rzeki rajskiego ogrodu, tak te cztery oddziały jednego zawiązku przerzynają ten raj duchowy kościoła Bożego. Reformat i Kapucyn, Bernardyn i Franciszkan. Dziś kościół obchodzi to święto Matki Boskiéj Anielskiéj. Wspaniały wznosi się dzisiaj kościół w mieście Asyżu; srebrném brzmieniem biją z wież dzwony, a jak grzmoty nieba w sklepionym gmachu huczą potężne organy; arcydzieła sztuki, pędzla i dłuta w rozmaitych rozwinięte kształtach, stroją tę świątynię Pańską. I tłumnie zbierają się tu ludzie, jedni aby podziwiać skarby myśli i rąk ludzkich, drudzy aby podziwiać potęgę Boga w świętych Jego. Jedni w kościele zapominają na Boga i szukają człowieka, drudzy wśród zgiełku i zabaw świata zapominają na człowieka, a szukają Boga. Niegdyś nie tak tu było. Ubogi i opuszczony zostawał ten kościółek, „Porciuncula“ zwany; przez wytłuczone szyby przewiewał wicher, bluszcz po omszałych wił się załomach murów, a na kurzem okrytych ścianach snuł pająk milczący swe nitki; na rozburzonych ołtarzach lepiła ptaszyna gniazdeczko swoje; nikt do opuszczonego nie wchodził kościółka, a jednak ten kościółek był tak miły Téj, której imię na sobie nosił. I odgadli Aniołowie tę myśl królowéj swojej, i co noc - jakoby jasne księżyca
