ogłoszenie prócz jednego pretora, brata mego nieprzyjaciela, od którego żądać onego nie można było, i dwóch na licytacji zakupionych trybunów ludu[1], podał wniosek do prawa na sejmiku centuryalnym P. Lentulus, konsul, za zgodą kollegi swego, Kw. Metella, którego ten sam wzgląd na Rzeczpospolitą, jaki go na trybunacie ze mną poróżnił, przez mądre i skuteczne wdanie się najlepszego i najsprawiedliwszego męża[2], na konsulacie ze mną pojednał. Jak ten wniosek był przyjęty, nie należy do mnie opowiadać. Od was słyszałem, że żaden obywatel żadnej wymówki za dość słuszną nie uważał, dla którejby nie przyszedł, że nigdy na zgromadzeniach większego i świetniejszego mnóstwa ludzi nie bywało. Widzę także, co zaświadczają publiczne dokumenta, żeście sami i lud zapytywali, i zajęli się rozdaniem tabliczek i dozorem głosowania; czego nie czynicie, kiedy się wasi krewni o urząd starają, składając się albo wiekiem, albo dostojeństwem, toście dla mego ratunku nieproszeni z waszej woli uczynili.
XVI. Porównaj teraz, mój Epikurze, któryś z chlewa, nie ze szkoły wyszedł, porównaj, jeśli śmiesz, twoję nieobecność z moją. Otrzymałeś prowincyą konsularną z takiemi granicami, jakie prawo twojej chciwości, nie prawo zięcia twego wskazało. Albowiem podług najlepszego i najsprawiedliwszego prawa Cezara, miały być wolne ludy zupełnie i prawdziwie wolne: podług tego zaś prawa, którego nikt prócz ciebie i twego kollegi za prawo nie uważał, dołączono ci całą Achają, Tessalią, Ateny, wszystkę Grecyą. Miałeś tak liczne wojsko, jakiego ci senat i lud Rzymski nie dał, ale jakie sam dowolnie spisałeś. Skarb wyczerpnąłeś, a jakie czyny dokonałeś, mając dowództwo w prowincyi konsularnej nad tem wojskiem? Jakie czyny dokonał, pytam? Skoro tylko przybył, zaraz.... Ale nie wspominam jeszcze o jego łupieżach, o nakazanych, wydartych, zabranych pieniądzach: nic nie mówię o mordowaniu sprzymierzeńców, o zabijaniu gospodarzy, o wiarołomstwie, okrucieństwie, zbrodniach: wkrótce, jeśli mi się tak zdawać będzie, rozmówię się
