Przejdź do zawartości

Wojna chocimska (Potocki)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Wacław Potocki
Tytuł Wojna chocimska
Podtytuł Poemat w 10 częściach
Pochodzenie Wojna chocimska, poemat w 10 częściach. Merkuryusz nowy. Pełna. Peryody. Wiersze drobne
Wydawca S. Lewental
Data wyd. 1880
Druk S. Lewental
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Okładka lub karta tytułowa
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Wacław Potocki.

WOJNA CHOCIMSKA,
POEMAT W 10 CZĘŚCIACH.

WARSZAWA.
NAKŁAD I DRUK S. LEWENTALA.
Nowy-Świat N-r 39.
1880.



SPIS RZECZY.

 
Stron.

wojna chocimska[1].
Założenie i wezwanie 
 79
Wiek złoty 
 80
Apostrofe 
 81
Wiara w Polsce roku pańskiego 964. Unia z Litwą 1415 
 82
Wziął Konstantynopole syn Amuratów Mahomet r. 1451 
 82
Ustęp. Samson. Achilles. Herkules. 
 83
Aleksander. Hannibal 
 84
Ustęp 
 85
Pierwsze pakta polskie z Turki. Ustęp 
 86
Stefan król 
 88
Ustęp 
 88
Tatarowie 
 89
Kozacy 
 90
Stefan Potocki. Dzieża rzeka 
 91

