105 Napaś konie i człowieka, a on cię później obszczeka. — Petr. 176.
106 Nie łokciem się człowieka mierzy.
107 Ni má człowiek pokoje, pokiel nosi kości swoje. — Cinć. 27.
108 Niema mięsa bez kości, a człowieka bez złości. — Cinć. 27.
109 Niemasz człowieka bez złości. — Cinć. 27.
110 Nie skryjesz się przed ludźmi, nie zataisz. — Knap. 647.
111 Nie wiedzieć skąd co na człowieka przypadnie. — Flor. 130.
112 Nie zawsze człeku wszytko gmyśli, po woli. — Knap. 731.
113 Ni ludziom, ani Panu Bogu. — Kulig. Dem.
114 O dobrego człowieka trudno na świecie. — Żegl. I. 118.
115 Od złego człeka odrzynaj połę a uciekaj.
116 Po Bogu człowiek człowiekowi nalepiej może uczynić. — Mącz.
117 Poczciwy człowiek nie boi się bożego sądu.
119 Przez ludzi do chleba (do pana), przez świętych do nieba.
120 Przez ludzi do ludzi, przez świętych do Boga.
123 Ryba szuka gdzie głębiej, a człowiek gdzie lepiej.
124 Są ludzie i ludziska.
125 Snadniej bydło pędzić, niż ludźmi rządzić.
126 Szkoda mu i strawy, kiedy człek plugawy.
127 Tam człowiek dąże, gdzie się uląże. — Kopern. 9.
128 To je człowiek nieobrąbany. — Cinć. 36.
129 To je człowiek nieokrzosany. — Cinć. 36.
130 To są ludzie nic po tym. — Cinć. 37.
131 Wielki człowiek do małych rzeczy (do małych interesów).
132 Wié to cowiek, co go gdzie spotká. — Mát. rkp.
133 Wołu bierze się za rogi, człowieka za słowo. — Łysk. 65;
134 Wszyscy ludzie grzeszni. — Ern. 1135.
135 Wszyscyśmy ludzie.
136 Wszyscyśmy ludzie, i ksiądz pleban człowiek.
137 W świecie człowiek nie zaginie. — Wurzb. 327; Mas. 351.
138 Z człowiekiem bez sławy niema żadnej sprawy. — Lom. 36.
139 Z dzieła poznać można człowieka. — Dykc. II. 60.
140 Z ludźmi i śmierć miła. — Czel. 313.
141 Z ludźmi ludzko, a z dworskiemi dworsko.
143 Złego człeka i psa nie żyw. — Wójc. Przyp. 170.
145 Zły człowiek gorszy niż djabeł. — L. Wąż.
146 Zły człowiek, jak węgiel: jeżeli nie spali, to osmoli.
147 Znać człowieka po skórze. — Ryt. cnt. 18.
148 Żeby człek wiedział gdzie ma upaść, toby usiadł.
Czołn ob. Czółno.
Czoło.
1 Czoło się samo wydaje. — Żegl. I. 33.
2 Kiedy chmura na czole, to pochmurno i w duszy.
3 Pierwsze czoło, niż tył.
Czombrzyć ob. Combrzyć.
Czop.
1 Jaki czop, taka dziura; jaka matka, taka córa.