Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1228

 Położono na stole znajdujące na posterunku pudełko z narzędziami chirurgicznemi i lekarstwami.
 Doktór użył z nich potrzebnych ingredyencyi dla przygotowania lekarstwa, którego łyżkę wlał młodzieńcowi przez zęby.
 Na głowę młodzieńca, w miejsce gdzie został gwałtownie uderzony przez Jarrelonge’a pałką, przyłożył kompres, a potem obmywszy zakrwawioną twarz młodzieńca, który był przerażająco blady, czekał na skutek zadanego lekarstwa.
 Oczekiwanie to trwało dziesięć czy dwanaście minut.
 Po upływie tego czasu Paweł zadrżał i otworzył oczy.
 Chciał podnieść głowę, ale ta ciężko upadła na poduszkę przenośnego łóżka.
 Doktór pochylił się nad rannym i przemówił do niego z wyrazem rzeczywistego zajęcia.
 — Zdaje się, że pan cierpię?
 — Tak, odpowiedział student słabym głosem, bardzo cierpię...
 I poniósł rękę do głowy.
 — W istocie tu boli... — mówił dalej doktór. — Boli, ale niebezpieczeństwa nie ma... Prędko pan przyjdziesz do siebie.
 I zwracając się do urzędnika policyjnego, dodał:
 — Jak mi się zdaje, najlepszem co teraz będziemy mogli zrobić, to zanieść tego młodzieńca do hotelu, w którym się zatrzymał i czekać z wybadaniem