Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/7

 — Być może!... Tyle bywa tajemnic w rodzinach nawet najznakomitszych... ale cóż to być może?
 — Doprawdy gdyby wierzyć półsłówkom Prospera....
 — Któż to jest ów Prosper? przerwał jeden z żałobników.
 — Dawny kamerdyner nieboszczyka, posiadający zupełne zaufanie pani, na co zasługiwał, lecz który opuścił służbę w skutek sprzeczki z panem….. Otóż gdyby wierzyć Prosperowi, szło o dziecko...
 — Dziecko?
 — Tak... Pani Bertin miała córeczkę...
 — A więc, cóż w tem złego?
 — Złego, przypuszczając że to, rozumie się jest prawdą, lecz na to nie mam żadnych dowodów, iż dziecko, urodzone przed ślubem, nie było dzieckiem nieboszczyka Bertin... — Ukryto przed nim ciążę i połóg; on o tym sekrecie dopiero się później dowiedział, po niewczasie, i od chwili tego odkrycia biedna kobieta, zaślubiona pomimo woli gburowi, była dręczona, potrącana, znieważana... krótko mówiąc, mąż życie jej uczynił niemożliwém...
 — Ha! to się rozumie... — rzekł jeden z żałobników. Co prawda... to nie miła rzecz, dla męża, dziecko już gotowe.. A córeczka?
 — Zdaje się...
 — Czy zawsze według słów pana Prospera?
 — Zawsze... Zdaje się, że dziecko zostało jej porwane we dwie godziny po urodzeniu przez ko-