Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/235

prowadząc. Gdy zaś w pochodzie zaszedł do Thebów, oddzielił z wojska jakoby pięćdziesiąt tysięcy i tym zalecił, aby ujarzmiwszy Ammończyków wyrocznią Zeusa spalili, sam zaś na czele reszty obozu szedł naprzeciwko Aethiopom. Atoli nim piątą część drogi ubiegło wojsko, wraz wszelkiéj zabrakło żywności, a, wkrótce zabrakło i bydląt pociągowych do jedzenia. Gdyby wtenczas widząc to Kambyzes złamał był swój upór i napowrót był powiódł wojska, po błędzie z początku popełnionym zostałby mężem roztropnym; lecz teraz on na nic nie bacząc ciągle postępował naprzód. Żołnierze więc dopóki mieli co zbierać z ziemi, trzymali się robiąc sobie żywność z ziela, lecz gdy przybyli wśród piasków, straszną rzecz niektórzy z nich czynili, to jest z dziesiątka po jednemu ze swoich losem wybierając zjadali. To dopiero postrzegłszy Kambyzes, i uląkłszy tego nawzajem się pożerania, zaniechał wyprawy naprzeciw Aethiopom, zawrócił do powrotu, i przybywa do Theb wiele z wojska utraciwszy. Z Theb zeszedł do Memfis i Grekom pozwolił odpłynąć do domu. Pochód tedy na Aethiopów tak się zakończył. Owi zaś naprzeciw Ammończykom wyprawieni wojować, gdy wyruszywszy z Theb postępowali mając przodowników, jawno dostali się do miasta Oasis, które trzymają Samiowie mający pochodzić z pokolenia Aischrionijskiego, oddaleni o siedm dni drogi od Theb przez piaski, nazywa się zaś to miejsce w języku Greków wyspą Błogosławionych Do tego tedy miejsca miało dociągnąć wojsko; odtąd zaś. wyjąwszy samych Ammończyków i tych co od nich słyszeli, żadni inni nic o niem powiedzieć nie umieją: ani bowiem do Ammończyków nie doszli, ani téż nazad się nie wrócili. Taka zaś jest powieść samych Ammończyków. Gdy wyruszyli z téj Oazy przez piaski do nich, i byli już na środku pomiędzy nimi (Ammończykami) i ową Oazą, na pożywających śniadanie miał powiać ogromny i złowrogi południk (wiatr południowy), który miotając kupy piasku zasypał ich, i tym sposobem zniknęli. Ammończykowie więc opowiadają, iż taki los miał spotkać to wojsko.