nego zastępować miejsce Professora w Kollegijum della propaganda, znacznie był podniósł Włodzimirskie szkoły, a przez osobliwszą tłumaczenia się łatwość, równie jak przez słodycz postępowania, umiał przywiązać uczniów do siebie i do Nauk. Bystry dowcip Wiśniowskiego stał się celem szczególniejszych starań Antonowicza, który mu oprócz publicznych, prywatne sam lekcye dawał. Starania te, połączoné z ochotą i zdatnością młodzieńca, w krótkim czasie obfite przyniosły owoce. Wiśniowski, celny uczeń jednego z najlepszych Nauczycielów, ściągnął na siebie uwagę Rządu Edukacyjnego. W gazecie narodowéj i obcéj czytamy o nim te słowa: „Odbiéra Komymissya Edukacyi Narodowej liczne doniesienia o powiększających się znacznych korzyściach, w uczniach szkół publicznych, między tymi celne miejsce otrzymuje P: Franciszek Wiśniowski, Syn Sędziego Grodzkiego Czerniechowskiego, uczeń klassy szóstej w Szkołach Włodzimirskich, mający lat 16cie. Ten młodzian, ze wszystkich Nauk i z siedmiu języków stopniami posiadanych, w przytomności Obywatelów i Wizytatora, z wielką pochwałą popis odprawił. W przeszłych latach medale, wprzód srebrny potem złoty, odebrał z szczodrobliwości N: Pana młodzi edukuiącej się rozdawane. Nie zostało Wizy-
