Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/33

większą pewność siebie przy wygłaszaniu swych zdań“.
 Inna dementka „była zawsze miłem i grzecznem dzieckiem, uczynna dla każdego, szczególniej dla biednych i potrzebujących pomocy, była nad wyraz szczera i otwarta – wogóle inna zupełnie, niż później“.
 Niektórzy pacjenci w okresach międzychorobowych tworzyli dzieła literackie lub artystyczne, za które otrzymywali nagrody na konkursach. Częściej atoli powiadają o katatonikach w wywiadach, że byli średnio uzdolnieni, bojaźliwi, zmienni i nieufni, kłótliwi i nieznośni, interesując się jedynie swoją rodziną i osobistemi sprawami.
 W znacznej większości przypadków, katatonja rozwija się niepostrzeżenie, podostro. Przez dłuższy czas występują, jako objawy zwiastunne, takie, które można kłaść na karb nerwowości, hipochondrji, histerji lub psychopatji. Niekiedy znów stwierdzamy uczucie niedomagania ogólnego i inne pierwiastki melancholji, a także nadmierną porywczość i przedsiębiorczość. Najczęściej jednak daje się zauważyć ta, tak znamienna pod względem rozpoznawczym, utrata harmonji i rozdwojenie osobowości.
 Dodać jeszcze należy, iż z katatonją związany jest chorobliwy podkład. Zaburzenia duchowe, ujawniające się wyraźnie w następstwie, są już ukształtowane w podłożu; drzemią one i czekają