub w inny sposób sprawiający mu widoczną przyjemność.
 Kiedy zalotnik odchodzi dc siebie, odprowadza go jedna z służebnic kurtyzany, umiejąca prowadzić zajmującą i wesoią rozmowę.
 Często także przy pożegnaniu daje mu miły upominek.
 
 Często odwiedza go również sama, lecz zawsze w towarzystwie Pithamarda.
 Zachowały się następujące prastare wersety na ten temat:
 „Kochanka który się jej przedstawił, kurtyzana częstuje mieszaniną z liści i owoców betelu, obda rza wieńcami, kwieciem i woniejącą szałwją Popisuje się przed nim biegłością w wszystkich kunsztach i prowadzi długą rozmowę. Ofiaruje mu drobne upominki, zamienia się z nim na niektóre drobiazgi, wykazuje przytem jak wiele posiada doświadczenia w sprawach miłości.
 Skoro już raz dojdzie między nimi do intym-niejszego porozumienia, stara się aby jaknaidłużej być dla kochanka miłą i ponętną; przez małe prezenty, przez przyjemną rozmowę i przez nadawanie miłości coraz to innej, rozkoszniejszej, a zawsze nowej postaci.“
 
 Jak kurtyzana zdobywa pieniądze.
 a pozbywa się kochanka — O ko-
 rzyści i stracie.
 Kurtyzana zdobywa pieniądze od kochanka dwojakim sposobem:
 Środkami naturalnemi, slusznemi i dozwolonami, oraz drogą podstępu lub oszustw.
 Dawne przepisy zabraniają surowo heterze uży wać podstępu w stosunku do tych kochanków, którzy dostarczyli przynajmniej tyle pieniędzy, ile wy. starcza na zaspokojenie najniezbędniejszych potrzeb materjalnych.
 ftle Vatsyayana stwierdza, iż one pomimo wszystko używają wszelkich możliwych forteli i trików celem wydostania jaknajwiąkszej ilości gotówki z kieszeni przygodnego lub stałego kochanka.
 Środki te przedstawiają sie jak następuję:
1.  Kurtyzana prosi o pieniądze na ozdo by, żywność, napoje, kwiaty, wonności i suknie. Hie zakupuje jednak tych przedmiotów w rzeczywistości; przed kochankiem zaś tłumaczy się że wy-
 
 czekuje na sposobność zakupu po tań
 . szej cenie, tak aby jej coś z tego zostało.
2.  Chwali w twarz mądrość i hojną szczo-drobliwość kochanka, prowokując go tem do samorzutnych darów pieniężnych.
3.  Przyznaje mu, iż jest w kłopocie, gdyż zmuszona jest przygotować upominki dla uczestników uczty, lub że uczyniła ślub złożenia większej ofiary na cześć któregokolwiek z bogów lub jego świątyni.
4.  Uskarża się, że dom jej został zniszczony pożarem, burzą, trzęsieniem ziemi lub uległ zrujnowaniu przez niedbałość służby.
5.  Oświadczy że zgubiła swe klejnoty.
6.  Za pośrednictwem osób trzecich doniesie mu jakie wydatki poniosła, aby móc zbliżyć się do niego
7.  Nie będzie chciała towarzyszyć swemu kochankowi przy wizytach w domu jego przyjaciół, motywując tem, że wstydzi się tam zjawiać nie przynosząc z sobą kosztownych upominków, gdyż ci zazwyczaj dotychczas wręczali jej przy każdej uczcie bogate dary.
8.  Odmówi wzięcia udziału w takich uroczystościach, gdzie kochankowi specjalnie na jej obecności zależy, motywując to brakiem pieniędzy.
 
9.  Będzie zaciągała długi na rachunek kochanka.
 10 Również na jego rachunek zapraszać będzie do swego domu aktorów, sztuk-mistrzów i urządzać przedstawienia.
11.  W porozumieniu z lekarzami i wyz szemi urzędnikami działając, wyciąga z kochanka pieniądze jakoby na leczenie, lub przekupienie urzędnika.
12.  Oznajmia iż musi urządzić uroczy-stość weselną dla syna swej przyja ciółki.
13.  Oznajmia, iż potrzebuje większej su-my, celem wybawienia swego przyjaciela z nieszczęśliwej opresji.
14.  Upozoruje chorobę i pośle mu rachunek za kurację.
15.  Sprzeda kilka swych ozdób i za uzy-skane pieniądze kupuje drogi upominek dla kochanka, prowokując go w ten sposób do bogatszej ofiary.
16.  Opowiada mu o bogactwach innych kurtyzan i o darach, które jakoby otrzymują.
17.  W obecności kochanka będzie poka-zywać innej kurtyzanie otrzymane dary twierdząc, że są najkosztowniejsze z otrzymywanych przez hetery.
18.  Również w obecności kochanka bę dzie wyrażała silny opór matce swe! która bedzie ją nakłaniała do wzięcia
 
