Autor wspomnień niniejszych, baron Ludwik Edward Piotr Bignon, urodził się w r. 1771 w Guerbaville, kształcił się w Lisieux i w Paryżu. Z chwilą wybuchu rewolucji zaciągnął się do wojska jako ochotnik, odbył kilka kampanji, w r. 1797 porzucił służbę wojskową i dzięki protekcji Talleyranda otrzymał stanowisko sekretarza poselstwa francuskiego przy Rzeczypospolitej Helweckiej. Po kilku miesiącach został przeniesiony do Medjolanu na takie same stanowisko przy Rzeczypospolitej Cysalpinskiej. Za konsulatu był w Berlinie przy ambasadzie francuskiej, zastępował nawet przez czas pewien posła francuskiego Beournouville. Wkrótce został posłem francuskim w księstwie Hessen-Casselskiem, a w r. 1806 organizował administrację podbitych Prus; podobne stanowisko zajmował w Wiedniu w r. 1809 po bitwie wagramskiej, do czasu otrzymania nominacji na ministra pełnomocnego przy dworze badeńskim. W grudniu 1810 r. w przewidywaniu wojny z Rosją Napoleon zamianował go rezydentem francuskim w Warszawie. Ponieważ traktaty tylżycki i drezdeński nie pozwalały na utrzymywanie w Księstwie Warszawskiem innych agentów dyplomatycznych oprócz rezydenta francuskiego, przeto to stanowisko w Księstwie, będącem przednią strażą Cesar-
