skiego Pisarza Koronnego, a późniéj Referendarza, mieni być szczególnym swoim dobroczyńcą. «Dla niego (pisze) i drzwiami skrzypać miłoby mi było, byle to miało pozór przysługi.» Nie zapomniał Kitowicz dobrodziejstw sobie świadczonych, gdy w testamencie przeznacza sześć tysięcy złotych polskich Kapitule Wolborskiéj: «A to na anniwersarz czyli rocznicę za duszę świétej pamięci Antoniego Ostrowskiego Prymasa niegdyś Korony Polskiéj, i Michała Lipskiego Sekretarza Wielkiego Koronnego, których dobrodziejstwa jako byłem uczęstnikiem za żywota i prawie cały majątek z ich łaski powstał, tak chcę, aby wdzięczność moja ku nim, przez cały trakt życia mego Ich duszom okazywana, rozciągała się dla niech i po śmieci mojéj» [1]
Od chwili przyobleczenia sukni zakonnéj, przez lat 17, nie mamy żadnych o Kitowiczu szczegółów, do roku 1788. Właśnie dożył lat sześćdziesięciu i zaczął myśléć o uporządkowaniu swoich rękopisów i wygotował następną
- ↑ Zobacz testament na końcu przywiedziony.