 i ’ inn g > kochanka, ktorego zamożność,
 i ho^ość jest cgólnie podziwiana.
19.  Nakoniec będzie nasuwała kochan-kowi przed oczy zapał i namiętność z jaką ubiegają się o nią inni mężczyźni.
 Zmianę w uczuciach kochanka w stosunku do jej osoby, rozpoznaje po jego Zachowaniu się, uspo-sobieniu, nastroju ducha, odnoszeniu się do niej innych zewnętrznych oznakach.
 Kochanek, którego miłość stygnie, tak będzie zachowywał się względem kochanki:
1.  Daje mniej niż ona potrzebuje, łub nie to o co był proszony,
2.  Zapomina o obietnicach,
3.  Nie odgaduje jej życzeń,
4.  Nie stosuje się do jej próśb,
5.  Nie spełnia obietnic lub czyni co innego niż obiecał,
 6..W obecności kochanki rozmawia ze swoją służbą w sposób dwuznaczny i tajemniczy.
7.  Nie przybywa na noc, pod pozorem załatwiania interesów z przyjaciółmi,
 9. Nakoniec wdaje się w tajemnicze rozmowy ze sjużbą niewiasty, z którą dawniej łączyły go serdeczne stosunki.
 Kurtyzana skoro tylko zauważy, że kochanek odwraca się do innej, winna przenieść wszystkie kosztowności otrzymane odeń w bezpieczne miej sce. Winna to zrobić wcześniej zanim on się spostrzeże.
 125 —
 
 Jeżeli kochanek jest nadal w dobrej sytuacji materjalnej, tedy wszystko do ostatniej chwili będzie po dawnemu. Lecz gdy jego środki materialne są już wyczerpane, tedy kurtyzana za wszelką cenę będzie starała się uwolnić od jego towarzystwa i następnie tak postępować, jakgdyby go nigdy nie znała
 Takie są sposoby zerwania z niepożądanym kochankiem:
1.  Kurtyzana będzie traktować jego przyzwyczajenia i nałogi jako nieznośne grubjaństwa,
2.  Nie będzie nadal podziwiać jego rozu-mu i wiedzy, lecz podda je złośliwej krytyce,
3.  Będzie raniła jego duszę,
4.  Będzie poszukiwać towarzystwa osób wyższych rangą i stanowiskiem od swego kochanka,
5.  Będzie ostro potępiała takie osoby, które mają te same co on wady,
 6 Eędzie okazywała niezadowolenie z je-go pieszczot,
7.  Nie pozwoli się całować w usta,
8.  Nie przytuli się. do niego, gdy ją ote cza ramieniem,
9.  Wśród pieszczot pozostaje zimna, nieruchoma i nie bierze w nich udziału,
10.  (Jdaje senną gdy się on do niej
 zbliża,
11.  Przerywa jego opowiadanie, zaczyna-
 ąc mówić o czemś innem.
 
12.  Wyrzuca mu nałogi i złe skłonności w obecności innych ludzi twierdząc, że jest już niepoprawny,
 3. Mówi do służby tak obmyślane zda nia, aDy trafiły w serce kochanka i raniły je dotkliwie,
14.  Żąda odeń darów, których on nie jest w możności dostarczyć.
15.  Nakoniec przepędza go z domu.
 Stare wersety mówią o tem:
 .Obowiązek kurtyzany polega na tem, aby po dokładnem zbadaniu możliwości finansowych i ma-terialnych, odpowiadającego jej pod każdym wzglądem mężczyzny egoż do siebie przywiązać, przez cały czas współżycia być mu oddaną do ostatnich granic, pozyskać odeń majątek, ale natychmiast prze* pędzić, skoro będzie zupełnie wyeksploatowany“.
 Takiemi są drogi prowadzące zazwyczaj kur-tyzany do majątku
 Bardzo często jednak dzieje się tak, że wszelkie sposoby stosowane z dużym nakładem trudności i pracy, kończą się nieodmiennie niepowodzeniem i stratą.-
 Oto są przyczyny:
 Niedostateczny rozum,
 Przesadna miłość, Bezmyślna duma, Zbytnia naiwność, Nadmierne zaufanie, Nadmierna popędiiwość, Lenistwo,
 Nieumiarkowana nędza.
 Brak przezorności,
 
