Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1506

 — Dzisiaj niedziela i oprócz uwolnień, które mogą mieć miejsce o ósmej zrana, kąncelarya w niedzielę bywa zamknięta...
 Zamknięta! — zawołał Paweł zadziwiony — a to niesłychane nieszczęście, bo objaśnienia tego potrzebuję bez zwłoki!...
 — A czy pan nadzorca nie mógłby pana objaśnić?
 — Zapewne mógłby...
 Czy nie możnaby się z nim zobaczyć?...
 — I owszem... Zostaniesz pan do niego zaprowadzony.
 Odźwierny zawołał jednego ze służby więziennej i wskazując na Pawła Lantier, rzekł:
 — Zaprowadźcie tego pana do nadzorcy.
 Oficyalista wziął jeden z kluczy wiszących na gwoździu, otworzył ciężkie drzwi prowadzące do wnętrza więzienia i gestem zaprosił młodzieńca, aby szedł naprzód.
 Paweł wszedł na długi korytarz podparty ciężkiemi słupami i oświecony ostrołukowemi oknami, dawne miejsce przechadzki klasztornej.
 Przeszedłszy tą galeryą dziesięć lub piętnaście kroków, oficyalista idący teraz naprzód znowu zatrzymał się przed drzwiami.
 — Jesteśmy już, rzekł.
 I zapukał.
 Młodziutkie dziewczę drzwi otworzyło i zapytało:
 — Czego chcecie Wilhelmie?