Strona:PL Reid Jeździec bez głowy.pdf/118

widok sześciostrzałowego rewolweru, błyszczącego u pasa Geralda, powstrzymał go. Zawrócił więc szybko do domu i wpadł zdyszany do pokoju, w którym spał Henryk Pointdekster.
 — Wstawaj prędzej, Henryku i chodź ze mną!
 — Cóż to znaczy? Co się stało? Może Indianie?
 — Gorzej! Chodź prędzej, póki czas, póki nazwisko Pointdekstera nie stało się pośmiewiskiem w Teksasie!
 Henryk był ubrany w ciągu kilkunastu sekund i podążał za Kasjuszem do ogrodu.
 — Co to wszystko ma znaczyć, Kasjuszu? — zapytał, przyśpieszając, na znak tamtego, kroku.
 — Spójrz tutaj, pod drzewami, gdzie przywiązana łódź twoja. Czy widzisz?
 — Widzę coś białego, jakby suknię kobiety.
 — To kobieta. Poznajesz ją?
 — Skądże!
 — A tam, przy niej ciemna postać.
 — To mężczyzna.
 — Jak ci się zdaje, kto to jest?
 — Doprawdy, nie wiem.
 — Maurice, łowca mustangów.
 — A ona?
 — Twoja siostra, Luiza!
 Henryk rzucił się naprzód, jak szalony, i w jednej chwili stanął przed Geraldem, grożąc mu rewolwerem.
 — Precz stąd, podstępny niegodziwcze! — zawołał. — Odejdź, Luizo, abym go zabił, jak psa!