 Zły wpływ innych ludzi, Wyjątkowe okoliczności,
 Z powyższych strat wynikają: Zbędne wydatki, Szkody i ruina przyszłości, zgryzota i zmartwienie, W logość do ludzi, Utrata włosów i zaburzenie zdrowia.
 Należy uprzytomnić sobie, że istnieją trzy ro dzaje korzyści: korzyść materjalna, duchowa i ko rzyść w dziedzinie uciech miłosnych.
 /Analogicznie do tego istnieją również trzy ro dzaje strat, strata materjalna duchowa i strata roz koszy cielesnych
 Stare wersety tak mówią o tem:
 .Mężczyzna pragnie rozkoszy, kurtyzana ma jątku, dają więc sobie wzamian to, co które z nich posiada i pragnie“.
 „Są kobiety które pragną bogactw, jak i bywa ją takie, które miłość nad wszystko przekładają. Z pierwszej części tej księgi mogą się uczyć te, kté rych żywiołem jest miłość, druga część księgi prze znaczona jest tym, dla których pieniądz’ jest naj pierwszym celem.“
 
 SPIS RZECZY 3
 Przedmowa......
 Dharma, Artha i Kama — geneza SADHARANAM
 Co to jest Dharma, Artha i Kama
 O naukach i sztukach które studjować należy Żywot zalotnika...... O kobietach, które się kocha, o kobietach których wystrzegać się należy. O przyjaciołach i o stosunkach miedzy kochankami SAMPRAYOGIKAM
 O połączeniu plciowem. O różnych sposobach miłosnego użycia, stosownie do proporcji fizycznej kochanków. O stopniach miłości.......
 Początek i zakończenie wywczasu miłosnego. O rodzajach miłości płciowej. Sprzeczka miłosna.....
 Jak się zdobywa dziewczęta. O małżeństwie.
 Jak zaskarbić sobie ufność dziewczęcą.
 O zalotach i oznakach miłości
 Jak mężczyzna zabezpiecza zdobycz. Co ma czynić dziewczyna, aby zdobyć mąż*
 
 O obowiązkach swatki i formach małżeństwa O współżyciu małżeńskiem. Żywoty ion cnotliwych i zachowannie się w czasie nieobecności męża.
 O obowiązkach najstarszej małżonki w stosunku do pozostałych żon jej męża, o obowiązkach najmłodszej względem najstarszej, o kobietach w haremie królewskim PRRflDRRIKflM...
 Charakterystyka mężczyzn i kobiet. Co wpływa na opór kobiety. O mężczyznach mających powodzenie u kobiet i o kobietach mających powodzenie u mężczyzn Jak nawiązuje się stosunki z niewiastami i mężczyznami....
 Jak się przekonać o uczuciu kobiety...
 Miłostki osób posiadających wysokie stano-wiska....
 Kobiety w haremie i « 
 VMlSIKftM
 O kurtyzanach. O sztuce zdobywania kochan ka i o mężczyznach, których nie warto zdobywać... Jak kartyzana zdobywa pieniądze, a pozbywa się kochanka. O korzyści i stracie.
 
 Głosy prasy o książce
 „GWIAZDY NA BAJORACH”
 Marjana Dąbrowskiego — Wyd. „KSIĘGOPOL*.
 Autor tej książki — znany szerokim masom Czytelników pod pseudonimem Ernden jest redaktorem kilku pism ’ stołecznych i autorem szeregu z talentem napisanych powieści.
 P. Marjan Dąbrowski pokusił się o stworzenie nowego typu powieści, odpowiadającego potrzebom i upodobaniom współczesnego czytelnika. Pomimo pikanterji i szeregu niedwuznacznych sytuacji, jakiemi obfituje jego książka, — posiada on wszakże tak wiele umiaru, która jest dość rzadką cechą tego rodzaju autorów, że trudno pomówić go o pornografję. Prócz tego w książce tej wyczuć można szereg ciepłych i serdecznych akcentów, co chwilami zmienia jej charakter i zmusza czytelnika do zastanowienia się nad wielu ciekawemi problemami życiowemi. Nawet forma zewnętrzna książki jest wybitnie współczesna. W tekście wiele ilustracji, które może tylko ze względu na estetykę ujęcia, nie zasługują na miano pornografji.
 Książkę.Gwiazdy na bajorach”, przeczytać
 
 3STO WOŚĆ!! I
 Przepiękna książka Marjana Dąbrowskiego
 Gwiazdy na bajorad
 Fascynująca treść — Każdy dorosły mężczyzna powinien ją przeczytać.
 Przeplatana mnóstwem ilustracji foto aktów.. Zł. 5. — -
 Yatsyayana
 Upanishada
 (nauki tajemne)
 Treść arcyciekawa.
 Klnea do tajemnic kamaiutry.
 Weź mnie...
 Krzyk kochającej kobiety..., Zł. 5. —
 
 
 
 
 
 ’