Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 6 Pisma krasomówcze.djvu/14

wraz z dwoma drugimi filozofami przybył z Aten posłem do Rzymu, i dopełniwszy co miał w poleceniu, opowiedział się być gotowym za sprawiedliwością i równie dobrze przeciw sprawiedliwości rozprawiać, Stary Kato uznał taką biegłość za tak niebezpieczną Rzeczypospolitej, tak się nią zatrwożył, iż radził senatowi tych posłów jak najprędzej z Rzymu odprawić. Z postępem atoli czasu niknął powoli w Rzymianach wstręt do nauk Greckich, a gdy zawojowali Grecyą, zostali jej oświaty, jej nauk i sztuk pięknych miłośnikami. Muzy Helleńskie opuściły Helikon i przeniosły się do Kapitolu. Jak dawniej w Atenach, rozlegały się na Forum Rzymskiem, w sądach, w senacie, wymowne głosy, którym przysłuchiwały się z podziwieniem i ciekawością wolne i podbite ludy, bo tam nieraz o ich losach rzecz się toczyła. Zamiast Olimpijskiego wawrzyna, wymowa miała nagrodę w najwyższych dostojeństwach światem władającej Rzeczypospolitej. Słynęli wtenczas najwięcej z wymowy Krassus i Antoniusz, przez których usta Cycero swoje długiem doświadczeniem nabyte wiadomości, uwagi i postrzeżenia o sztuce mówienia w niniejszem dziele opowiedział.
 L. Licyniusz Krassus, urodzony za konsulatu K. Leliusza i Kw. Serwiliusza Cepiona, roku Rzymu 614, przed Chr. 140, zięć Kw. Mucyusza Scewoli, augura, został konsulem wraz z Kw. Mucyuszem Scewolą, synowcem swego teścia, najwyższym kapłanem, roku Rzymu 659, przed Chr. 95. Pospołu z nim przewiódł prawo, od ich imienia Licyniuszowem i Mucyuszowem zwiane, to