Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
[1001]
PIEŚŃ XIV.
O Świętym Czesławie.
Melodyja jak wyżej.
Tobie niech zabrzmi Boże cześć i sława,
Przy dniu dorocznym świętego Czesława,
|
[1001]
Tobie niech zabrzmi Boże cześć i sława,
Przy dniu dorocznym świętego Czesława,
[1002]
Który twe Imię rozgłaszał przed światem,
Z Jackiem swym bratem.
Sławą ujęty cudów Dominika,
Porzuca chętnie godność kanonika,
I z Patryarchy rąk habit odbiera,
Światu umiera.
Ogniem miłości Boskiej rozpalony,
Z Rzymu w północne udaje się strony:
Czechom, Ślązakom słowo Boże głosi,
Klasztory wznosi.
Gdy dzicz Tatarska polskie niszczy strony,
I aż w Śląsk swoje zapuszcza zagony,
Jego przyznają modłom Wrocławianie,
Swe zachowanie.
Coś życie strawił w kaznodziejskiej pracy,
Twojej przyczyny błagają rodacy:
Uproś nam łaskę byśmy w wierze stali,
Do śmierci trwali.
|
Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).
