Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 5.djvu/158

w krótkości czytelnikom, że nazajutrz po widzeniu się Herminii z Andrzejem, młodzieniec otrzymał długi list od pani de Grandlieu.
 Herminią wysławiała go w tym liście, za jego w dniu poprzednim postępowanie. Pisała, że dumną jest z niego, dodając, że ów wysoki szacunek tak dla niej, jak i zaprzysiężonej przez nią wiary; szacunek, jakiego złożył dowody, zwiększa po stokroć razy uczucie miłości. jakie ona dla niego zachowuje.
 Wszystko to było nader pięknem, lecz przybywało nie w porę i chybiało celu. Ów związek dusz wydawał mu się być jakąś chorobliwą mrzonką, czemś dziwacznem, i nie przyznawał racji bytu owej egzaltacji młodej kobiety.
 Połączmy się jednak z panem de Croix-Dieu, którego opuściliśmy w chwili gdy jechał na ulicę Caumartin.
 — Twój młody pan jest w domu Dominiku? pytał Filip otwierającego drzwi lokaja.
 — Jest panie baronie.
 — Zamelduj mnie Dominiku.
 Służący pospieszył spełnić polecenie.
 — Tyżeś to baronie? zawołał Gavard ściskając rękę wchodzącego.
 — O tobie by to raczej powiedzieć było można, rzekł Croix-Dieu. Od pewnego czasu nigdzie spotkać się z tobą niepodobna.
 — Bo w rzeczy samej nigdzie nie bywam, rzekł śmiejąc się Oktawiusz.
 — Cóż wiec robisz? Gdzie czas przepędzasz?
 — Jestem najszczęśliwszym znajdując się z Diną.