Budownictwo wiejskie/Materyały budowlane/Gips
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Budownictwo wiejskie |
| Wydawca | Księgarnia Leona Idzikowskiego |
| Data wyd. | 1917 |
| Druk | Drukarnia-Polska w Kijowie |
| Miejsce wyd. | Kijów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział |
| Indeks stron | |
GIPS.
Jak wspominaliśmy, gips jest wodnym siarczanem wapnia. Trzeba bardzo uważać, aby gips, przy wypalaniu, nie utracił wszystkiej wody; gips, wypalony przy 130o, używa się zwykle w przemyśle do wyrobu odlewów gipsowych, stiuków i na tynk i posiada tę własność, że przy nasyceniu wodą krzepnie w twardą masę. Do robienia odlewów używa się rzadkiej brei, właściwie mleka gipsowego, złożonego z 1 części gipsu i 2½ części wody. Przy dobrym gipsie breja gęstnieje po 1—2 minutach z lekkim wydzielaniem ciepła. Chcąc opóźnić twardnienie gipsu, dodaje się rzadkiego kleju, który zarazem nadaje odlewom większość twardość i czyni je w pewnym stopniu wpółprzezroczystymi i z powierzchowności nieco podobnymi do marmurów. Tego rodzaju wyroby noszą nazwę marmurów gipsowych lub stiuków, a dla nadania im wyglądu pewnego gatunku marmuru dodaje się odpowiednich barwników.
