KVchmistrz w Polſkim ięzyku brzmi kuchenny Naućzyćiel. A iego ieſt powinność z rozumieć intencyę Puna ſwego, álbo Autora, ſpráwcę Bankietu, iáko wiele Gośći ma mieć, y zrozumieć Stoł, a według Stołu, Bankie akkomodować, zeby zbytku nie uczynić, (ktory iednak zbytek, mierny, potrzebny ieſt, bo ieſt ożdobą Autorow Bankietu) według ſtárey przypowieśći. Lepiey mieć zá taler ſzkody, niżeli zá pułgroszá wſtydu: ná to umieietny Kuchmiſtrz pámiętáć powinien, żeby głupim ſkępſtwē Pánu swemu wſtydu nieuczynił. Rozmierżenie tedy Stołow bárdżo ieſt prtrzebne, dla miernego roſchodu, kto bowiem chce mieć oſob dwánaśćie u Stołu, niech da ná iedno zaſtâwienie ſtołu Miſę potrawy y pułmiſkow poiedynkowych dwanaśćie, kto chce mieć dwádzieśćiá y cztery Oſob u Stołu day Potráw ná dwie Miśie, y dwánaśćie potraw, po dwá pułmiſki,
