Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Łazarzem jesteś, o ludzkości!...
[108]ŁAZARZEM JESTEŚ, O LUDZKOŚCI!...
Łazarzem jesteś, o ludzkości!
Łazarzem, mrącym z ran!
Ciało odpada ci od kości.
Nad tobą, karząc nieprawości,
Rękę ociążył Pan.
Azaliś nowych bólów chciwa
I nowych szukasz mąk?
Rozkaz ci niemoc śle straszliwa.
Sam instynkt nawet ciebie wzywa,
Byś miecz puściła z rąk.
Tobie potrzeba ukojenia.
Błękity z poza krat,
Pieśni, co życic opromienia.
Modlitwy mocnej, która zmienia
Stosu zarzewie — w kwiat!...
|