epody 10[1]. W jednej z nich spotykamy nazwisko Hipponaxa. Wprawdzie Blass[2] wyraził wątpliwość, czy to są wiersze Archilocha, ale autorstwa Archilocha dowiedli Fr. Leo[3] i A. Hauvette[4]. Za autorstwem Archilocha przemawiają również: Reitzenstein[5], A. Gercke[6], W. Schmid[7] i E. Diehl[8]. Także napisy pomnożyły liczbę ułamków sławnego liryka. Hiller v Gärtringen[9] znalazł w ojczyźnie poety, Paros, na napisie z 3. w. po Ch. wyciąg z pisma gramatyka paryjskiego Demeasa o Archilochu. Ten wyciąg zawiera także drobne fragmenty Archilocha.
Tutaj dołączam wzmiankę o nowych fragmentach cholijambografa epoki hellenistycznej, Phoinixa z Kolofonu. Mało znany ten poeta pisał w początku 3. w. prz. Ch. W ostatnich czasach znaleziono dłuższe ustępy z jego cholijambów w papirusie heidelberskim z 2. w. po Ch. Wydał je G. A. Gerhard w r. 1907[10], uwzględniając także szczątki zachowane w papirusach londyńskim i oxfordzkim. Fragmenty Phoinixa dały nam poznać nieznany dotąd rodzaj literacki: wierszowaną dyatrybę, przypominającą dyatryby cyniczne. Phoinix gromi w swych wierszach chciwość, gonitwę za bogactwami i inne wady. Utworami tymi wstępuje w szereg poprzedników satyry Lucyliusa i Horacego.
Szczęśliwy traf chciał, że i spuścizna wielkich pieśniarzy lesbijskich, Alkajosa i Safony, doznała w ostatnim czasie wzbogacenia. Mniej niżbyśmy pragnęli przyniosły nam papirusy dla Alkajosa. Żeby pominąć drobne ułamki[11], znaleziono w dwu papirusach berlińskich większe ustępy z dwu pieśni tego poety. Niestety, wszystkie wiersze są uszkodzone, głównie w przedniej swej połowie. – Łaskawszym okazał się los dla Safony. Znalezione pieśni dają nam poznać talent jej z nowej strony i rozjaśniają stosunek jej do uczenie i przyjaciółek, o czem tak mało dotąd mieliśmy autentycznych wiadomości, a także oświetlają stosunki jej rodzinne. Pieśni tych otrzymaliśmy trzy, W całości lub większej części. Jednę z nich przyniósł papirus z Oxyrhynchos[12] w roku 1898, dwie inne są zachowane na perga-
- ↑ SB. Berl. Ak. 1899, 857 nn.
- ↑ Rh. M. 55 (1900) 342. Za zdaniem Blassa poszedł Crönert Arch. f. Pap. I (1901) 509 n.
- ↑ De Horatio et Archilocho, Getynga 1900.
- ↑ Rev. d. ét. gr. 14 (1901) 71 nn.
- ↑ w wyd. w SB. Berl. Ak. 1889, 857 nn.
- ↑ Wfk. Ph. 1900, 28-30.
- ↑ Christ-Schmid, Griech. Lit.5 pod Archilochem.
- ↑ Supplementum lyricum (w wydawnictwie Kleine Texte), Bonn 1908 (1 mk.), gdzie są przedrukowane nowe fragmenty Archilocha.
- ↑ Ath. Mitt. 25 1900 1 nn.
- ↑ Phoinix von Kolophon, Lipsk 1907.
- ↑ Z scholiów genewskich do Iliady (H. Diels, SB. Berl. Ak. 1891, 576) i z II. tomu papirusów z Oxyrhynchos 1899 (Wilamowitz GgA. 1900, 41), a także z papirusu z Aberdeen (T. Reinach Rev. d. ét. gr. 18, 1905, 295 nn).
- ↑ Grenfell and Hunt, The Oxyrhynch Papyri I (1898).