Korecki. Moskwa. 
 91
Skinderbasza pod Buszą z Żółkiewskim o Wołochy ztraktował. 
 92
Ustęp. Osman. Ustęp 
 93
Skinder wojnę radzi 
 94
Tomsza. Alibasza 
 95
Otwinowski. Ożga posłem 
 95
Gracyan Turkowi podejżrany. Bethleem wojewoda siedmiogrodzki, żeby Polaki z Węgier odwabił, którzy cesarzowi na pomoc przyszli, Turków na Polskę poduszcza 
 96
Gracyan Turki rzeże. Traktuje z Polaki 
 97
Żółkiewski do Wołoch z wojskiem 
 97
Cecorska 
 98–1804
Osman się bierze do Polski 
 107
Osman meczet znaczy 
 108
Muftego rada 
 109
Wojnę rozradza 
 109
Za Olbrachta króla 
 110
Osman odpowieda 
 112
Mustafy rada. Odpowiedź Osmanowa 
 113
Sejm w Warszawie 
 113
Suplikacye 
 114
Posły wyprawują o posiłki 
 115
Chodkiewicz hetmanem 
 116
Lubomirski namiestnikiem polnego. Pieniądze 
 116
Wojsko 
 117
Kozacy. Pospolite ruszenie. Ustęp 
 118
Galantomi. Żołnierz z księgi 
 119
Domatorowie 
 119
Przygotowania na wojnę. Papież 
 120
Cesarz 
 121
Hiszpan. Wenetowie 
 122
Angielski król. Zima 
 122–123
Opisanie roku zbawiennego 1621 
 127
Apostrofe. Wiosna 
 127
Pierwszy obóz Lubomirskiego pod Skałą. Weweli do Lubomirskiego przyjechał na szpiegi 
 128
Komisarze. Lato 
 130
Chodkiewicz się łączy z podczaszym pod wsią Rzepnicą. Urzędy wojskowe rozdaje 
 131
Hasło. Ustęp 
 131
Poranek. Pierwsza narada 
 132
Odprawa Wewelego 
 133
Most na Dniestrze. Ustęp 
 134
Zaćmienie 
 135
Trwoga wojska 
 136
Lubomirski się przeprawił 
 137
Wywód Mohiłów 
 138
Ustęp 
 139
Wojsko całe za Dniestrem 
 140
Chodkiewicz 
 140
Lubomirski. Ustęp 
 141
Położenie miejsca obozowi. Biernacki zbójca 
 142
Pierwszy podjazd 
 142
Sajdaczny. Brodawka 
 143
Sajdaczny na morzu. Sajdaczny na koniu i w Moskwie 
 144
Moskiewska transakcya 
 145
Sajdaczny przeciw Kozakom jedzie. Mościński 
 145–146
Fekiety. Wiadomość o nieprzyjacielu 
 146
Rusinowski Lisowczyki pryprowadził. Dzieła ich w Moskwie, w Czechach 
 147
Trwoga omyłką 
 148
Doroszeńko poseł kozacki do obozu przybył. Mowa jego. Odpowiedź Chodkiewicza 
 148
Posłowie do królewica wysłani. Ustęp 
 148
Zbytki 
 150–153
Pułki piesze, co były z Władysławem. Pułki jezne 
 153
Pancerni 
 154
Wojsko Zygmuntowe 
 155
Posłowie odprawują poselstwo 
 157
Odprawa posłów 
 158
Relacya poselstwa 
 158
Niepewne nowiny wojsko trwożą. Wyprawuje hetman na podjazd 
 159
Nie nie sprawią. Rada 
 160
Pułk Kozaków przyszedł do obozu. Kozacy wpadli na Turki. Osman ich dobywa 
 161
Bronią się i obronią 
 162
Czterysta ich obłądziło 
 162
Szturmują do nich Turcy, Głodem ich nie wymorzą 
 163
Mowa do Osmana 
 163
Respons i śmierć 
 164
Sajdaczny w niebezpieczeństwie. Znalazł Kozaki 
 164—165
Kantimirowa na obóz polski wyprawa 
 165
Wstręt odnosi 
 166
Południe. Kozacy na Kantimira wpadli 
 166–167
Szemberg i Weweli przyjechali do obozu 
 167
Kozacy przyszli 
 168
Jesień. Porównanie nocy ze dniem 
 171
Zarozumiałość pogański 
 172
Janczarowie. Słonie. Obraz wojska tureckiego 
 173–174
Imiona narodów wschodnich 
 175
Armata. Muzyka 
 175
Stada bydła. Ustęp 
 176
Staroświeckie rynsztunki 
 177
Wotum 
 177
Wróżki. Orda 
 178
Osman kwapi. Nabożeństwo naszych 
 179
Świt. Ochotny Chodkiewicz 
 180
Muzyka. Wojsko 
 180
Szyki 
 181–183
Mowa Chodkiewicza 
 183–186
Ochota. Harce 
 186
Pierwszy szturm do Kozaków 
 187
Husejm basza zabit 
 188
Tatarowie. Osman smutny. Rada wojenna 
 189
Chodkiewicz radzi w polu z Turki uczynić doświadczenie 
 189–190
Sobieski rozradza 
 191
Przykłady 
 192–193
Wjazd Władysławów do obozu 
 194
Poseł do króla 
 195
Tatarowie w Podole 
 195
Most na Dniestrze. Turcy na Opalńskiego uderzyli 
 196
Arciszewscy 
 197
Osman do nas szturmuje 
 198
Turcy uciekli. Nabożeństwo Chodkiewiczowe 
 199
Szturm do Kozaków 
 200
Zrażeni Turcy 
 201
Uciekają Turcy. Ciurowie Turków z pola spędzili 
 202
Obóz fortyfikują Polacy 
 205
Mowa do wodzów Osmanowa 
 206
Ustęp 
 208
Sen powieda Osmanowi wróżek 
 209
Szturm do Kozaków 
 210
Chodkiewicz posiłkuje 
 211
Orda rozbija wozy od Kamieńca 
 212
Osman głowy kozackie oszacował. Szturm do Kozaków 
 213
Naszy gotowi. Turcy strzelają z dział 
 214
Potrzeba. Sam Osman ucieka 
 215
Naszy w obozie tureckim, ale wygnani 
 216
Modlitwa Chodkiewiczowa 
 217
Ustęp. Osman duma 
 218
