Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/208

 W tłumie rozległy się szemrania. Otóż powód zabójstwa został dostatecznie wyjaśniony. Potwierdziły to zeznania samej Luizy Pointdekster.
 — Powiesić go! Powiesić! — zaczęto krzyczeć zewsząd.
 Sędzia z trudem przywołał zebranych do porządku.
 — Brat mój jednak wybaczył mister Geraldowi i pojechał do niego, aby pogodzić się z nim.
 — Kłótnia pomiędzy nimi wynikła później! — zawołał z tłumu Calchun.
 Skończywszy swoje zeznania, Luiza wróciła na poprzednie miejsce z ciężarem w sercu. Była przekonana, że jej szczere odpowiedzi na pytania sędziego pogorszyły sprawę Geralda.
 Po niej znów przemawiał Calchun. Wprawdzie nie dodał do poprzednich swych zeznań nic nowego, ale doborem słów i tragicznym patosem podsycał dzikie instynkty w tłumie, który coraz natarczywiej domagał się sądu Lyncha.
 — Na stryczek go! Powiesić! — wyła tłuszcza, nacierając na areopag sędziowski
 — Obywatele! — zwrócił się z wymówką przewodniczący. — Jakże można wieszać człowieka, który we własnej obronie nie wyrzekł ani słowa? Jakiż byłby to sąd? Byłaby to zbrodnia raczej.
 — Na zbrodniarza tylko śmierć! — krzyknięto z tłumu, w którym znajdował się Calchun.
 — Nawet nie wszyscy świadkowie jeszcze zeznawali! — rzekł sędzia i przywołał Felima, potem Zeb Stampa.