Strona:PL G de Maupassant Życie.djvu/204

wność. Między przyjaciółmi, ale ścisły rachunek. Prawda, panie baronie?...
 Chcąc powstrzymać ten potok wymowy, baron spytał:
 — A kiedy ślub?
 Chłop raptownie spokorniał, pełen zakłopotania.
 Nakoniec wybąkał wahająco:
 — Bo możeby przedtem spisać małą umowę?...
 Baron wybuchnął:
 — Do kaduka! przecież dostaniesz ślubną intercyzę. To najlepsza umowa.
 Ale chłop się upierał:
 — No, ale tymczasem nie zawadziłoby spisać umowy.
 Baron wstał, chcąc raz zakończyć.
 — Odpowiadaj: tak, czy nie, i to natychmiast. Jeśli nie chcesz, znajdę innego kandydata.
 Obawa przed współzawodnikiem odjęła chytremu normandczykowi wszelkie zastanowienie. Zgodził się, wyciągnął rękę jak po zakupnie krowy i rzekł:
 — No, niech pan baron uderzy. Gałgan, kto nie dotrzymuje.
 Baron uderzył, poczem zawołał:
 — Ludwino!