Przejdź do zawartości

Strona:Stanisław Załęski - Jezuici w Polsce T. 1 Cz. 2.djvu/243

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ski tego Ojca, którego gorliwość i roztropność wysławia i spodziewa się, że podobnego mu przyśle jenerał na jego miejsce. Innym razem 25 paźdz. 1594 listem z Krakowa wstawiał się u jenerała, aby młody Jędrzej Guterer (Dobrodziejski, później Jezuita), wnuk po siostrze kardynała Hozyusza, przyjęty został do Collegium germanicum w Rzymie. Przebieg rokoszu pilnie śledził jenerał, rozgrywały się w nim losy zakonu, więc go królowi polecał, modły o uspokojenie królestwa rozpisał, a po zupełnem przytłumieniu rokoszu winszował królowi zwycięstwa. Dziękował mu za to król listem z Krakowa 28 listop. 1608, uspokojenie królestwa przypisując pomocy bożej i modlitwom zakonu, którym siebie, dom swój i królestwo nadal polecał.[1]
Nowy jenerał Mucyusz Vitelleschi, jak innym, tak polskiemu królowi oznajmił o swym wyborze 1616. Król w odpowiedzi, gratulując wyboru, upewnia o swym szacunku i wielkiej życzliwości dla zakonu i gotowości służenia mu królewską swą protekcyą. W dwa lata potem jenerał przysłał na prowincyałów do Polski i Litwy dwóch Włochów: Jana Argenti i Augustyna Vivaldo i obawiając się snać, żeby królowi ta nominacya, o ile że cudzoziemców, nie była przykrą, obesłał go nader uprzejmym listem. Król w odpowiedzi z Warszawy 22 sierp. 1618 r. upewniał, że obydwóch przyjął najłaskawiej i wspierać ich gotów we wszystkiem.
Rodzina królewska zostawała także w bliskich relacyach z jenerałem zakonu. Tak np. do królewskiej ciotki, królowej Anny Jagiellonki, udawał się przez ks. Skargę w sprawach zakonu jenerał Akwawiwa. Ona listem z Warszawy 28 stycz. 1586 upewnia go, że życzenia jego, o ile obecny stan rzeczy pozwoli, spełni, a jak to myśli przeprowadzić, opisze to ksiądz Skarga. Kiedy 1592 r. wyprawił się do Rzymu opat Stanisław Reszka, jako poseł polski do Klemensa VIII w sprawie kanonizacyi św. Jacka a także sum neapolitańskich, polecała go Anna jenerałowi pismem z Krakowa 7 marca 1572, jako pełnomocnika swego, prosząc dlań o radę i poparcie.

Bywało, że królowie i książęta nietylko jenerałów, ale i zakon cały na jeneralnej kongregacyi w Rzymie zebrany pi-

  1. Archiv. Prov. Pol. Epist. ad Principes III, IV.