Nuta człowiecza/Co spływa ku nam
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nuta człowiecza |
| Wydawca | Księgarnia F. Hoesicka |
| Data wyd. | 1939 |
| Druk | „Współpraca“ Sp. z o. o. |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
- CO SPŁYWA KU NAM
- CO SPŁYWA KU NAM
listek łódeczka żółta opadający motyl
z dębu na czarnorole
teraz dokoła płoty i płoty
drewniane aureole
wieczorem księżycowy srebrnik
wichr węszy
jesienią bywa rzewniej
bo smutek gęstszy
bo znad bałtyku od mgieł włochata
skrzypi sośnina
i w naddniestrzańskich słyszysz winogradach
deszcz zacina
biły tarabany biły tarabany
dobyli surmacze głosu z surm
tupotały pułki turkotały czołgi
u stóp gór
biły tarabany biły tarabany
kołysały łany jasnych ostrz
dudniły armaty tętnili ułani
wojsko szło
zaolzie
spoza leśnych granicznych przesiek
w żelazie brązie
rąbek mapy nam wzeszedł
a to dobra nowina
choć słota skośna słota stroma
słota sina
choć listopad
i słomy chocholej mokry aromat
w drewnianych drewnianych płotach
za nami tylko lat dwudziestu ginący obłok
ten czas co spływa ku nam będzie inaczej
niemało znaczy
o mesjaniczna o zmartwychwstała
płowąś purpurą w oczy powiała
więc nowe horodło
więc święty stefan bliżej
bratersko bór litewski będzie grał
i pomożemy błysną chrześcijańskie krzyże
jak dawniej z kijowskich soborów i ławr
z katedry mińskiej
chłop czy kto inny z żołnierskich onuc
to u nas rycerz to u nas konung
nie nazywajcie mi go sołdatem
bo jeśli idzie to na krucjatę
z mogił co gąszczem po polach broczą z mogił
z rąk co upadły jak żółty listek dębu
wyśniłaś się wyszłaś na drogi
choć sztandarów zetlały strzępy
o matczyna
z jałowcowych gęstwin
co splątały się jak strumyczki krwi w zawiły ścieg
daj nam drugi wiek jagielloński zwycięski
złoty czas wielkiego pokoju wiek
