Strona:PL Montepin - Jasnowidząca. T. 1.pdf/271

 — Krew jest na tych banknotach — rzekł blednąc Baudier.
 — Krew? — powtórzył mechanik.
 — Sam pan widzisz.
 Vaubaron zgarnął wartościowe papiery i przeląkł się również, zobaczywszy na odwrotnej stronie bankotów świeże, szerokie plamy krwi powierzchownie tylko nieco zatarte.
 — Tak, to prawda, to jest w samej rzeczy krew.
 — Czyś pan tego nie wiedział?
 — A zkądżebym mógł wiedzieć o tem?
 — Otrzymawszy pieniądze, musiałeś je przecież oglądnąć?
 — Tak, zrobiłem to, lecz tylko pobieżnie, zresztą było ciemno, gdy mi je wręczono.
 — Tak — rzekł Baudier, przeciągle, z twarzą niedowierzanie wyrażającą.
 Ta zmiana w zachowaniu się woźnego nie uszła uwadze Vaubarona i jakkolwiek nie znał przyczyny, przecież czuł się urażonym.
 — Zkąd pan te pieniądze wziąłeś?
 — Cóż to ma do rzeczy? — odpowiedział zimno Vaubaron niemile dotknięty tonem indagacyjnym, jakiego woźny użył, — dość na tem, że mam pieniądze.
 — Masz pan słuszność. Wystarcza zupełnie, a reszta wcale mnie nie obchodzi.
 Rzekłszy to, powstał i usunął się nieco od swego gościa.
 — Mam wydać panu siedmset dwadzieścia pięć franków, oto są. Sługa pana.