Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/917

 — Zastrzeżenie to pojmuję i pochwalam. — rzekł. — Dom uczciwy i porządnie utrzymywany tak jak ten, nie powinien być widownią nieprawych stosunków...
 — Właściciel tego wymaga.
 — Tem więcej go za to szanuję...
 — Nie masz pan psa?
 — Nie, pani, ani psa ani kota...
 — Nie masz pan papugi?...
 — Ani papugi, ani kanarka.
 — Nie masz pan jakiej maszyny?... Maszyny są zabronione, z wyjątkiem dołu.
 — Żadnej a żadnej... Jestem komisantem fabryki papieru kolorowego.
 — Dobrze... Chcesz pan zobaczyć pokój?
 — Tak, jeżeli jest wolny zaraz...
 — Jeżeli pan masz ochotę, to możesz się dziś wieczorem wprowadzić... A! muszę pana o jednej rzeczy uprzedzić...
 — O jakiej?...
 — Opłata za kwartał z góry...
 — Zastosuję się do tej reguły i to mi nie sprawi różnicy... Jak mnie pani widzisz, jestem dosyć zamożny...
 — Tem lepiej dla pana... Zaprowadzę pana.
 Odźwierna wzięła klucz, wyszła z loży, której drzwi zamknęła i weszła na szerokie schody, których poręcz była z żelaza kutego, z siedmnastego wieku.
 Odstępy ha schodach były obszerne, sufity wysokie, okna szerokie.