Na grobowy kamień Leona Borowskiego na Rosi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ludziom i chwilom |
| Podtytuł | XIII. Na grobowy kamień Leona Borowskiego na Rosi |
| Pochodzenie | Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VI |
| Wydawca | Nakład Gebethnera i Wolfa. |
| Data wyd. | 1915 |
| Druk | G. Gerbethner i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
XIII. NA GROBOWY KAMIEŃ LEONA BOROWSKIEGO
NA ROSI[1].
NA ROSI[1].
Kiedy nasze Orły boże
Brały z gniazda pierwszy lot,
Tyś im wskazał, gdzie się zorze
Zapłomienią w świtu porze,
Gdzie słoneczny błyśnie grot!
Na strażnicy stałeś ducha,
Zapatrzony w mrok i noc...
Jeszcze ziemia była głucha,
Gdyś zakrzyknął: Dzień wybucha!
Wieszczy dzień i wieszcza moc!
Przesłannikiem byłeś wielu,
Co nam nieśli dobrą wieść...
Pieśni — Janie ty Chrzcicielu,
Lotów ducha wskazicielu,
Prochom serca twego cześć!
- ↑ Leon Borowski (ur. 1784, um. 1846) — profesor wymowy poezyi w uniwersytecie wileńskim, nauczyciel Mickiewicza, Odyńca, Chodźków, i t. d. Roś — przedmieście wileńskie z cmentarzem.
