Przejdź do zawartości

Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/120

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Ciskajcie, cienie czyńcie chłodne nad studniami,
I nagrobek postawcie, i napis rymami
Wyryjcie: tu Daphnis jest pogrzebion nieżywy,
Pięknego bydła pasterz, i sam [1]urodziwy.

Zawieście i piszczałkę nad grobem: już ona
55

Nie będzie tak łagodnym graniem zalecona,
Jako gdy na niej grawał[2] Daphnis usty swemi;
Daphnis i Boga wielbił rymy nabożnemi,
I wielkich bohatyrow sławił mężne dzieje.

Jako żywa krynica hojne wody leje,
60

Tak z ust jego płynęły pieśni nieprzebrane,
Ktore, poki świat stoi, będą nie milczane.

Daphni, acz ziemskich zabaw ty już nie pożądasz.
Jeśli też kiedy z nieba na nas tu poglądasz,

Życz nam wiekow spokojnych: niech bespiecznie chodzą
65

Stada po polach, niech ich źli wilcy nie szkodzą.
Znać, że masz pieczą o nas: pięknie się odziały
Drzewa w liście i gory w koło się rośmiały,
Po łąkach trawa buja, strugi bieżą żywe,

Miedzy bydłem pasą się łanie nielękliwe.
70

Czasy wesołe wstają, a za dary twemi
Będziemy imię twoje kłaść miedzy świętemi.
I staną ku ćci twojej ołtarze święcone,
I sam poniosę czary wina napełnione,

I będę wesoł; jeśli mroz i zimno będzie,
75

Dobra drużyna ze mną przy kominie siędzie;
Jeśli lato, stoł w cieniu, flasza z winem w wodzie;
Zimie przy ogniu, lecie pod lipami w chłodzie.
Damoetas i Tityrus będą nam śpiewali,

A drudzy ochotniejszy będą tańcowali.
80
  1. cień — altana
  2. grawać — grywać