Ta strona została przepisana.
Demos.
A jakżeś skrywał dotąd swe pazury?
Kiełbaśnik.
O, a to tai ze swych wieszczb osnowy,
Co znaczy mur ów z drzewa i spiżowy,
Którym ci Loxias[1] jego chronić każe.
Demos.
Cóż bóg chce przez to?
Kiełbaśnik.
Jego, plemię wraże,
Zakuć ci zleca w pięciodziurne dyby!
Demos.
1050. Wieszczba ta, sądzę, ziści się bez chyby!
Paflagończyk.
Nie wierz panie, bo w uszy nikczemne wrony ci kraczą,
Tylko z duszy umiłuj sokoła pomny w swem sercu,
Że ci z Lakedajmonu spętane przywiódł kruczęta[2].
