Strona:PL X de Montépin Tajemnica Tytana.djvu/211

 — A prawda, przypomniałeś mi pan — rzekł niedbale Maugiron — to jutro piętnasty, dzień wypłat... Dużo macie płacić na ten termin?...
 — Nie.... jest to jedna z najsłabszych wypłat, jeżeli nie jest najsłabszą z tych, które pamiętam...
 — No... ileż?...
 — Około sześćdziesięciu trzech tysięcy...
 — To już coś stanowi, to już cyfra...
 — Nieznaczna dla naszego domu... nasze wypłaty w przecięciu przechodzą prawie zawsze sto tysięcy franków, i byłoby zupełnie inaczej gdyby pan Verdier nie miał zwyczaju płacenia gotówką prawie wszystkich swoich zakupów drzewa...
 — Naprawdę!...
 — Tak jest w istocie... Zyskuje dużo zawierając tranzakcye ze sprzedawcami z gotówką w ręku... Potrąca on im sześć od sta, od wszystkich sum w ten sposób płaconych, to daje w końcu roku rezultat, wcale pokaźny, ani byś pan nawet nie przypuścił...
 — Dom Verdier jest więc bardzo bogaty?
 Andrzej zrobił gest który miał oznaczać:
 — To przechodzi wszelkie wyobrażenie!
 — I pomimo takiego majątku — spytał Maugiron — pan Verdier żyje skromnie i pracuje jak zwyczajny komisant.
 — Ja nie znam żadnego komisanta oddanego tak pracy jak mój pryncypał — odpowiedział Andrzej śmiejąc się — a jego zewnętrzne życie jest podobnem do życia biednego małego kupca, który zaledwie może związać brzeg z brzegiem...