Strona:Jean Webster - Właśnie Inka.pdf/53

 Właściciel wyszczerzył zęby w uśmiechu.
 — Ja — tak, proszę pani.
 — Gdyby tajemnica się wydała — dodała niejasno — nie byłabym pewna pańskiego życia.
 Wraz z Zuzią złożyły się po dwadzieścia pięć centów.
 — To będzie kosztowne — westchnęła Inka. — Zdaje mi się, że będziemy musiały poprosić Miss Sallie o jakieś osobne subsydjum na czas trwania tego komitetu.
 Kiedy kwiaty przyniesiono, Mira znajdowała się w swoim pokoju, otoczona całym dworem swych wielbicielek. Przyjęła pakunek z zakłopotaniem.
 — Przysyła kwiaty w środę jak i w sobotę! — wykrzyknęła jej współlokatorka. — Musi być pogrążony w rozpaczy.
 Mira otworzyła paczkę wśród podnieconego pomruku.
 — Jakie piękne kwiaty! — wykrzyknęły dziewczęta chórem, choć nie bez lekkiego rozczarowania. Wolałyby, żeby to były czerwone róże.
 Mira przyglądała się prezentowi przez chwilę z pełnem zdumienia osłupieniem. Tak długo grała komedję, że wreszcie sama uwierzyła w istnienie Cuthberta. Kółko przyjaciółek stało w oczeki-