Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom II.pdf/154

 Podała kartkę Alicji.
 Niewprawnem pismem, zbazgrany karteluszek zawierał następującą treść:
 „Oferta pod kiwt Nr. 2718-F — Mam do sprzedania szafę dębową. Proszę telefonować dziś, (albo podać datę) 118-64“.
 — Pani ma telefon?
 — Gdzie tam, to numer domu i mieszkania. Ja mieszkam na Pańskiej pod 118-ym. Tylko taka umowa z nim, żeby wiedział, do kogo ma zajechać. Bo on nietylko odemnie widać bierze. Więc rzucam taką ofertę do „Kurjerka“, a przed zamknięciem bramy on przyjeżdża i jeżeli mu się dziewczyna spodoba, to zabiera, ale jest wybredny. Nie każdą chce.
 — Czy on tę kartkę pisał? — zapytała Alicja.
 — Nie, on tylko podyktował.
 — Zatem doskonale — spojrzała na zegarek Alicja — pomyślę o tem wszystkiem i zajmę się tą sprawą. Niech pani przyjdzie do mnie jutro o dziesiątej rano.
 — Dobrze, proszę wielmożnej pani prokuratowej, będę punktualnie... Tylko jedno chciałam zapytać...
 — No?
 — Czy dostanę za to jaką nagrodę?... ja nie z chciwości, a z biedy, strasznie ciężko w dzisiejszych czasach grosz zarobić...
 Alicja przyrzekła, że w razie pomyślnych wyników śledztwa, wystara się dla niej o nagrodę.
 Wracając do domu rozważała ewentualne pobudki, jakiemi mógł się kierować ów poławiacz ciężarnych kobiet i doszła do przekonania, że musi to mieć związek z jakąś sektą religijną, lub też z erotycznym zwyrodnialstwem. W każdem razie nie miała powodu podejrzewać Bufałowej o mistyfikację.
 Nie wyrobiła sobie jeszcze dokładnego obrazu