Wypisy czarnoksięskie/56

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Julian Tuwim
Tytuł Wypisy czarnoksięskie
Rozdział Jak badać czarownicę?
Pochodzenie Czary i czarty polskie oraz Wypisy czarnoksięskie
Wydawca Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“
Data wyd. 1924
Druk Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Bibljoteka Polska“
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


JAK BADAĆ CZAROWNICE?

Należy odróżniać prawdziwe czarownice, kóre zawierają z djabłem układ przysięgają mu wierność i wyrzekają się wiary, od prostych bab, uprawiających jeno przez nieokrzesanie jakieś praktyki zabobonne. Zdarza się często, iż sędziowie najniesprawiedliwiej skazują na śmierć te kobieciska, którym raczej przydałby się spowiednik a nie kat. Ustanawiamy tu sposób przesłuchiwania istotnych czarownic. Spowiednik winien wiedzieć przedewszystkiem, że bardzo rzadko usłyszy od nich prawdę. Naprzód należy przemówić im do serca, nie spiesząc się z udzieleniem komunji. Jak tego praktyka dokazała, zbrodniarki owe tak są za sprawą szatańską zatwardziałe, że jednej łezki uronić nie potrafią. I owszem: mogą nawet spowiednika uczarować, gdy ten z niemi nieostrożnie postępuje. Niech się tedy strzeże, aby go czarownica w jakikolwiek sposób nie tknęła, niechaj baczy, aby nie przyniosła ze sobą rzeczy przez kościół błogosławionych; niechaj się powstrzyma od próżnej ciekawości i zbytecznych rozmów, bo rzadko to bezkarnie uchodzi. Samo zaś badanie może spowiednik w ten oto sposób prowadzić.
Czy śniło jej się kiedy, że bierze udział w jakichś biesiadach lub igrzyskach? Jeżeli czarownica przyzna się, należy zapytać, co tam widziała. Czy we śnie czuła, że ją ktoś na owe biesiady przenosi? Jeżeli da odpowiedź twierdzącą, wtedy, postępując oględnie, można ją doprowadzić do wyznania, iż działo się to na jawie. Gdy przyzna się i do tego, należy ją badać w dalszym ciągu. O jakim czasie działo się to zazwyczaj? Czy naocznie na tej schadzce widziała djabła? Ile razy? (To quoties powtarza się następnie po każdem pytaniu). Czy wyrzekła się wiary Chrystusowej, sakramentów, Najśw. Marji Panny i świętych? Czy Bogu i świętym bluźniła ? Czy przyjęła błogosławieństwo djabelskie? Czy dała djabłu cyrograf? Djabeł odda go bez wielkiego zachodu, jeżeli czarownica nawróci się szczerze ku Bogu. Czy przysięgła djabłu, że już nigdy nie powróci ku Chrystusowi i wierze Jego? Czy otrzymała cośkolwiek od djabła i czy to ma przy sobie. Rzeczy te należy jej odebrać i spalić. Czy kiedykolwiek czyniła spowiedź podstępną i fałszywą? Czy ofiarowywała djabłu hostję św., depcząc i plując na nią? Czy miała z djabłem sprawę lubieżną? An cum conjugatis, solutis, sodomitice etc., jako mówi szóste przykazanie? Czy ofiarowała djabłu swój płód? Czy używała maści do latania i czy dla uczynienia jej gotowała ciałka zmarłych dzieci? Czy psuła małżonkom władzę rodzajną? Czy przysięgła djabłu, że będzie szkodzić komu tylko będzie mogła? Czy zabijała dzieci niechrzczone? Co czynią czarownice przy połogu? Czy przysięgła djabłu zupełną uległość i oddanie? Czy nasyłała choroby, majaki senne, burze, pożary? Straty powinna wynagrodzić, lecz czarownice są zwykle bardzo biedne. Czy pozwoliła djabłu wycisnąć sobie na ciele jakikolwiek znak? Czy oskarżyła kogo fałszywie o rzekome czary i t. p.? Powinna to odwołać. Czy kradła rzeczy ze świątyni? Jak ich użyła, ile razy, jakie rzeczy, z jakim skutkiem? Czy je ma jeszcze dotąd? Czy wzniecała w kimkolwiek sprośne pożądania? Czy miotała na kogo pioruny, czy nasyłała widma? Czy kradła co i zabierała na swe biesiady? Czy oddawała djabłu córkę swą lub krewną na shańbienie? Czy sprowadzała grady i burze, czy zatapiała okręty?
Czy wzniecała nienawiść pomiędzy małżeństwem lub kim innym? Czy zostały gdzie ślady czarów? Należy je usunąć i spalić. Czy cieszyła się z nieszczęść, nasłanych przez djabła? Czy śpiewała hymny na cześć jego? Czy wyrzekła się przykazań boskich i przysięgła wierność ustawom szatańskim? Czy, wyrzekłszy się anioła stróża, przyjęła w miejsce jego djabła? I w samej rzeczy miała go? Czy djabeł dał jej jakie pismo? Niechaj je przyniesie, należy je spalić. Czy często naradzała się ze swym djabłem? Czy odmawiała mężowi należnych mu praw, djabłu wierność zachowując? Czy nasyłała wilki na owce, woły etc.? Straty powinna wynagrodzić. Czy zamroczyła komu umysł i rozsądek? Czy posiada jakie maści? Niechaj je przedstawi, iżby były spalone.

(Tylkowski. Tribunal sacrum. Z rozdziału „Examen sagarum”, przekład z łacińskiego).









Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Julian Tuwim.