Głowę już smoka jej narodzenie Kruszy, i daje światu zbawienie, O jak wesoła nowina!
Z zacnych Rodziców, Anny, Joachima, Maryja narodzona;
Dostojność Matki Chrystusowej trzyma, W pieluszki uwiniona: Bo wprzód nim była na świat wydana, Bogarodzicą deklarowana, Wraz z Chrystusem przeznaczona.
W maleńkiem ciele przewyższa Niebiosy, Choć w pieluszki powita;
Tu w jej kolebkach zbawienia są losy, I łaska znamienita: Idźmyż więc wszyscy do tej Dzieciny, Ze czcią obchodźmy jej Narodziny, Z serca niech każdy ją wita.
Bo ta Dziecina, będąc Zbawiciela Matką i Panią w niebie,
Pełna jest łaski, której nam udziela, Zapomaga w potrzebie: Cały świat hojnie łask jej doznawa, Grzesznych ratuje, przy nich obstawa; Przyjmuje wszystkich do siebie.
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).