Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygody Tadzia.djvu/234

 Zapanowało zamieszanie i radość przywitania. Potem pojechali wszyscy do domu i dopiero tam, mamusia, wyjmując z walizy prezent dla Tadzia — prawdziwy aparat fotograficzny — zapytała
 — A czy byłeś grzeczny, Tadziu?
 — Tak, mamusiu, tylko... — odpowiedział z pewnem wahaniem Tadzio.
 — Tak, tylko?..
 — Nie zawsze, bo mi się nie zawsze udawało, ale to nie była moja wina, bo...
 — To może wuj Jerzy nam opowie, jak to było.
 Tadzio spojrzał z pewnym niepokojem na wuja.
 Teraz mignęły mu przed oczyma kataryniarz, papuga, zabawa w Indyan, walka z Jankiem, nieporządki.
 Wuj Jerzy jednak mrugnął porozumiewawczo.
 — Więc jak, Jurku.
 — Rozmaicie bywało — odpowiedział wuj Jerzy.
Było bardzo dobrze, wtedy, gdy Tadzio zwyciężał na łódce „Zwycięstwo“.
 — Cóż to za łódka?
 — To on ci sam już opowie.
 Tymczasem mamusia podała Tadziowi aparat a wuj Jerzy mówił w dalszym ciągu:
— Było dobrze, gdy podarował Heli piłkę, było