Ta strona została przepisana.
dramatyczny „Wyścigi konne w Warszawie“ i wydał osobno tomik poezyj „pro publico bono“. Talent ten dosyć podrzędny kiedyś, wzmógł się pracą i staraniem. Znamy jedną jego sielankę, nad którą nic cudowniejszego i prostszego na świecie, wygrał też nagrodę niedawno w Poznańskiem za najlepszą satyrę przeciw graczom [1]). Gustaw Zieliński jest autorem dwóch poematów: „Stepy“ i „Kirgiz“, z których drugi dostąpił zaszczytu tego, że tłómaczony jest na język niemiecki [2]). Berwiński zszedł z pola, Żeligowski, Włodzimierz Wolski odzywają się czasem. Z nowszych poetów odznaczają się Wincenty Korotyński, przyjaciel Syrokomli w Wilnie, [3])
- ↑ Konstanty Gaszyński (urodzony 1809 roku, umarł 1866 w Aix), tłómaczył za lat młodych wyjątki z Byrona, Moora, Szyllera, a także z Guzli Merimego. Mając lat 19 napisał powieść historyczną „Dwaj Śreniawici“. Krytyka zarzuciła, że w powieści téj brak prawdy historycznéj — zarzut prawdziwy, ale dziwne wymaganie dokładnéj znajomości historji i starodawnych obyczajów od 19-toletniego młodzieńca. Po roku 1831 udał się Gaszyński do Francji, gdzie wreszcie osiadł na stałe w Aix w Prowancji. Bawił tam do roku 1844 studjując literaturę prowensalską i redagując dziennik „Memorial d’Aix“. Lubo polak, wykwintnością stylu — jak pisze jego biograf pan Gant — rywalizował z pierwszymi pisarzami francuskimi. Serdeczny przyjaciel Krasińskiego, tłómaczył na francuskie dwa jego poematy: „Ostatni“ (Le Dernier) i „Przedświt“ (L’Aube). Przez długi przeciąg czasu bawił w Paryżu, w Niemczech i we Włoszech, aż w końcu powrócił do Aix i tam zmarł dnia 8 października 1866 roku.
Gaszyński był poetą wysokich zdolności. W utworach jego widać dużo uczucia i wiele nieharmonizującéj z nią ironji. „Sielanka do młodości“, prześliczny obrazek poetyczny, stała się nadzwyczaj popularną, tak jak i niektóre z mniejszych jego utworów, jak np. „Czarna sukienka“, będąca przez pewien czas na ustach wszystkich. Wspomniana satyra „Gra i karciarze“ stać może śmiało obok najlepszych satyr Krasickiego. Z prac prozaicznych najwybitniejszy jest obrazek emigracyjny: „Pan Dezydery Boczko i sługa jego Pafnucy“. Pisał także Gaszyński zajmujące „Listy z podróży po Włoszech“ i zostawił nieukończoną pracę o Zygmuncie Krasińskim i swoich z nim stosunkach, która jednak do téj chwili nie została wydaną.Przyp. wyd. - ↑ G. Zieliński urodzony dnia 1 stycznia 1809 roku w Markowicach w powiecie inowrocławskim. Skończył uniwersytet w Warszawie w roku 1830 i wszedł do wojska. Był na Syberji, zwiedził stepy kirgizkie. Po napisaniu „Stepów“, „ Kirgiza“ i drobnych utworów wierszem, zamilkł od lat 20. Mieszka w Skępem w Płockiem; zasługi jego obywatelskie równie wybitne zjednały mu stanowisko, jak i jego poetyczne utwory.Przyp. wyd.
- ↑ Wincenty Korotyński porzucił poezję i przeniósł się do Warszawy, gdzie jest współredaktorem „Gazety warszawskiéj“. Przed kilku laty wydał całkowity zbiór utworów Syrokomli.Przyp. wyd.
