Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Prokurator Alicja Horn tom I.pdf/48

 Czuchnowski siedział przy niej na łóżku i liczył puls.
 Julka wyciągnęła wolną rękę i — żeby doktorowi nie przeszkodzić, posłała Alicji milczącego buziaka.
 Wyglądała znacznie lepiej, niż rano. Oczy jej błyszczały i miała zarumienione policzki.
 — Jakaż ona śliczna — pomyślała Alicja, przyglądając się jej promieniejącej twarzyczce półdziecka — półkobiety.
 — Hm... — odezwał się Czuchnowski — panienka nocami nie śpi, a później jest pogorszenie.
 — Ależ ja czuję się świetnie! — zaoponowała Julka.
 — No, jeszcze zobaczymy, co nam termometr o tem powie. Tylko, panno Julko, proszę trzymać dobrze.
 — Smakował ci obiad? — zapytała Alicja.
 — Wyborny!... No więc opowiedz!... Taka jestem ciekawa. Jak cię tam przyjęto? To musieli mieć sensację! No, więc?...
 — Nic nadzwyczajnego. Prokurator przedstawił mnie kolegom, później złożyłam wizytę prezesowi Sądu.
 — Sympatyczni?
 — Owszem.
 — A masz swój pokój?
 — Mam. Nieduży gabinecik.
 Julka wydęła wargi.
 — Niedobra jesteś, Alu. Zbywasz mnie pół-słówkami. I to tak zawsze!! Ja ci zawsze mówię o sobie wszystko, wszystko! I co robię i co myślę, a ty nigdy!... Traktujesz mnie, jak smarkatą...
 Alicja z uśmiechem pogładziła kasztanowate włosy dziewczyny:
 — Więc cóż ci mam powiedzieć?
 — No, chociażby to, czy są tam jacy przystojni panowie?...