Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/526

 — Czy kradzież była pobudką do tego zbrodniczego czynu?...
 — Nie panie, gdyż nie zostałem ograbiony z niczego...
 — A zatem, nienawiść i zemsta, kierowały zbrodniarzem?...
 — Może...
 — Umiesz pan wybornie pływać?...
 — Tak, panie...
 — Po spełnieniu czynu, przebyłeś pływając, przestrzeń blisko jednego kilometra?...
 — To być może — odparł Maugiron z uśmiechem — ale pan powinien zrozumieć, że w podobnych okolicznościach niemogę stanowczo oznaczyć odległości jaką przebyłem...
 — O! oczywiście... wreszcie ten szczegół ma tylko względną ważność... ale czemu nie wzywałeś pan pomocy, zamiast płynąć tak długo?...
 — Z racyi bardzo łatwej do odgadnienia... bałem się ściągnąć mojemi krzykami uwagi zbrodniarza, i tym sposobem dać mu znać, że nie dokonał zamierzonego czynu...
 — Rozumiem i uznaję tę ostrożność...
 — Byłbyś pan jednakże zginął w najsmutniejszy sposób, zaplątawszy sobie nogi, w jakąś pływającą linę, gdyby nie przechodzący patrol, który panu przyszedł z pomocą?...
 — Tak, panie, i zapewniam pana, że zacni ludzie, którzy mnie uratowali, przybyli bardzo w porę; jedna jeszcze minuta, a byłbym już nieżył...
 Komisarz policyi wskazał mężczyznę ubranego czarno, który mu ciągle asystował, od chwili wejścia do zakładu.