Rada u Chodkiewicza o nocnym napadzie 
 220
Chodkiewicz przeciwko temu 
 220
Wołosza co się przy naszych tułała, wyścinana 
 221
Turcy się zmykają z taborem na dół 
 223
Osman najmuje, żeby obóz polski zapalono 
 224
Weweli odjeżdża od nas 
 225
Turcy z dział strzelają i przeglądają nasze szańce 
 229
Szturm turecki na nasz obóz. Sładkowski i Życzewski zabit 
 230
Szturm na Wejera stracony 
 231
Turcy wygnani z naszego obozu 
 231
Osman głupi. Rada u Chodkiewicza 
 232
Palczowski z listem od króla 
 233
Jarzyna znowu do króla wyprawion. Osman się znowu burzy 
 234
Turecki na obóz polski napad potężny 
 235
Potrzeba w polu 
 235
Chodkiewicz. Sieniawski. Lubomirski 
 236
Lipski Piotr 
 237
Siedmiogrodzanie Gaborego 
 238
Osman smutny 
 238
Zienowicz kasztelan polocki poległ 
 239
Chorągiew Chodkiewiczowa wzięta 
 240
Chodkiewicz w pole wychodzi 
 241
Turcy paszują. Żałoba Chodkiewiczowa 
 242
Rada. Wejerowe zdanie 
 243–244
Sajdaczny radzi w nocy uderzyć na Turki 
 245
Sobieski 
 246–247
Przygotowanie do wycieczki nocnej 
 248
Nie nadała się nocna wyprawa 
 249
List od Raduła 
 250
Czeladź luźna 
 251
Turcy przestrzeżeni od naszych zbiegów. Kozacy w nocy w obozie tureckim. Obozu polskiego wizerunek 
 252
Mowa Sobieskiego do wojska zaporowskiego 
 253
Lubomirski potwierdza 
 254
Zieliński jedzie do obozu tureckiego 
 259
Karakasz basza 
 261–262
Karakasz szturmuje 
 263
Turcy przegrali i Karakasz zabit 
 265
Zabitego Karakasza w nocy biorą 
 267
Osmanowa żałoba 
 268
Królestwa różne 
 268
Koło generalne u Chodkiewicza 
 270
Lipski mówi 
 271
Chodkiewicz swoje rycerstwo zachęca 
 272–274
Kozacka nocna na Turki wycieczka 
 274
Chodkiewicz słabieje 
 275
Kochowski do króla. Harce 
 276
Zieliński powrócił od Turków 
 277
Dilawer przyjechał i wezyrem został 
 278
Dilawer swoję starość uważa 
 279
Kizlaraga. Ustęp 
 280
Arystypus 
 282
Wezyr z Kizlaragą 
 283
Kozacy w obóz turecki wpadają w nocy 
 283
Chodkiewicz świat żegna 
 284–286
Lubomirski bierze wielką buławę 
 289
Modlitwa Lubomirskiego 
 290
Rada u Lubomirskiego. Kozacy w obozie tureckim 
 291
Osman wesół. 
 292
Rada Dilawerowa 
 293
Napad na Lisowczyki 
 294
Weweli z patentem przyjechał 
 295
Napad potężny na obóz nasz 
 296–298
Lubomirski swych zachęca 
 298
Pisarscy 
 299
Turcy uciekają. Szemberg. Rzeczyccy 
 300
Rada u Władysława 
 302–305
Posłowie naszy do obozu tureckiego. Ceremonie 
 309
Posłowie, u Raduła 
 310
Osman znowu odmienia fantazyą. Strzela do naszych 
 312
Przygotowania do szturmu Kamieńca Podolskiego 
 314
Ustęp. Pierwszy sen żywot ludzki. Drugi sen śmierć 
 315
Armata do Kamieńca 
 317
Żywot spokojny 
 319
Żywot niespokojny 
 320
Wotum autorowe 
 321
Osman ciągnie do Kamieńca 
 322
Jana Lipskiego mowa 
 323
Języka dostali Lipscy 
 324
Lipski poległ 
 325
Sieniawski za Osmanem poszedł 
 326
Smotrycz rzeka Kamieniecka. Osman się dziwuje Kamieńcowi. Paniowce 
 327
Żwaniec 
 328
Posłowie naszy u wezyra 
 331
Posłowie u Raduła. Sobieski Kozaków wymawia 
 332
Raduł poduszcza na Kozaków 
 333
Sobieski odpowiada 
 235
Raduł radzi coroczne upominki. Sobieski odpowiada 
 335
Herb wołoski głowa żubrza. Weweli do posłów naszych przyszedł 
 336
Fortel naszych 
 337
Posłowie u wezyra. Wezyrowa propozycya 
 338
Pan bełzki (Żorawiński) odpowiada 
 339
Dilawer posłów zatrzymuje 
 340
Pakta z Turki: punkt 1 — 10 
 341
Pompa u Dilawera. Dilawer mówi 
 342
Pan bełzki. Wezyr do Tafarzyna mówi 
 342
Ruszają się do przywitania Ormana. Naszy posłowie 
 344
Okazałość turecka 
 345
Posłowie naszy przed Osmanem. Osmanowe odwiedziny 
 345
Mowa do Osmana pana bełzkiego 
 346
Dobra myśl Dilawera 
 348
Naszy się z Dilawerem żegnają. Turcy się biorą w drogę 
 350
Turcy się ruszają nazad 
 351
Mizerna ich postać 
 352
Naszy posłowie się wracają 
 353
Nabożeństwo naszych 
 354
Zygmunt się na Turków sroży 
 355
Anngrammatice Michael: Jam Lech 
 357
Sobieski i Leśniewski do Kozaków 
 358
Naszy się ruszają z obozu. Tatarzy nie zaspali zwyczajnéj kradzieży. Sobieski wyprawuje Gromadzkiego z Polanowskim na Tatarów. Zwycięża. Zakończenie 
 359–361




  1. Treść ułożona z napisów znajdujących się na marginesach rękopismu.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Potocki.