Ta strona została uwierzytelniona.
W pięknym, kryształowym pałacu, otoczonym prześlicznemi ogrodami, w bogato przystrojonej komnacie, siedział władca i pan narodu sułtan Harun al Raszyd.
Roje niewolników snuły się koło swego wszechwładnego sułtana, aby na każde jego skinienie rzucić się do stóp jego i spytać o rozkazy.
Zdawałoby się, że posiadacz takich bogactw, takiego otoczenia i służby jest nadmiarę szczęśliwym, tymczasem sułtan Harun al Raszyd nudził się... A kto się nudzi, ten i szczęśliwym być nie może.
— Nudzą mnie już wszelkie wasze opowieści — mówił sułtan do swych dwo-
